ปรัชญาในการศึกษาวิชาโหราศาสตร์

ภารต  ถิ่นคำ

          หลังจากพอรู้ที่มาที่ไปของวิชาโหราศาสตร์แล้วพอสังเขปว่า วิชานี้มีที่มาตั้งแต่ไหนอย่างไร  ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ผู้เขียนเห็นว่าจำเป็นอย่างยิ่ง  ที่ผู้ศึกษาวิชาโหราศาสตร์นี้ควรจะรู้ควรจะทราบเอาไว้ตั้งแต่แรกๆศึกษาเลย ก็คือ วิธีการศึกษาเพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุดแก่ตัวผู้ศึกษาเอง  ทั้งนี้เนื่องจากเนื้อหาวิชาของโหราศาสตร์มีมากมายอย่างยิ่ง  ซึ่งพอเรียนศึกษาไปมากๆเข้า เท่าที่ผู้เขียนประสบพบมาจะมีผู้ศึกษาหลายๆท่าน  มักจะมีอาการดังต่อไปนี้

          จะเริ่มเบลอและสับสนจนไม่สามารถที่จะแยกแยะได้ว่า สิ่งไหนคือ ทฤษฎีเนื้อหาพื้นฐานหลัก และสิ่งไหนคือ กระบวนวิธีเทคนิคเพื่อเข้าสู่การพยากรณ์  ซึ่งพอสับสนแล้วก็จะพาให้งานผิดพลาดไปได้  ดังนั้นคำว่า  รู้จัก  ใช้เป็น  เห็นผล  จึงต้องเป็นเป้าหมายมาตรฐานความสัมฤทธิ์ผลของการศึกษาในวิชานี้

            เท่าที่ผู้เขียนได้เคยประสบพบมาในระหว่างการศึกษาวิชานี้ ซึ่งนานพอสมควร มักจะได้ยินคำสอนเตือนใจที่ให้แง่คิดในการศึกษาจากบรรดาโหราจารย์รุ่นเก่าและร่วมสมัยหลายท่าน ได้ให้ คำคม ที่สรุปใจความสำคัญของวิชานี้ เอาไว้หลายประโยคที่น่าสนใจ  อาทิเช่น

      “ โหราศาสตร์เป็นเรื่อง  ฟ้า  โลก  และมนุษย์   โดยมี เวลา  เป็นตัวเชื่อมโยง ”

        ผู้ที่ศึกษาในวิชานี้ หลายๆท่านเมื่อ วิเคราะห์ปัญหาและตีโจทย์แล้วมักจะพลาด  ซึ่งเหตุที่พลาดเท่าที่พบมาก็มีหลายประเด็น  แต่การพิจารณาไม่ครบทั้ง 4 องค์ประกอบที่ว่านั้น  ถือเป็นประเด็นหลัก  คือผิดตั้งแต่กระบวนการคิดชั้นต้นๆของชิ้นงานนั้นเลย   บางท่านพิจารณาแต่ประเด็นความสัมพันธ์ของดวงดาวว่าทำมุมกันอย่างไร  แล้วก็ผลีผลามทำนายออกมา ซึ่งผลที่ได้มักจะผิดหรือบางทีก็แค่ถูกโดยบังเอิญเท่านั้น  แต่ก็มีหลายท่านศึกษามาตั้งนานก็ยังไม่รู้ วิธีแยกวิธีเชื่อมโยงว่าแต่ละอย่างเหมือนกันหรือต่างกัน  และจะเชื่อมโยงกันได้อย่างไร โดยวิธีไหน

 “ ราศี เป็นเรื่องของฟ้า  เรือนชะตาเป็นเรื่องของโลก ”

