มันยอดเยี่ยมมากเลย " จอร์จ"

ดีใจที่สุดเลยค่ะ ขอสมัครเป็นแฟนนานุแฟนบทความดีๆที่จะมีขึ้นนี้ด้วยคนนะคะ

และขอขอบคุณที่อ.เสียสละเวลาเขียนขึ้นมาเผยแพร่สู่สาธารณะด้วยค่า

ฉบับที่ 2 สารบัญ

                           สารบัญ

  โหราศาสตร์คืออะไร
  ประวัติและความเป็นมาของวิชาโหราศาสตร์
  โหราศาสตร์สากลยูเรเนียนในประเทศไทย
  จักรวาลวิทยา
  เอกภพ
  สุริยจักรวาล
  โลก
  มนุษย์และสิ่งที่เกี่ยวข้องกับมิติของมนุษย์
  พิกัด ตำแหน่ง  บนโลก
  เวลา
  จุดอ้างอิง
  จุดเจ้าชะตาต่างๆ
  ราศี
  ภพ หรือ  เรือนชะตา
  ปฏิทินโหราศาสตร์
  การผูกดวงชะตา
  ประเภทของดวงชะตา
  โปรแกรมโหราศาสตร์
  จานคำนวณแบบต่างๆ
  เครื่องมืออุปกรณ์ในการใช้งานโหราศาสตร์
  ดาวเคราะห์  วงนอก  วงใน
  ปัจจัยทางโหราศาสตร์อื่น
  ดาวทิพย์
  ธาตุ
  เพศ หยิน หยาง
  คุณะ
  ทิศ
  ขั้ว
  รูปสีและการแฝงซ่อน
  การเกิด-ดับ
  การกลืนกันของปัจจัย
  กลางวัน-กลางคืน
  ซีก-ฟาก
  เรือนว่าง ราศีว่าง
  การแบ่งซอยย่อยทางจักรราศี
  การโคจรไปสู่
  การคุมตำแหน่ง
  มุมสัมพันธ์แบบต่างๆและความหมาย
  ระนาบ
  จุดตัดในแต่ละมิติ
  ระยะวังกะ
  เส้นแบ่งเรือน
ดาวชุมนุมเรือนชุมนุมราศี
ปัจจัยไร้มุม
ลักษณะลีลาการโคจรของปัจจัย
ปัจจัยในราศี
ปัจจัยในเรือนชะตา
ฤดูกาล
แกนโลกแบบต่างๆ
ดาวเกษตร และ เจ้าเรือน
ศูนย์รังสี (Midpoint และ Half Sum)
แกนดาว  แขนดาว และการเชื่องโยง
จุดอิทธิพล
การตีความจุดอิทธิพล ในรูปแบบต่างๆ
จุดสัมพันธ์ปัจจัย 4 ตัว
จุดสะท้อน
จุดเจ้าชะตาพิสดาร
ดวงจันทร์
ราหู
เกตุ
จุดเวอร์เทค
ดาวเคราะห์น้อย
ดาวเคราะห์แคระ
องค์ลาภหรือจุดอารเบียน
เรือนชะตาลัคนา
เรือนชะตาเมอริเดียน
เรือนชะตาเมษ
เรือนชะตาราหู
เรือนชะตาอาทิตย์
เรือนชะตาจันทร์
เรือนชะตาดาวเคราะห์
เรือนชะตาสัมพันธ์
เรือนชะตาพลาสิดุส
ดาวเด่นในดวงชะตา
เรื่องเด่นในดวงชะตา
วัยอายุและลำดับเหตุการณ์ตามดวงชะตา
วงรอบแบบต่างๆและเงื่อนไขแห่งวัยกาล
วิธีอ่านเรือนชะตาและปัจจัยแบบบูรณาการ
ระบบจานคำนวณ 2 ชั้นแบบ จรัญ  พิกุล
การวิเคราะห์พื้นดวงชะตา
ไวยากรณ์ภาษาดาว
คำกุญแจ
ตัวประธานและกริยา
ตัวขยาย
ตัวเชื่อมโยง
อนุประโยคและประโยคสมบูรณ์
ลำดับในการให้ความหมาย
เรื่องที่ดวงชะตาบอกและการตีความตามเรื่องที่ประสงค์
วิเคราะห์ลำดับเหตุและผลในการออกความหมาย
การตีความภาษาดาวสู่ภาษาคนร่วมสมัย
การอ่านนิสัยใจคอเจ้าชะตา
การอ่านความสัมพันธ์ระหว่างโลกกับเจ้าชะตา
มิติและมุมมอง
สุขภาพและโรคประจำตัว
คู่ครอง ความรัก เพศสัมพันธ์
หลักทรัพย์และรายได้
การงานและกิจกรรมหลักและรองของเจ้าชะตา
สิ่งแวดล้อมตัวเจ้าชะตา
กรรมเก่าและชะตากรรมรังแก
ภาพจบชาติก่อนและภพหน้า
บริวารและลูกน้อง
เจ้านายและผู้มีอิทธิพล
จุดเด่นในดวงชะตา
จุดอ่อนในดวงชะตา
ลีลาชะตาชีวิตในภาพรวม
จุดสูงสุดและต่ำสุดในวัยต่างๆ
ระยะวัยวิกฤติ
ดวงชะตากลับแกน
โลกส่วนตัว ของโปรดและความลับ
จิตวิญญาณและสิ่งที่โหยหา
เงื่อนไขกรรมในดวงชะตา
การหาเงื่อนไขทดแทนตามหลักโหรา
จานคำนวณ 2 ชั้น แบบ 7.30 องศา และ 3.45 องศา
การอ่านพื้นดวงชะตาแบบพิศดาร
ดวงสมพงษ์
การหาเวลาเกิดที่แท้จริงจากเงื่อนไขเหตุการณ์ต่างๆ

สุดยอดเลยครับ  ยอดเยี่ยมมากๆ ครับ อ.ภารต

จะคอยติดตาม ตามติดๆ อิอิ

นี่แค่เกริ่นเรื่องหัวข้อพื้นดวงชะตาเอง  อ่ะ 

เรื่องดวงจรทั้งหมด  ยังไม่ได้ลงเลย

สินสมุทร จะรอหลวงตา  ปล่อยกลเม็ด เคล็ดลับ

ไว้รับมือกับ สึนามิ ที่ภูเก็ต

ภาค 2  ว่าด้วยดวงวัยอายุและดวงจร

ดวงคาบสุริยุปราคา
ดวงวัยอายุจาก Lunar Phase
วงรอบจากกรรมตามอายุขัย
วงรอบวัย Synodic  Period ของ ดาวเคราะห์ดวงนอก
วงรอบวัย Siderial  Period ของ ดาวเคราะห์ดวงนอก
มุมแรงระหว่างดาวใหญ่
ดวงคาบเวลาของดาวใหญ่ย้ายราศี ( Ingress )
ดวง Primary Progressed
ดวง Secondary Progressed
ดวง True Tertiary Progressed
ดวง Minor Progressed
ดวง Solar Return
ดวง New Moon
ดวง Full Moon
ดวง First Quarter
ดวง Diseminating
ดวง Third Quarter
ดวง Crescent
ดวง Balsamic
ดวง Gibbous
ดวง Lunar Return
ดวงจรปัจจุบัน (Transit )
ค่าโค้งสุริยยาตร์ ( Solar Arc ) วี1
เมษ วี1 , เมษ วี 2 , เมษ วี1/2 ,เมษ V2/2,เมษ V/V1  ,เมษ V/V2
ดวงจรสุริยยาตร์  ( Solar Arc Directed )
ค่าโค้งจันทรยาตร์ ( Lunar Arc )
ดวงจรจันทรยาตร์  (Lunar Arc Direction )
MidPoint  Listing
Difference  Listing
5000 Planetary Listing
การเข้ารูปของปัจจัย (Planetary Picture )
การครบวงจรแห่งปัจจัย
การอ่านเปรียบเทียบดวงสัมพันธ์ 2 ชั้น 3 ชั้น และ 4 ชั้น
การเรียงลำดับเหตุการณ์
ดวงที่ส่งผลกระทบต่อเหตุการณ์สำคัญของเจ้าชะตา
การไล่หาตามลำดับเวลา
การหาวันสำคัญทั้ง 8 แบบ
การหาเวลาเกิดเหตุตามประสงค์
ระยะคลาดเคลื่อนของเวลา
ตัวช่วย ตัวเร่ง และตัวแปร ของเหตุการณ์
การประเมินสถานการณ์และเหตุการณ์เชิงวิเคราะห์
ฤกษ์ดีและฤกษ์ร้าย
การหาฤกษ์งามยามดี

