เงินทองขาดมือ แต่ผมก็สู้ โดยปกตินิสัยผมไม่ยอมเอ่ยปากหยิบยืมใคร (เพราะไม่อยากเป็นหนี้)

เพื่อน ๆ ผม จะรู้ดี ผมไม่เคยยืมเงินใครเลย

คนที่เราหวังพึ่งพาได้ ก็ล้วนทำให้เราผิดหวัง ทั้งครอบครัว และคนรัก 

เพื่อนที่เราเคยคิดว่า เขาจริงใจ ก็พบว่า แค่เพื่อนจริง ๆ 

หวังพึ่งพาใครไม่ได้เลย

คนเคยรักผมมาก ๆ ก็มาขอเลิก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ผมกำลังแย่

แม้แต่คุณพ่อผมเอง ก็ไม่สนใจ 

ผมให้เงินพ่อใช้ทุกเดือน  แต่เดือนนี้ ผมเดือดร้อนมาก ต้องเอาเงินไปแก้ปัญหาชีวิต

จึงขออนุญาตพ่องดให้เงิน 1 เดือน 

พ่อผมทำหน้าไม่พอใจ ผมจึงเอาเงินที่มีอยู่ ให้พ่อไปเลย (ค่อยหาใหม่)

แต่ความรู้สึกผม ผมรู้สึกน้อยใจมาก  (แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรพ่อ เพราะผมรักพ่อ)

เพื่อนที่เคยพูดเสมอว่า มีอะไรเดือดร้อนเมื่อไหร่ บอกได้เลยนะ

ผมไม่เคยยืมเงินใคร เพียงแต่ครั้งนี้เข้าตาจนมาก ๆ 

จะใช้บัตรเครดิตของเพื่อน เพื่อผ่อนของจำเป็น พร้อมทั้งวางหลักทรัพย์ค้ำประกัน

และบ้านผม เพื่อนก็รู้จัก ไปมาหาสู่กันตลอด 

เพื่อนคนนี้ เคยยืนเงินให้ผมฟรี ๆ ผมบอกไม่เอา ผมไม่ชอบเอาเงินใคร

แต่ตอนนี้ เข้าตาจนมาก ๆ  จึงขอเพียงใช้สิทธิ์บัตรเครดิต ผ่อน 0 เปอร์เซ็นต์

ก็โดนปฏิเสธ  ทั้ง ๆ ที่ เพื่อนคนนี้ รวยระดับ มหาเศรษฐี มีเงินมากกว่า 18 ล้าน

ผมขอใช้บัตรเครดิต เพราะผมไม่มีบัตร  ขอใช้แค่วงเงิน 11000 บาท

ผมซึ้งน้ำใจเพื่อนคนนี้ แต่ก็ไม่โกรธเขาครับ เพียงแต่ ก็คงไม่คุยกันเรื่องเงินอีก

ผมตั้งใจ จะสู้ด้วยตัวเอง ค่อย ๆ ประคับประคอง ไปครับ

แต่ผมรู้สึกว่า ทำไม เวลา ดวงไม่ดี  มันจะมาพร้อม ๆ กัน

ปัญหาตรงหน้า ไม่เท่าไหร่

ความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่คนรอบข้างทำไว้ มันเจ็บเหลือเกินครับ

ผมตั้งกระทู้ด้วยความท้อแท้ และน้อยเนื้อต่ำใจครับ

ผมเกิด 29-ตค-2511 เวลา 19.45 ปีวอก วันอังคาร เกิดกรุงเทพฯ ครับ

คำถามคือ 

ผมอยากได้คำแนะนำ ในการประคองตัว จนกว่า "เมื่อไหร" ที่ผมจะฟื้น ได้ครับ

แค่พอมีพอกิน ผมก็พอใจแล้วครับ ไม่จำเป็นต้องร่ำรวยอะไร 

กราบขอบพระคุณล่วงหน้าครับ