                   หลายท่านยังแยกไม่ออกว่า ราศีกับเรือนชะตานั้นใช้ร่วมกันอย่างไร  โดยเฉพาะท่านที่ไม่ได้ศึกษาโหราศาสตร์แนวสากลคลาสสิก มาก่อน พอเห็นการตั้งดวงแบบสากล เช่น ดวงแบบพลาสิดุส ก็เลยงง ไม่สามารถนำมาใช้งานด้านการตีความให้ได้เต็มที่  หรือบางท่านศึกษามาแบบเรือนชะตาเท่า โดยมีเรือนชะตาและราศีทับกันสนิท เมื่อรู้แค่นี้ก็เลยพลาด  เหตุเพราะขาดข้อมูลทางด้านเรือนชะตาที่อิงดาราศาสตร์รูปแบบอื่นในเชิงประจักษ์ไป  ทำให้ไม่เห็นภาพปรากฏการณ์จริงทางดาราศาสตร์  ซึ่งเมื่อขาดภาพปรากฏการณ์ที่เป็นจริงเชิงประจักษ์ เช่น สามารถกำหนดทิศ ขอบฟ้า ปัจจัยพิกัดบนฟ้า และเวลา แล้ว การตีความเพื่อพยากรณ์จะมีโอกาสที่จะคลาดเคลื่อนได้ง่าย

 “ถูกวิธีคิด  แต่ผิดวิธีทำ ”

         มักจะมาคล้ายกับสำนวนที่ว่า “ มาถูกทางแต่จอดไม่ถูกที่ ”  เช่นการตีความแต่ศูนย์รังสีและจุดอิทธิพล ตามความเข้าใจของตนเอง แล้วยึดมั่นถือมั่นว่าถูกต้อง และใช้ได้ในทุกกรณี  หรือในกรณีที่ใช้เป็นแต่วิธีดูดวงจรปัจจุบันกระทบกับดวงกำเนิดเท่านั้น แล้วสรุปตีความออกมาแบบโผงผางเลยโดยไม่ได้พิจารณาดวงวัยแบบอื่นๆที่จะมารองรับ และอีกหลายๆวิธีซึ่งเข้าข่ายที่ว่ามานี้  ทำให้ผลการพยากรณ์ของตนเองผิดพลาดได้โดยง่าย

 “ ยัดเยียดดาวให้สูตร  ยัดเยียดสูตรให้ดาว ”

         เกิดขึ้นได้ง่ายจากการแกะจากดวงของเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นไปแล้ว เพื่อมาเป็นกรณีศึกษา  โดยใส่คำแปลหรือคำกุญแจเข้าไป ตามเหตุการณ์ที่รู้แล้วเฉลยออกมาแล้ว แต่คำความหมายที่ว่านี้นำไปใช้ไม่ครบหรือไม่ถูกตัว หรือไม่ถูกสถานะทางสมการและมุมสัมพันธ์ หรือ กระทบกับเจ้าชะตาที่ผิดตัวผิดฝั่งผิดฝา  ยกตัวอย่างเช่น จุดหวย จุดแต่งงาน  จุดคู่ครอง จุดฟุตบอล ฯลฯ ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องการตีความหมายทางปรัชญาโหราศาสตร์ชั้นลึกและมีตัวแปรอื่นๆเข้ามาอีกมาก  ถ้าไปยึดมั่นโดยไม่ยืดหยุ่นกับการพิจารณาของแนวอื่นๆที่เกี่ยวข้องด้วยนั้นอาจจะทำให้เกิดการผิดเพี้ยนในด้านการพยากรณ์ได้ง่าย

 “ สภาวะความเป็นจริง  ปรากฏการณ์  สมการ และจินตนาการ เป็นคนละเรื่องเดียวกัน ”