คิดว่า ถ้าเขียนจบ จะเป็นตำราและบทความที่สามารถนำพาให้ผู้อ่านผู้ศึกษาคงมีพื้นความรู้ทางโหราศาสตร์สากลยูเรเนียนได้พอสมควรในการอ่านดวงชะตาบุคคล

ยังมี ภาคที่ 3  ว่าด้วย ความรู้ในการประยุกต์ใช้โหราศาสตร์กับเรื่องต่างๆ

รู้แล้ว  หาตั้งนาน  ผม เจอแล้ว  "จอมยุทธหุงปวยเอี๊ยง กระบี่ไร้เที่ยมทาน"  อาจารย์ภารตนี้เอง

อย่าคับ  อย่าเพิ่งชมเชียวคับ  ยังไม่รู้ว่าจะลงท้ายเป็นมะลิลา  หรือบ้องกัญชาหรือเปล่า 

บทความพวกพวกนี้ผมเขียนไว้ตั้งร่วมครึ่งนึงแล้ว  ทำไปเขียนไปค้นไป  ค่อยๆเอาทยอยลงดึงคนเข้าเว็บอ่านอ่ะ  ระหว่างเขียนเจออะไรก็ปรับนู่นปรุงนี่ไปเรื่อย  บางบทต้องรื้อเขียนใหม่เพราะ มันผิดบ้าง อย่างเรื่องมิติ  เพราะมาเจอหลักฐานใหม่ที่ดีกว่าเดิมอย่างมากซึ่ง ต้องรื้อใหม่หมดเขียนใหม่เลย หรือมีที่ไม่ลงตัวบ้าง มาพบเจอข้อมูลใหม่ที่ละเอียดลึกมากกว่าบ้างก็เอามาปรับปรุงให้ดีขึ้น และก็หนักใจเรื่องรูปประกอบ เพราะผมทำไม่ค่อยเป็นอ่ะ

และที่สำคัญทั้งหมดก็คือ  ทั้งหมดนี้  ไม่มีสิ่งใดที่ผมคิด หรือประดิษฐ์นิยามหลักขึ้นด้วยตนเองเลย!!

เป็นองค์ความรู้จากโบราณจารย์และโหราจารย์ร่วมสมัยกันทั้งสิ้น

ผมเพียงแค่เป็นผู้ไปรวบรวมมานำเสนอในรูปแบบภาษาร่วมสมัยโดยจัดหมวดหมู่ใหม่ให้พอจะอ่านเข้าใจได้ง่ายๆ

มาไว้ในที่เีดียวกัน  ก็เท่านั้นเองอ่ะคับ

ตอบคห.11  เรื่ืองหุงปวยเอี๊ยง  อารายนั่นน่ะ  คงไม่ใช่อะคับ

แม้ว่าผมจะชอบทั้ง แม่นางต๊กโกวหง(เหมียวเข่อสิ้ว) และ แม่นางโป่วเอียงกุน(หวีอันอัน)ก็เหอะ

ตัวจริงนั้น  อาเฮียฉีเส้าเฉียน  แกเมาเละเทะเลอะเทอะ  จนเขาต้องเปลี่ยนตัวแสดง

ลอกคราบใหม่เป็นไหมฟ้าปาฎิหารณ์ จะให้เป็น ต๊กโกวบ้อเต๊ก ต่อให้ได้พลังขั้นที่ 10 ก็ไม่เอาเพราะต้องตอนตัวเองเป็นขันที (อึ๋ยยย )

โหราศาสตร์คืออะไร 

เขมาเขมสรณคมนปริทีปิกาคาถา
พะหุง  เว สะระณัง  ยันติ                     ปัพพะเตนิ  วะนานิ  จะ
อารามะรุกขะเจตยานิ                           มะนุสสา  ภะยะตัชชิตา
เนตัง  โข  สะระณัง  เขมัง                     เนตัง  สะระณะมุตตะมัง
  เนตัง  สะระณะมาคัมมะ                        สัพพะทุกขา  ปะมุจจะติฯ 

จากหนังสือมนต์พิธี (วรรคแรก )

         คำแปลจากบทสวดมนต์ภาษามคธบทนี้  ในวรรคแรก ผู้แต่งท่านมุ่งให้ความหมายแปลได้ว่า  เพราะความกลัวภัย คุกคาม ตั้งแต่โบราณกาลมามนุษย์มักจะยึดถือเอา  ภูเขา ป่าไม้ สวน  ต้นไม้ และเจดีย์  ว่าเป็นที่พึ่งคุ้มครองภัยที่ดี  ทั้งยังให้ความหมายเสริมต่อมาอีกว่า สิ่งนี้ยังไม่ใช่ที่พึ่งที่ดี  ย่อมไม่สามารถที่จะรอดพ้นจากสรรพทุกข์ ทุกอย่างไปได้ 

       ดังนั้น เมื่อเวลาผ่านล่วงไปนานเข้า  และเกิดมีผู้ที่มีปัญญาอันเป็นผลเนื่องจากมีวิวัฒนาการทางด้านอารยธรรมทางองค์ความรู้ จนมีความคิดและมีฐานข้อมูลจากการรวบรวมมาเป็นลำดับจากรุ่นสู่รุ่นต่อเนื่องสืบต่อกันมา  จนได้ผู้ที่มีภูมิญาณภูมิรู้ว่า มีอะไรที่พอจะเป็นองค์ความรู้ที่พอจะพึ่งพาได้อีกโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ การเตือนภัย และ ช่วงเวลาที่เหมาะกับการทำมาหากินในสังคมเกษตรกรรม 

        หลักการที่เป็นที่ยอมรับกันมากที่สุดในทุกอารยธรรมก็ได้แก่เรื่อง วิธีการที่จะรู้ล่วงหน้าเกี่ยวกับการหาจังหวะเวลาที่ดีและเวลาที่ร้าย  นั่นเอง 

        โหรา แปลว่า เวลา  โหราศาสตร์จึงแปลว่า  วิชาที่ว่าด้วยเรื่องแห่งเวลาและโหร  จึงแปลว่า ผู้ที่รู้เรื่องเวลา  นั่นเอง 

        การกำหนดเวลานั้น โดยปรากฎการณ์มี 3 ช่วง ได้แก่ อดีต  ปัจจุบัน และ อนาคต

การจะพูดเรื่องเหตุการณ์ในอนาคตหรือที่เรียกกันว่า การพยากรณ์หรือการทำนายนั้น  จะเป็นเรื่องที่คาดเดาจากฐานข้อมูลและองค์ความรู้และตีความทางความเข้าใจของผู้ทำนายหรือพยากรณ์ ว่าจะให้ความรู้และวิชาการจากอะไร ซึ่งมีได้มากมายหลายอย่าง โดยจะให้ได้ผลลัพธ์ที่ถูกต้องแม่นยำคงทนในหลักการที่แตกต่างกัน 

     เพราะเหตุนี้ พยากรณศาสตร์และโหราศาสตร์  จึงแตกต่างกันโดยวิธี แต่มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน  คือ การตีความคาดการณ์ในเรื่องของอนาคตและอื่นๆ 

     โดยโหราศาสตร์นั้นใช้เฉพาะข้อมูลหลักจากความสัมพันธ์เรื่องดวงดาวกับโลกเท่านั้นในการทำนายหรือพยากรณ์ 

      ส่วนพยากรณศาสตร์นั้น ใช้ได้หลักการได้ทุกอย่างไม่จำกัด 

      เรื่องนี้สำคัญเป็นอย่างมากที่ต้องกล่าวแต่ตอนแรกเลย  เพราะผู้คนทั่วไปมักจะแยกแยะไม่ออกว่า หมอดูกับโหร นั้นแตกต่างกันอย่างไร  และมักจะตีขลุมรวมกันไปหมด  เจตนาผู้เขียนต้องการชวนคนให้มาเป็นโหร  ไม่ได้ชวนให้มาเป็นหมอดู จึงขอความเข้าใจในเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกว่า โหรกับหมอดู นั้นแตกต่างกัน เพียงแต่ต้องการทำนายและการพยากรณ์เป็นเป้าหมายเหมือนกัน

ส่วนโหราศาสตร์นั้นขัดกับหลักศาสนาต่างๆหรือไม่อย่างไรนั้น  ถ้าในแง่ของโหราที่แปลว่า ผู้รู้เรื่องเวลา ก็ไม่น่าจะขัดกับหลักศาสนาใด  แต่ที่บางศาสดากล่าวประณามในบางกรณีนั้น  แม้จะมีที่มาตามหลักฐานคัมภีร์ในทางศาสนาให้ปรากฏ แต่เจตนาก็คงจะมุ่งแค่การเตือนในเรื่องที่สาวกไปงมงายเชื่อแต่ผลของคำพยากรณ์หรือคำสอนสืบๆกันมาแต่อย่างเดียวโดยไม่รู้ที่มาที่ไปมากกว่า  และทางในพระพุทธศาสนาเอง ในบทมงคลสูตร เกี่ยวกับเรื่องที่ทั้งเทวดาและมนุษย์ควรจะเจริญเอาไว้ อันได้แก่ เรื่อง กาลัญญุตา  ซึ่งแปลได้ว่า ผู้รู้จักกาล คือ รู้จักว่าเวลาใดควรเวลาใดไม่ควรให้ประพฤติพอเหมาะคล้อยตามแก่กาล  โดยเป็นทั้งผู้รู้เรื่องเวลา รู้ค่าของเวลา และรู้จักใช้เวลา  ซึ่งก็น่าจะไม่ขัดกันแต่อย่างใดเลยในเรื่องหน้าที่  กับผู้รู้เวลาหรือ โหร นั่นเอง 

        ในเรื่องของเวลานั้น แม้จะเป็นเรื่องข้อกำหนดตกลงจนบัญญัติศัพท์ที่รู้เข้าใจเป็นความหมายทางภาษารู้ตรงกันของมนุษย์ในทุกอารายธรรมก็ตามไม่ว่าจะออกเสียงเช่นใดก็ตาม แต่ที่มาที่ไปรากเหง้าก็ต้องไปเกี่ยวข้องกับดวงอาทิตย์และกลางวันกลางคืนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่นั่นเอง

         และจากการที่ต้องศึกษาเรื่องกลางวันกลางคืนดวงอาทิตย์และโลกนี่เองทำให้มีสิ่งต่างๆตามเข้ามาให้รู้จักมากมายซึ่งเป็นที่มาของวิชาดาราศาสตร์นั่นเอง โดยแต่เดิมนั้นโหราศาสตร์กับดาราศาสตร์อยู่ร่วมกันหาได้แยกส่วนวิชาออกจากกันอย่างปัจจุบันนี้ไม่  นักดาราศาสตร์แต่เดิมที่ยกย่องกันในทางวิทยาศาสตร์ จริงๆแล้วท่านเหล่านั้นต่างก็เป็นโหรประจำราชสำนักของรัฐในทวีปยุโรปด้วยกันแทบจะทั้งสิ้น  ไม่ว่าจะเป็น กาลิเลโอ กาลิเลอิ , นิโครลาส  โคเปอร์นิคัส , โยฮันเนส เคปเลอร์ , ไทโค บาเฮ หรือแม้แต่ เซอร์ไอแซค  นิวตัน ฯลฯ ก็ตามที

         ส่วนประโยชน์ของโหราศาสตร์นั้น  สามารถที่จะนำหลักการไปประยุกต์ใช้ได้อย่างมากมายหลายด้าน  แต่โหราจารย์รุ่นเก่านั้น ท่านสอนมุ่งให้ศึกษาเพื่อที่จะได้เป็นอิสระทางใจในการเลือกแนวทางการดำเนินชีวิตให้คล้องจองกับความเข้าใจในธรรมชาติของโลกและจักรวาลนั่นเอง

         และส่วนของคำถามที่ว่า ทำไมดวงดาวถึงเกี่ยวข้องกับมนุษย์และโลกนั้น ก็ต้องตอบว่า  ถ้าให้ไปยืนกลางแดด ไม่ว่าใครก็ย่อมร้อน ส่วนจะหนักเบาอย่างไรแล้วแต่พื้นที่ เวลาที่ยืนและการเตรียมตัวป้องกันของผู้ยืน  ส่วนในตอนกลางคืนเมื่อเจอดวงจันทร์ ย่อมจะมีสภาวะร่างกายและจิตใจสบายกว่าตอนกลางวันกลางแดดเช่นกัน  และเมื่อทุกคนเป็นเช่นนี้ เทหวัตถุอื่นๆที่มีขนาดใหญ่มากเมื่อเทียบกับโลก ก็ย่อมมีผลกระทบต่อโลกและตัวเราที่อยู่บนโลกเช่นเดียวกัน

          ในทฤษฎีปรัชญาหลักทางโหราศาสตร์มีหลักสำคัญอยู่ที่ว่า  ปรมาตมันเป็นเช่นไร  อาตมันซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปรามาตมันนั้น ก็ย่อมเป็นไปในแนวทางเดียวกัน ตามหลักอุปมาอุปมัย   ยกตัวอย่างเช่น  ให้ทดลองกวนให้น้ำหมุนวนในถัง  แรงแห่งกระแสน้ำวนย่อมทำให้น้ำทั้งถังในถัง เหวี่ยงไปในทิศทางเดียวกัน  ซึ่งทั้งกระแสน้ำในถังน้ำและสุริยจักรวาลกับวงโคจรหมุนรอบของดาวเคราะห์ต่างๆที่วนรอบดวงอาทิตย์  ต่างก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน เช่นกัน  หรือที่ยกกันมาเป็นกรณีศึกษาก็คือเรื่อง ธาตุน้ำตัวคนซึ่งมีมากถึงร้อย 70  ในรูปแบบต่างๆกัน เมื่อปรากฏการณ์น้ำขึ้นลงยังเกี่ยวข้องกับโลก

         เนื่องจากโหราศาสตร์เป็นองค์ความรู้ของโลกและเป็นสากล ที่ตกทอดกันมาและยังคงวิวัฒนาการพัฒนาอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ ถึงแม้ว่าจะแยกกันอย่างเด็ดขาดกับวิชาดาราศาสตร์ปัจจุบัน  แต่ข้อมูลทางดาราศาสตร์ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในงานโหราศาสตร์ชนิดขาดกันไม่ได้อยู่นั่นเอง

       และเพราะเหตุที่เป็นวิชาสำคัญ   ซึ่งผู้ที่ศึกษาสามารถนำจะไปใช้ให้เป็นประโยชน์ได้อย่างกว้างขวาง  การนำเข้ามาของวิชาโหราศาสตร์นี้จึงแตกต่างกันในห้วงของเวลาแห่งการวิวัฒนาการทางประวัติศาสตร์ของในแต่ละอารายธรรม  และมีการพัฒนากันอย่างต่อเนื่องในพื้นที่นั้นๆสืบต่อกันมา

       เช่นในประเทศไทย เรารู้จักวิชานี้มาตั้งแต่อาณาจักรสุโขทัย และมีการพัฒนากันในสมัยอาณาจักรอยุธยา สุพรรณภูมิและ ล้านนาประเทศหรือพื้นที่แห่งอื่นๆ เช่น นครศรีธรรมราช เป็นต้น โดยนำเข้ามาจากครูพราหมณ์ จากอินเดีย และบางทีเป็นมาอิทธิพลจากพม่า เพื่อใช้งานในราชสำนัก ต่อจากนั้นจึงถ่ายทอดกันใช้มาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเราเรียกวิชานี้ว่า  โหราศาสตร์ไทย ซึ่งเห็นได้ชัดเจนเลยว่าแยกออกมาจากโหราศาสตร์ตะวันตกยุคใหม่อย่างมากมาย  โดยที่มาที่ไปของวิชาเป็นการใช้ตำราวิธีการคำนวณหาตำแหน่งการเคลื่อนที่ของดาวในแบบดาราศาสตร์ยุคเก่า ( ก่อนยุคกลางทางปัญญาภิวัฒน์ของยุโรป  ค.ศ.479 – 1453 )