         เรื่องนี้ถือว่า เป็นเรื่องสำคัญมากในการศึกษาวิชาโหราศาสตร์สากลยูเรเนียน  ครูโหรหลายท่านเน้นนักเน้นหนาว่า  ต้องรู้จักแยกแยะให้ออกเมื่อได้แล้วให้นำมาใช้ให้ถูกแบบครบทุกประเด็น  ก่อนที่จะประมวลออกมาเป็นคำพยากรณ์  ครูโหรหลายท่านเน้นเลยว่า การพิจารณาดูดวงชะตานั้น  ต้องดูทั้งให้ครบทั้งแบบตามนุษย์  ตาทิพย์ และตาเทวดา  โดยคำว่า  ตามนุษย์นั้น คือ ปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์  มีเส้นขอบฟ้า มียอดฟ้า มีเวลา  มีทิศทาง มีพิกัด และเห็นจริงหรือไม่  ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญต้องพิจารณาก่อน  เพราะเป็นภาพแสดงออกจริง  และเป็นหัวใจหลักของโหราศาสตร์ดาราศาสตร์มาแต่โบราณกาล ซึ่งตรงกับคำว่า ปรากฏการณ์  ส่วนคำว่า ตาทิพย์นั้น เป็นจินตนาการ และสมการ ประกอบกัน  ซึ่งเป็นกระบวนการแห่งตรรกวิทยาและ ทางวิทยาศาสตร์ ทาง คณิตศาสตร์ และ การประมวลองค์ความรู้ทั้งหมดมาตัดสินวิเคราะห์  เรื่องพวกนี้ไม่เห็นด้วยตาเปล่า ณ เวลาประสงค์ แต่สามารถคาดคะเนและวิเคราะห์เอาจากปัจจัยต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสมองและสร้างแบบจำลองในรูปแบบต่างๆเพื่อให้เกิดความเข้าใจในสภาวการณ์เท่านั้น  มีบ่อยครั้งที่ผู้ศึกษาเผลอเข้าใจว่า ผลลัพธ์ของค่าสมการทางคณิตศาสตร์ และแบบจำลองเท่านั้นเป็นตัวตัดสินในประเด็น โดยลืมเรื่องปรากฏการณ์ที่เห็นทางตาเชิงประจักษ์  หรืออาจจะไม่เคยเข้าใจเลยว่า เรื่องนี้ มีอยู่ในวิชานี้ซึ่งสำคัญเป็นอย่างมากด้วย  ส่วนตาเทวดานั้น เป็นเรื่องของการใช้มุมมองของรูปดวงชะตา ทั้ง ระบบโลกเป็นศูนย์กลาง ( Geocentric ) กับ ระบบดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง ( Heliocentric )  ซึ่งต่างก็เป็นปรากฏการณ์จริงทางดาราศาสตร์ทั้งคู่แต่ต่างมุมมองและพิกัดมิติในการสังเกต โดยตาเทวดานั้น ต้องออกไปยืนนอกโลกตรงขอบของสุริยจักรวาลเท่านั้นจึงจะเห็น ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเทวดามองเข้ามา  ที่ว่าเรื่องนี้สำคัญเพราะ อัตราความเร็วในการโคจร ทิศทางการโคจร การปัดเฉียงของเส้นทางโคจร การทำมุมสัมพันธ์และคุณสมบัติอื่นๆ ของดาวเคราะห์นั้น ต่างก็มีผลต่อคุณสมบัติในการตีความหมายของดาวและปัจจัยต่างๆทางโหราศาสตร์ด้วย ซึ่งก็ส่งผลต่อการออกคำพยากรณ์ให้กระชับและมีแนวโน้มที่ให้ความถูกต้องมากยิ่งขึ้น      

“  เอาความเชื่อส่วนตัวที่คลาดเคลื่อนมาเป็นความรู้ ”

        ความรู้ของแต่ละคนนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ถ้าผู้นั้นยังคงหมั่นศึกษาค้นคว้าไปเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง ก็จะมีการพัฒนาเพิ่มพูนไปมากยิ่งขึ้น  ความรู้อย่างเดิมที่เคยมีมาก่อนบ่อยครั้งในหลายประเด็นและหลายเรื่อง  เมื่อมีข้อมูลใหม่เสริมเข้ามา  เจ้าตัวอาจจะพิจารณาได้เองว่าความรู้ดังกล่าวนั้นใช้ไม่ได้แล้ว  เพราะจำต้องมีการเปลี่ยนแปลงความเชื่อไปบ้าง  และในบางเรื่องบางราวนั้นอาจจำต้องเปลี่ยนแปลงกันไปอย่างชนิดกลับขั้วกันไปเลยก็มี  หรือหาเสริมเข้าไปใหม่จนจำสภาพเดิมแทบไม่ได้นั้นกรณีแบบนี้ก็มีเยอะมาก  หรือในประเด็นทางโหราศาสตร์ก็เช่นกัน  ความเข้าใจเรื่องวิธีการทางโหราศาสตร์แท้ๆ จะไปทำลายความเชื่อเดิมทางด้านพิธีกรรมหรือวิธีการต่างๆที่เคยรู้เคยเชื่อเคยเข้าใจ  หรือแม้แต่เคยใช้มาแล้วอย่างได้ผล  ให้เปลี่ยนไปเป็นเข้าใจทางด้านวิธีการที่ปรับเรื่องให้คล้องจองเพื่อให้เข้ากับวิธีการตามธรรมชาติได้อย่างกลมกลืน  ซึ่งเรื่องนี้ก็มีความละเอียดอยู่ในหลายระดับ  แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวผู้ศึกษาเองด้วยว่าจะรู้สึกรู้สา  แล้วยอมรับการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาปรับความเชื่อแต่เดิมให้กลายไปเป็นความรู้ใหม่ได้หรือไม่ 