         ส่วนโหราศาสตร์สากลยูเรเนียนในความหมายของบทความนี้  เป็นโหราศาสตร์สากลปัจจุบัน ที่ใช้ปูมปฏิทินคำนวณหาตำแหน่งดวงดาวแบบมาตรฐานตามองค์ความรู้ทางวิชาดาราศาสตร์ของยุคปัจจุบัน และหลักการพยากรณ์ต่างๆก็ใช้แบบที่ได้ศึกษาค้นคว้าสืบต่อกันมาเป็นตำรา  จนเป็นองค์ความรู้สากลซึ่งเหมือนกันทั่วโลกที่วิวัฒนาการสืบต่อเนื่องกันมาจากอดีตจนถึงปัจจุบัน นั่นเอง ซึ่งวิธีการของโหราศาสตร์สากลนั้นก็แตกต่างกันกับทางวิธีการกับโหราศาสตร์ไทยเป็นอย่างมาก

         ส่วนโหราศาสตร์ยูเรเนียนนั้น เป็นส่วนหนึ่งของโหราศาสตร์สากลเพราะใช้ปูมปฏิทินดาวร่วมกัน เพียงแต่โหราศาสตร์ยูเรเนียนนั้นพัฒนาขึ้นในประเทศเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 โดย อัลเฟด  วิตเต้ และคณะ ซึ่งมีหลักการและวิธีการเฉพาะตัวและมีเอกลักษณ์ซึ่งแตกต่างกับแนวทางของโหราศาสตร์แนวเดิมไปอย่างมาก ซึ่งแนวเดิมนี้เองถูกเรียกว่า โหราศาสตร์สากลคลาสสิก

         ลำพังทั้งวิชาโหราศาสตร์สากลคลาสสิกและวิชาโหราศาสตร์ยูเรเนียนเอง ต่างก็มีความสามารถ หรือจุดเด่นเฉพาะวิชาอยู่แล้ว  และถ้ายิ่งนำมาใช้ให้กลมกลืนกันได้แบบไม่แบ่งแยก  ในทางปฏิบัติจะยิ่งเพิ่มพูนความสามารถในการทำนายได้อย่างแม่นยำ และปัจจุบันนี้ความสามารถทางโปรแกรมที่เกี่ยวกับโหราศาสตร์ที่เป็นสากลนั้นต่างก็รองรับได้ทั้ง 2 วิชา  จึงช่วยให้งานของโหรผู้ใช้มีคล่องตัวถูกต้องแม่นยำรวดเร็วและทุ่นเวลาไปอย่างมหาศาล

         บทความนี้ผู้เขียนมุ่งเน้นให้ผู้อ่าน  ได้ศึกษาทั้งโหราศาสตร์สากลคลาสสิกไปพร้อมๆกันกับโหราศาสตร์ยูเรเนียนเลยแบบไม่ให้รู้ตัวว่าเขาแยกออกจากกัมาก่อน ดังนั้น จึงอธิบายกลไกทฤษฎีของวิชาและวิธีการใช้งานไปพร้อมๆกัน  และเรียกวิชานี้ว่า โหราศาสตร์สากลยูเรเนียน

         ส่วนที่จะแม่นยำหรือไม่ อย่างไรนั้น ต้องให้ผู้ศึกษาเองเป็นพิสูจน์เชิงประจักษ์  เพราะโหราจารย์รุ่นก่อนท่านก็บอกว่า  ความแม่นยำนั้นอยู่ที่ผู้ศึกษาแล้วนำไปใช้  ว่าได้ทำครบถ้วนตามหลักการและลำดับขั้นตอนที่ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ที่เรียนมาหรือไม่อย่างไร  ซึ่งถ้าทำครบถ้วนแล้ว มันจะแม่นยำได้เอง โดยไม่ต้องไปกลัวว่าจะพลาด

          งานโหราศาสตร์สากลยูเรเนียน เป็นเรื่องการที่ต้องใช้ความปราณีตสุขุมลุ่มลึกในการพิจารณาอย่างละเอียดรอบด้านและลึกซึ้ง ไม่ใช่การถามมาแล้วตอบไปแบบคาดเดาเพื่อให้ผ่านๆไปแบบสุกเอาเผากินหรือเผื่อฟลุ้คแม่นยำขึ้นมาเอง  ปัญหาบางข้ออาจจะต้องใช้เวลาอย่างมากมายในการออกคำพยากรณ์ได้เพียงแค่ข้อเดียวเท่านั้น    แต่ข้อเดียวที่ออกมาจากการทำตามขั้นตอนอย่างละเอียดและรอบคอบนี้ มักจะให้ผลเป็นที่น่าพอใจ

          เนื่องจากโดยมากตำรามักจะเน้นโหมประโคมโฆษณาถึงผลงานของความแม่นยำในกรณีต่างๆที่ผ่านมาของโหร  ซึ่งจะว่าไปแล้วก็มีอยู่เป็นจำนวนมาก  แต่ที่มักจะไม่พูดถึงกันเลยก็ได้แก่เรื่องความผิดพลาดในการทำนาย   ซึ่งก็มีมากมายมหาศาลชนิดตัวโหรผู้ทำนายเอง ก็ต่างเสียหัวเสียชีวิตติดตะราง เข้าปิ้งติดร่างแหไปกับเขาด้วยเยอะแยะมากมาย   ซึ่งสามารถหาได้จากการศึกษาข้อมูลจากวิชาประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา  ดังนั้นผู้ที่ศึกษาวิชานี้ จึงควรจะระมัดระวังตัวไว้เป็นอย่างยิ่ง  ในเรื่องการนำวิชานี้ไปใช้งาน  จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องดูดวงตัวเองก่อนด้วยว่า ในเรื่องสำคัญๆชนิดคอขาดบาดตาย  ว่าทำนายออกไปแล้วจะรอดตัวหรือไม่อย่างไรด้วย  อีกทั้งวิชานี้จะให้คุณเป็นเสน่ห์อย่างมากแก่ผู้ที่ศึกษาที่นำไปช่วยสงเคราะห์ผู้คนที่ตกทุกข์ได้ยาก   ไม่ใช่มุ่งแต่จะเป็นแค่การค้าขูดรีดซ้ำเติมเห็นลูกค้าเป็นเหยื่อจนเกินเหตุเกินผลและใจดำเห็นแก่ตัวจนเกินไป  ซึ่งสุดท้ายผลกรรมและวิบากจากการนี้จะกลับมาตกอยู่แก่ตัวผู้ใช้วิชานี้เอง  ซึ่งเมื่อเข้าสู่วงการนี้แล้วจะเห็นตัวอย่างได้เองเพราะมีอยู่ให้รู้ให้เห็นอย่างมากมายเช่นกัน  