 “ ราศี คือ ชื่อเรื่อง  เรือนชะตา คือ ฉาก  ดวงดาว คือ ดารานักแสดง  ตำแหน่งสัมพันธ์และคุณสมบัติ คือ บทบาทที่ได้รับ  ”

        ประโยคนี้ถือเป็นสูตรแม่แบบ  หรือหัวใจของวิธีและลำดับขั้นในการอ่านดวงชะตาที่สำคัญอีกสูตรหนึ่ง เพราะได้จำแนกลำดับขั้นตอนเอาไว้อย่างครอบคลุมรัดกุมและลึกซึ้ง  ซึ่งผู้เขียนเห็นว่าจำง่าย และเข้าใจได้ไม่ยาก  อีกทั้งป้องกันการสับสนในการแก้ปัญหาระหว่างการตีโจทย์  เพื่อให้ลดความผิดพลาดในการตีความก่อนออกมาเป็นคำพยากรณ์ได้อย่างดี

 “ การดูดวงชะตาแบบจร ต้องดูทั้งภาพเคลื่อนไหวแบบหนังทั้งเรื่อง ไม่ใช่ดูภาพใดภาพใดภาพหนึ่งแล้วตีความเดาเอาเอง ”

       ประโยคนี้เป็นก็ถือเป็นสูตรแม่แบบสำคัญของการพยากรณ์จรที่ผู้เขียนเห็นว่าสำคัญ  ดังตัวอย่างเช่น  การพิจารณาดวงวัยใดของเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง  แล้วผู้พยากรณ์ได้ยึดมั่นปักใจว่าจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนในระดับความรุนแรงเท่าที่เห็นในดวงเหตุการณ์นั้น  โดยละเลยการดูกลุ่มดวงของลำดับเวลาที่จะเกิดขึ้นได้ตามเงื่อนไข  บ่อยครั้งมากที่การพยากรณ์แล้วพลาดได้ง่าย  เช่นการทำนายว่าจะได้รับโชคเงินก้อนใหญ่ ณ ช่วงเวลานั้นเวลานี้ แต่กลับกลายเป็นว่า ที่ได้น่ะได้จริง  และเป็นแค่เงินผ่านมือผ่านบัญชีเพื่อรอจ่ายจนแทบไม่เหลือ หรือรับมาเพื่อให้ทำงานที่ขาดทุนเสียหายแก่เจ้าชะตา

        ความจริงยังมีวรรคทองคำในวิชาโหราศาสตร์อีกหลายอย่าง  ที่ผู้เขียนเคยได้ยินได้อ่านได้รับมาจากครูโหรหลายท่านและจากตำราหลายแหล่งที่น่าสนใจ  แต่ที่นำมาลงไว้ก่อนเข้าเรื่องเนื้อหาวิชา  ก็เพื่อให้เป็นข้อคิดและรู้เข้าใจข้อความที่เป็นประโยชน์เพื่อทราบแนวทางของเนื้อหาหลักการของวิชานี้โดยรอบ  และรู้จักการใช้วิชาแบบครบถ้วนครบประเด็นให้เป็น