            ครูโหรแต่โบราณท่านมีจารีตอยู่ที่ใช้สืบกันมาว่า ไม่ให้โหรดูดวงเด็ก เพราะพ่อแม่ผู้ที่จะอุปถัมภ์เด็กคนนั้นจะมีอคติครอบงำ  ซึ่งผลเสียจะไปขัดต้ดรอนโชคลาภของเด็กไป  อีกทั้งไม่ให้ทำนายว่าผัวเมียจะเลิกกันเพราะ ของพวกนี้เป็นเรื่องบุญกรรมที่เขาเป็นอยู่ร่วมกันมา  เวลาเขาดีกันตัวโหรผู้ทำนายเองจะเสียหายเองได้  อีกทั้งการทำนายเรื่องจะตายหรือเสียชีวิตเมื่อไหร่  ก็เป็นข้อห้ามเช่นกันเพราะเรื่องชีวิตนั้นเป็นเรื่องลึกลับ หยั่งรู้ได้ยาก  แม้จะคิดว่ารู้จริงๆในหลายกรณีก็ตาม  เพราะอาจจะมีบุญญาธิการหรือบารมีบางอย่างที่เจ้าตัวเขาได้เคยทำมาแต่อดีตกาล ส่งผลหนุนช่วยให้คลาดเคลื่อนยืนยาวออกไปได้  อีกทั้งเป็นการสร้างความทุกข์วิตกกังวลให้กับผู้รับคำทำนายซึ่งไม่เหมาะสมที่โหรจะทำ  อีก ทั้งไม่ควรทำนายเมื่อดาวเสาร์อยู่ในภพที่ 7 ณ เวลาที่เขามาถาม เพราะผู้ที่มาถามจะนำทุกข์ให้โทษมาให้ตัวโหรเองซึ่งถึงแม้ว่าจะไม่เป็นข้อ ห้ามที่เคร่งครัดนักแต่เจ้าตัวโหรควรจะเป็นผู้พิจารณาได้ด้วยตนเองว่าจะทำ หรือไม่ทำ  ซึ่งเรื่องพวกนี้ถือเป็นเรื่องที่ต้องรู้ต้องทราบไว้ตั้งแต่เริ่มรู้จักวิชา นี้กันเลยทีเดียว

             นอกจากนี้ผู้ศึกษาวิชานี้ ต้องรู้จักสะสมข้อมูลต่างๆไว้เพื่อศึกษาเพิ่มเติมให้มากเท่าที่จะทำได้เพื่อนำไปใช้พัฒนาตนเองให้รอบรู้และลึกซึ้งมากยิ่งๆขึ้นไปเพื่อเป็นประโยชน์แก่ตัวผู้ศึกษาเองในกาลข้างหน้า

การสะเดาะเคราะห์ก็เช่นกัน  ในวิชาโหราศาสตร์ยูเรเนียน  มีหลักว่าด้วยเรื่องสร้างกรรมทดแทน  ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมไสยศาสตร์หรือศาสนธรรมแต่อย่างใดทั้งสิ้น และบางครั้งก็ขัดแย้งกันด้วยซ้ำ เพราะโหรานั้นเน้นใช้วิธีการมากกว่าการสร้างพิธีกรรม  ซึ่งใช้เป็นการเฉพาะกรณีรายบุคคลและเหตุกาณ์ในช่วงเวลาเฉพาะเท่านั้น  หรืออีกวิธีหนึ่งได้แก่การชิงจังหวะฟ้า  สร้างแม่แบบที่ดีที่สามารถรองรับได้ มากกว่าปล่อยให้ชะตากรรมเขามารังแกในเงื่อนไขของฟ้าเอง 

วิธีการพวกนี้ เป็นเรื่องเฉพาะเจ้าชะตา และต้องใช้เทคนิคโหราการในชั้นสูงซึ่งผู้ทำจะต้องลุ่มลึกไปด้วยความเข้าใจในรหัสของดวงดาวอย่างลึกซึ้งเท่านั้น ถึงจะพอแก้ไขสถานการณ์ต่างๆให้จากร้ายเป็นเบาได้  ถ้ายังเรียนไปไม่ถึงหรือทำแบบรู้เท่าไม่ถึงการณ์จะทำให้ผู้มาขอคำปรึกษาหรือลูกค้าได้รีับความเสียหายอย่างมากมายไปได้ ซึ่งในที่สุดแล้วผลกรรมมันจะกลับมาย้อนสนองแก่ตัวโหราผู้สะเพร่าเองได้

อีกทั้งการนำวิชาโหราศาสตร์ไปใช้ในทางมิจฉาชีพเอารัดเอาเปรียบเพื่อผลประโยชน์ทางทุจริต หรือกลั่นแกล้งเอาเปรียบผู้อื่นที่ไม่มีทางสู้  ครูโหรแต่โบราณมาท่านได้สาปแช่งเอาไว้เป็นข้อสาหัสนักหนา  จึงขอให้ผู้ที่จะศึกษาวิชานี้ได้เข้าใจในจารีตของบูรพาจารย์ทั้งหลายเพื่อทรงความศักดิ์สิทธิ์แห่งวิชาการซึ่งเป็นมรดกทางภูมิปัญญาแต่โบราณกาลที่ทิ้งไว้ให้จนถึงคนรุ่นเราและสืบต่อไปข้างหน้า

                           ประวัติและความเป็นมาของวิชาโหราศาสตร์

          แต่เท่าที่ผู้เขียนอ่านและศึกษาจากหลายๆแหล่ง  พอสรุปออกมาได้เป็น 4 เรื่องใหญ่ๆแต่เกี่ยวข้องพัวพันกัน คือ

           ความรู้จากการสังเกตท้องฟ้าและวงจรการกสิกรรมที่สืบต่อเนื่องถ่ายทอดกันมา  จากรุ่นสู่รุ่นเนิ่นนานต่อเนื่องกัน  จนเมื่อมนุษย์วิวัฒนาการมาจนรู้จักการใช้อักษร   ทำให้มีการจดบันทึกเรื่องราว มีการทำปฏิทินต่างๆเอาไว้เป็นความรู้หลักของแผ่นดินและมีการแลกเปลี่ยนองค์ความรู้เหล่านี้ในรูปแบบต่างๆให้เผยแพร่กว้างขวางออกไปสั่งสมกันจนเป็นศาสตร์ที่สำคัญหลายสาขาของโลก

           ความแตกต่างทางด้านเชื้อชาติ  ภาษา ศาสนาความเชื่อ วัฒนธรรม และพื้นที่ภูมิศาสตร์  เมื่อกาลเวลาล่วงเลยเนิ่นนาน ตามหลักวิวัฒนาการของโลก จึงมีทั้งการกลืนกันทางวัฒนธรรม การแลกเปลี่ยนทางการค้าและแม้แต่การสงคราม ส่งผลให้มีการถ่ายเทสับเปลี่ยนกันไปมา ซึ่งก็มิได้เป็นอุปสรรคต่อการแลกเปลี่ยนพัฒนาองค์ความรู้  ซึ่งเป็นความจริงตามธรรมชาติซึ่งคงทนต่อการให้พิสูจน์ได้

           จากหลักฐานการค้นพบทางโบราณคดี ในคาบสมุทรอารเบียปัจจุบัน บริเวณลุ่มแม่น้ำไทรกริสและยูเฟรติส  พบว่าเคยมีกลุ่มอาณาจักรโบราณที่ชาวกรีกให้ชื่อว่า ดินแดนระหว่างแม่น้ำหรือดินแดนแห่งเมโสโปรเตเมีย เมื่อมีการขุดสำรวจลงไปก็ค้นพบว่าในสมัยนั้นมีการใช้อักษรรูปลิ่มหรือที่เรียกว่า คูนิฟอร์ม กดจารึกบนแผ่นดินเหนียวแล้วนำมาตากให้แห้ง ซึ่งทางวิทยาศาสตร์ได้พิสูจน์แล้วว่ามีอายุเก่าแก่ที่สุดย้อนหลังไปได้กว่า 5000 ปี  และเมื่อมีการอ่านแปลโดยเทียบเคียงกับหลักฐานจากแหล่งอื่นๆจากผู้เชี่ยวชาญได้ความว่า    ในยุคนั้นในดินแดนเมโสโปรเตรเมียแห่งนี้ มีหลายชนเผ่าซึ่งแบ่งแยกตามเชื้อชาติได้หลายแขนง เช่น สุเมเรียน (Sumerians)   อัคคาเดียน (Akkadians)   อะมอไรท์ (Amorites)   คัสไซท์ (Kassites)   อัสซีเรียน (Assyrians) และ แคลเดียน (Chaldeans)โดยชนชาติที่ประดิษฐ์ใช้ตัวอักษรนั้น คือ ชาวสุเมเรียน และวิธีการแบบนี้ได้ใช้แพร่หลายกันมาในหลายอาณาจักรของชนเผ่าในย่านนั้น  และเมื่อมีการศึกษาคำแปลจากหลักฐานต่างๆในสมัยหลังๆก็ได้ความว่า ชาวแคลเดียน ซึ่งเป็นชนเผ่าฮีบรูจากทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของลุ่มแม่น้ำไทกรีส ที่ต่อมาได้เข้ายึดครองกรุงบาบิโลนได้ ได้พบว่ามีการจดจารบันทึกถึงปฏิทิน  โดยมีการแบ่ง 1 สัปดาห์ออกเป็น 7 วัน แบ่งวันออกเป็น 12 คาบๆละ  120 นาที  และสามารถคำนวณการโคจรของอาทิตย์ในรอบปีได้อย่างถูกต้อง และยังสามารถคำนวณล่วงหน้าได้ถึงการเกิดสุริยุปราคาได้ด้วย  ชาวคาลเดียนถือกันว่าเป็นชาติแรกที่นำความรู้ทางดาราศาสตร์มาทำนายโชคชะตาของมนุษย์  แต่ต่อมาอาณาจักรบาบิโลนได้ถูกอาณาจักรเปอร์เซียทำลายและเข้ายึดครอง  องค์ความรู้ต่างๆจึงถูกผนวกเข้ากับอาณาจักรแห่งใหม่คือ อาณาจักรเปอร์เซียสืบต่อมานั่นเอง  ซึ่งอารยธรรมเปอร์เซีย เองนั้น มีส่วนคาบเกี่ยวอันส่งผลในความสัมพันธ์กับ อารยธรรมสำคัญในเวลาต่อมาอันได้แก่ อารยธรรมของอิยิปต์ และ อารยธรรมในลุ่มน้ำสินธุของอินเดีย โดยต่างฝ่ายต่างถ่ายทอดองค์ความรู้แต่พัฒนากันไปให้มากยิ่งขึ้น

มีพรรคพวกกันหลายคนโทรมาจิกบอกว่า  โหมโรงนานเกินไป  ขอเอาเนื้อๆเน้นๆ
 เรื่องประวัติอารายเนี่ย ควรเอาไปเป็นภาคผนวกหลังๆ  จะดีกว่า 

         การพัฒนาความรู้ในทางการทำปฏิทินที่ถูกต้องตามหลักดาราศาสตร์  เพื่อกำหนดบัญญัติเป็นเทศกาลต่างๆในแต่ละชนเผ่าหรืออาณาจักร  และมีการกำหนดความหมายในท้องฟ้า ไม่ว่าจะเป็น ชื่อ ดาวฤกษ์ กลุ่มดาว ดาวเคราะห์ การแบ่งท้องฟ้าออกเป็นราศี 12 ราศี หรือเป็นส่วนต่างๆ การกำหนดคาบเวลาการโคจรของดวงอาทิตย์  ดวงจันทร์ และอื่นๆ รวมไปถึงการกำหนดฤดูกาลต่างๆ  ต่างก็ล้วนเกิดขึ้นในช่วงยุคแห่งการวิวัวัฒนาการทางปัญญาดังกล่าวแทบทั้งสิ้น ซึ่งยังมีร่องรอยหลักฐานอยู่ในชื่อ ดาวฤกษ์ หรือ กลุ่มดาวฤกษ์ ในภาษาอารบิค หรือมีรากฐานมาจากศัพท์ในภาษาอารบิก ซึ่งมีบัญญัติมาก่อนที่อารยธรรมกรีกโรมันจะแผ่เข้ามามีอิทธิพลในทางปัญญาภิวัฒน์ของอารายธรรมตะวันตก แต่ทั้งนี้ยังคงอยู่ในบริบทของปรากฎการณ์ทางดาราศาสตร์ในเชิงประจักษ์ที่ว่า โลกนี้มีสันฐานแบน และโลกก็ยังเป็นศูนย์กลางของจักรวาล  โดยมีดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์  ดาวเคราะห์และดาวฤกษ์ โคจรหรือผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนอยู่รอบโลก

            นอกจากจะวิวัฒนาการด้านดาราศาสตร์แล้ว ทฤษฎีการพยากรณ์ว่าด้วยความสัมพันธ์ด้านปรากฎการณ์ทางดาราศาสตร์กับโชคชะตาของมนุษย์ก็ได้ถูกพัฒนาขึ้นมาในช่วงนี้ด้วย  มีหลักฐานที่เห็นชัดคือในพระคัมภีร์ทางคริสต์ศาสนา เรื่องกำหนดการประสูติองค์พระกุมารเยซู ซึ่งมีศาสดาพยากรณ์ในช่วงเวลานั้น ต่างก็คำนวณหาไว้ก่อนเหตุการณ์จะเกิดจริงได้ล่วงหน้า จนได้มีการบันทึกเรื่องราวเอาไว้ ดังปรากฏในพระคัมภีร์  รวมไปถึงสิ่งก่อสร้างต่างๆที่ยังพอมีซากหลักฐานทางโบราณคดีที่กระจัดกระจายอยู่ในพื้นที่แอ่งอารยธรรมของดินแดนเมโสโปรเตรเมียที่แสดงถึงความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันในระหว่างมนุษย์ กับ สวรรค์ผ่านทาง จักรราศี และกลุ่มดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ และ การโคจรของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

            เมื่อล่วงมาถึงยุคอารยธรรมอียิปต์ ซึ่งมีมายาวนาน  ล่วงเลยไปถึงช่วงเวลาเมื่ออารยธรรมของกรีกจากทวีปยุโรปที่แผ่เข้ามากลมกลืนโดยไฟสงครามขยายอาณาจักรในสมัยพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ มหาราช กษัตริย์จากแคว้นมาซิโดเนียของกรีก ( 356 BC – 323 BC ) ที่เข้ามาพิชิตอาณาจักรอียิปต์ และอาณาจักรเปอร์เซียลามรวมไปจนถึงอาณาจักรอินเดียตอนเหนือได้  องค์ความรู้ศิลปวิทยาการก็เกิดการถ่ายทอดกันไปมาระหว่างยุโรปกับแอฟริกาตอนบนและเอเชียกลาง  ซึ่งถือเป็นยุคสำคัญทางการเผยแพร่ปัญญาภิวัฒน์ของโลก

          เหตุเพราะในกองทัพของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชนั้น  ได้มีการนำนายช่าง นักปรัชญา นักการศึกษา นักวิชาการ  สถาปนิก วิศวกร และนักประวัติศาสตร์ เข้ามาในกองทัพของพระองค์ด้วย  เมื่อตีดินแดนไหนได้ก็กวาดต้อนเอาองค์ความรู้จากแหล่งต่างๆ  กลับไปยังดินแดนของตน

          ในอารยธรรมของกรีกเองนั้น ก็มีวิวัฒนาการไปอย่างมากมายอยู่ก่อนแล้วถือเป็นผู้นำทางปัญญาของอาณาจักรในทวีปยุโรปในช่วงต้น  กาลต่อมาเมื่อชนชาวอิทรัสซึ่งเป็นแว่นแคว้นหนึ่งในเอเชียไมเนอร์ โดยถือเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรกรีก ได้พากันอพยพเข้าไปยังแดนแห่งคาบสมุทรอิตาลี ซึ่งพวกอิทรัสนี้ได้รับเอาวัฒนธรรมกรีกเข้ามาเป็นของตัว  โดยนำเอาศิลปะวิทยาการของกรีกเข้ามาด้วย แต่เมื่อมาอยู่ในในช่วงเวลาหนึ่ง ก็ถูกพวกละติน ซึ่งเป็นบรรพบุรูษของโรมัน  ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของแม่น้ำไทเบอร์ ของคาบสมุทรอิตาลีเข้าทำลายและปราบปรามกษัตริย์ของชาวอิทรัสได้สำเร็จจนยึดเมืองและพื้นที่ได้  แต่พวกละตินนี้เองก็ได้รับเอาศิลปะวิทยาการของชาวอิทรัส ซึ่งมีรากฐานจากอารยธรรมกรีกเข้ามาเป็นต้นแบบของอารยธรรมของตนเอง และได้มีการพัฒนาขึ้นเป็นอย่างมากจนขยายตัวออกไปอย่างกว้างขวาง  จนเป็นชุมนุมที่เรียกว่า ฟอรั่ม ที่ต่อมาพัฒนาการขึ้นจนเป็น กรุงโรม  และโดยที่กรุงโรม นั้นมีชัยภูมิอยู่ใกล้ทะเล สามารถทำการค้าทางทะเลได้เป็นอย่างดี จนมีฐานะเจริญรุ่งเรือง มีการตัดถนนไปยังบริเวณที่ตนเองยึดครองอย่างถาวรและเป็นมาตรฐานทำให้เกิดความคล่องตัวในเคลื่อนทัพรวมไปจนถึงการเผยแพร่ทางการค้าและขยายกองทัพและทำให้มีการขยายตัวของอาณาจักรไปได้เป็นอย่างมากทั้งทางบกและทางน้ำ  อีกทั้งชัยภูมิของโรมเองก็มีเทือกเขาสูงล้อมรอบกีดขวางยากแก่การที่อาณาจักรอื่นจะยกทัพเข้ามามาทำลายได้โดยง่าย โรมจึงเติบโตถึงขั้นเป็นจักรวรรดิโรมันอันยิ่งใหญ่ ซึ่งได้กินพื้นที่ถึงตอนเหนือของทวีปยุโรปจรดเอเซียไมเนอร์เข้ามาแทนอาณาจักรกรีกแต่เดิม และยังมีอาณาเขตที่กว้างใหญ่ไพศาลและเป็นศูนย์กลางทางปัญญาวิวัฒน์ของโลกตะวันตกเป็นหลักในเวลาต่อมา

           ในระหว่างช่วงเวลาอันยาวนานนี้ ได้เกิดวิวัฒนาการทางตำราโหราศาสตร์ที่สำคัญ ที่มีอิทธิพลเป็นที่ยอมรับกันในหมู่โหรมานานอยู่ด้วยกันหลายคัมภีร์  อาทิเช่น ตำราจารึกของ เฮอร์เมส  ตริสเมจิสตุส ( Hermes Trismegistus ) ที่เชื่อมโยงเทพของกรีกและของอิยิปต์ เอาไว้ด้วยกัน และมีการประยุกต์หลักการทางโหราศาสตร์กับการรักษาสมดุลของร่างกายมนุษย์  มีหลักฐานอยู่ในจารึกมรกต จากนั้นก็มีตำราของ คลอดิอุส  ทอเรมี โหราจารย์จากเมือง อเล็กซานเดรียของอิยิปต์ ( Claudius Ptolemy AD 90 – AD 168 ) ซึ่งได้แต่งคัมภีร์ชุด Tetrabiblos หรือที่แปลได้ว่า ตำรา 4 เล่ม โดยเป็นที่ยอมรับนับถือกันว่าเป็นหลักสำคัญในวิชาโหราศาสตร์ที่เป็นมาตรฐานของยุคนั้น  ซึ่งถ้าใครเคยอ่านฉบับแปลมาเป็นภาษาอังกฤษ  จะเห็นว่า คัมภีร์ชุดนี้ ถือเป็นรากฐานสำคัญของโหราศาสตร์ของไทยในยุคปัจจุบันทีเดียว  แสดงให้เห็นว่า ไทยเราเคยรับเอาองค์ความรู้จากคัมภีร์ชุดนี้มาแต่โบราณแต่ตอนไหนเมื่อใดนั้นยังไม่มีการสืบค้นยืนยันได้  การผูกดวงชะตาจากเวลาเกิดและหลักการพยากรณ์ต่างๆเริ่มเป็นรูปร่างที่ชัดเจนเป็นมาตรฐานก็มีมาในคัมภีร์นี้  แต่การเริ่มฤดูกาลเริ่มมีความแตกต่าง ของจุดตั้งต้นสังเกตของซีกโลกที่ใช้ ระหว่างของกรีกและของอินเดีย  โดยของกรีกใช้จุดเริ่มต้นจักรราศีให้จุดเมษอยู่ที่จุดวิษุวัต ( Vernal Vertex) และเริ่มต้นที่จุดเริมฤดูใบไม้ผลิของซีกโลกเหนือในแต่ละปี แต่ส่วนของอินเดียนั้น ให้จุดเมษที่เริ่มจักรราศีอยู่ในกลุ่มหมู่ดาวฤกษ์ของราศีเมษ ซึ่งแต่เดิมนั้นตำแหน่งนี้อยู่ร่วมกันเป็นที่เดียวกัน แต่เมื่อมีการค้นพบในตอนหลังว่า จุดวิษุวัต นั้นมีอัตราการเปลี่ยนแปลง เนื่องจากโลกและสุริยจักรวาลต่างก็โคจรเคลื่อนที่ไปพร้อมๆกันในกาแลกซีทางช้างเผือก ทำให้จุดสังเกตมีอัตราการเคลื่อนที่ไปจากเดิมในอัตรา 72 ปีเศษต่อ 1 องศา ซึ่งทำให้เกิดความแตกต่างของระบบโหราศาสตร์ขึ้นมา 2 ระบบ คือ ระบบจักรราศีเคลื่อนที่ หรือที่เรียกว่า ระบบสายนะ ( Tropical  Zodiac ) ที่ใช้กันในโหราศาสตร์สากลและโหราศาสตร์ระบบยูเรเนียน กับ ระบบจักรราศีคงที่ หรือ ที่เรียกว่า ระบบนิรายนะ ( Sidereal  Zodiac ) ที่ใช้กันในอินเดีย และ เป็นรากฐานของวิชาโหราศาสตร์ไทย  ( ปัจจุบันนี้ ค่าแตกต่างของตำแหน่งระหว่างระบบสายนะและระบบนิรายนะต่างกันอยู่ 23 องศาเศษ )

          ในยุคอาณาจักรโรมันเจริญรุ่งเรืองนั้น  มีการถ่ายทอดแปลคัมภีร์องค์ความรู้ต่างๆออกไปสู่อาณาจักรที่เกี่ยวข้องใกล้เคียงเช่น เปอร์เซีย อิยิปต์ ทำให้เกิดมีปราชญ์ในสาขาต่างๆมากขึ้นมีการพัฒนาต่อยอดองค์ความรู้ต่างๆให้เจริญงอกงามเป็นที่แพร่หลายมากยิ่งขึ้นไปอีก  ในอาณาจักรเปอร์เซีย ซึ่งเป็นอารยธรรมอิสลามอันยิ่งใหญ่ในยุคนั้นและเป้นคู่แข่งที่สำคัญของจักรวรรดิโรมัน แต่เนื่องจากโหราศาสตร์พยากรณ์เป็นเรื่องต้องห้ามในศาสนาอิสลามแต่ก็ไม่ได้ห้ามศึกษาวิชาดาราศาสตร์แต่อย่างใดมิหนำซ้ำยัง กลับเป็นคุณในการค้นคว้าพัฒนาต่อยอดเกี่ยวกับวิชาดาราศาสตร์ในแดนอิสลามนี้เป็นอย่างยิ่ง  นักดาราศาสตร์อิสลามที่สำคัญและมีผลงานที่ส่งผลต่อการพัฒนารากฐานวิชาดาราศาสตร์แนววิทยาศาสตร์และวิชาคณิตศาสตร์ของโลก มีหลายท่าน อาทิเช่น ท่าน Ibn al-Haytham หรือ Alhazen ผู้แต่งตำราคัมภีร์แห่งแสง ( Book of Optics ) และอรรถาธิบายขยายความทฤษฎีการโคจรของดวงดาวแนวทอเรมี ( Claudius Ptolemy ) จากคัมภีร์ Tetrabiblos หรือท่าน Al-Biruni ( Alberonius ในภาษาละติน ) นักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่ชาวเปอร์เซียผู้วางรากฐานวิชาคณิตศาสตร์  ตรีโกณมิติ พีชคณิต และดาราศาสตร์ปัจจุบันคนสำคัญ และยังมีอีกหลายท่าน

เนื่องจากอาณาเขตปกครองของจักรวรรดิโรมันใหญ่โตกว้างขวางมาก จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 3 เกิดปัญหารุมเร้ามากมาย ทั้งปัญหาเศรษฐกิจตกต่ำ การถูกรุกรานจากภายนอก กาฬโรคระบาด และสงครามกลางเมืองชิงอำนาจกันระหว่างบรรดานายพลผู้กุมอำนาจ จนถึง ปี 260 ทำให้การปกครองต้องแบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ จักรวรรดิกอล  จักรวรรดิพาลไมรีน และ จักรวรรดิโรมันหลักที่มีศูนย์กลางอยู่ที่อิตาลี  วิกฤติการณ์นี้สิ้นเมื่อถึงยุคของจักรพรรดิไดโอคลีเชียน ที่รวบรวมระบบการปกครองขึ้นมาใหม่แยกเป็น โรมันตะวันตก และโรมันตะวันออก ในค.ศ.286  แต่แทนที่การปกครองจะดีขึ้น  เมื่อกาลเวลาล่วงเลยมา ผู้ปกครองเขตของทั้ง 2 ฝ่ายเกิดทำสงครามแย่งชิงกันเองเพื่อชิงอำนาจความเป็นใหญ่  จนกระทั้ง จักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 1 ซึ่งเป็นจักรพรรดิของโรมันตะวันออกสามารถรวมอาณาจักรโรมันได้เป็นหนึ่งเดียว แต่ไม่ได้ให้โรมเป็นศูนย์กลางเหมือนเดิม เนื่องจากการที่พระองค์เป็นชาวโรมันตะวันออกจึงทรงอยากอยู่ทางตะวันออกมากกว่า ดังนั้นทรงตั้งเมืองหลวงใหม่ที่เมืองไบแซนทิอุม หรือ ไบแซนไทน์ ซึ่งเป็นเมืองท่าที่ปากทางเข้าทะเลดำและได้ประกาศให้ เมืองนี้กลายเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันตามชื่อตามพระองค์ คือ กรุงคอนสแตนตินโนเบิล ในปีค.ศ. 330 และทรงรับคริสต์ศาสนาขึ้นเป็นศาสนาหนึ่งของจักรวรรดิโรมัน

            ส่วนจักรวรรดิโรมันตะวันตก กรุงโรมเดิมได้ถูกลดบทบาท ถูกเปลี่ยนศูนย์กลางไปอยู่ที่ มิลานแทน และย้ายอีกครั้งไปอยู่ที่ วาเวนนา ในปี ค.ศ.402 และ จักรวรรดิโรมันตะวันตกก็สิ้นสุดลงเมื่อมีการทำสงครามกับชนเผ่าเยอรมัน อย่างยาวนาน จักรพรรดิโรมิวลัส ออกัสตัส ถูกบีบบังคับให้สละราชสมบัติ ในปี ค.ศ.476 และสิ้นสุดอย่างเป็นทางการหลังการเสด็จสวรรคตของจักรพรรดิจูเลียส เนโพส ในปี ค.ศ.480

          ช่วงที่จักรวรรดิโรมัน ขยายตัวมากขึ้น จนในค.ศ.391 จักรพรรดิ Theodosius ได้กำหนดให้คริสต์ศาสนา เป็นศาสนาประจำชาติหนึ่งเดียวของจักรวรรดิ  ทำให้คริสต์ศาสนาได้เข้ามามีบทบาทสำคัญในการปกครองจักรวรรดิโรมัน  อิทธิพลของศาสนาจักรได้เข้ามากำกับดูแลสังคมชาวโรมันเป็นอย่างมาก ความคิดใดที่ขัดแย้งกับพระคัมภีร์ของคริสต์ศาสนาจะถูกเพ่งเล็งจากรัฐบาลผู้ปกครอง และเป็นไปจนถึงถูกขจัดออกไปจากสังคม  ทำให้ยุโรปเข้าสู่ยุคมืดทางปัญญา ( Dark Era ) หรือนักประวัติศาสตร์เรียกว่า ยุคกลาง

            หลังจากจักรวรรดิโรมันตะวันตกล่มสลาย ชนเผ่าเยอรมันต่างๆก็เข้ามาแทนที่จักรวรรดิโรมัน ได้แก่ ชาวแองเกิลส์ และชาวแซ็กซอน ในอังกฤษ  ชาวแฟร็งก์ ในฝรั่งเศส ชาววิสิกอธ ในสเปน  ชาวแวนเดิล ในแอฟริกา ชาวออสโตรกอธ ในอิตาลี  เกิดเป็นชนชาติต่างๆขึ้นในแต่ละพื้นที่  แทนจักรวรรดิโรมันตะวันตกเดิม เพราะเมื่อจักรวรรดิล่มสลายลงทำให้เกิดสภาวะล่มสลายทางการปกครองบ้านเมืองไม่มีขื่อมีแป มีการเกิดสงครามแย่งชิงดินแดนกัน แต่ทางจักรวรรดิโรมันตะวันออกแม้จะยังคงมีอิทธิพลอยู่ ทั้งมีความพยายามจะรวบรวมสร้างจักรวรรดิขึ้นมาใหม่แต่ก็ไม่สำเร็จเด็ดขาด  แถมยังมีภัยใหม่จากการรุกรานของชาวอาหรับและชาวมุสลิมที่เข้มแข็งขึ้นเข้ามาปล้นทำสงครามชิงดินแดนถึงในยุโรป เช่น ดินแดนของชาววิสิกอธในสเปน และ บุกเข้ามาถึงอิตาลี   แต่ถึงกระนั้นพวกมุสลิมได้ถูกต่อต้านโดยชาวแฟร็งก์ ซึ่งมีเข้มแข็งมีความสามารถพอจะต้านทานทัพพวกมุสลิมไว้ได้  และพวกแฟร็งก์แห่งราชวงศ์คาโรดิงเจียน ในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ได้ปราบปรามเยอรมันเผ่าอื่นๆได้สำเร็จ  และได้เผยแพร่คริสตศาสนาออกไปอย่างกว้างขวาง

         กษัตริย์ของชาวแฟร็งก์แห่งราชวงศ์คาโรดิงเจียนนี้ มีอยู่พระองค์หนึ่งที่ทรงมีแสนยานุภาพมาก  สามารถในการรบโดยกวาดตีพิชิตดินแดนทางตะวันตกจนได้มามากมาย  คือ พระเจ้าชาร์ลเลอมาญ ( Charlemange ) และได้ทำสัญญากับศาสนจักรของพระสันตะปาปา ซึ่งพระองค์ได้ทรงช่วยเหลือคุ้มครองให้รอดพ้นภัยจากการรุกรานจากพวกชนเผ่าลอมบาร์ด  โดยพระองค์ทรงขอฟื้นฟู จักรวรรดิโรมันตะวันตกขึ้นมาใหม่ หลังจากที่ได้เคยล่มสลายไปแล้ว  โดยใช้ชื่อว่า  จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ในปีค.ศ.800 โดยแยกเป็นอิสระจาก จักรวรรดิโรมันตะวันออกซึ่งอยู่ที่ กรุงคอนสแตนตินโนเบิล

           เมื่ออาณาเขตของจักรวรรดิใหญ่มากขึ้น  ก็เกิดมีการรุกรานจากชนเผ่าไวกิ้ง พวกอนารยชน จากดินแดนสแกนดิเนเวีย  และ พวกมุสลิมรุกรานดินแดนต่างอันห่างไกล ทำให้ศูนย์กลางของจักรวรรดิซึ่งกาลต่อมามีทีท่าอ่อนแอลง ไม่สามารถไปควบคุมถึงได้ จึงต้องพึ่งพาขุนศึกของพื้นที่ในดินแดนนั้นๆ  ทำให้ระบบการปกครองค่อยๆกลายเป็น แบบ ศักดินาสวามิภักดิ์ หรือ ระบบฟิวดัล ( Feudalism )  ส่วนจักรวรรดิโรมันตะวันออกนั้น เมื่อกาลต่อมา องค์จักรพรรดิไม่ใช่เชื้อสายชาวโรมันเดิมเสียแล้ว กลับเป็นเชื้อสายชาวกรีกแทน แถมยังเปลี่ยนชื่อ จักรวรรดิโรมันตะวันออกไปเป็น จักรวรรดิไบแซนไทน์ และเปลี่ยนศาสนาคริสต์จากโรมันคาทอริกแบบโรมวาติกันไปเป็นนิกายออร์โธดอกซ์แบบกรีก และเมื่อกาลเวลาล่วงผ่านไปร่วมพันปี  จักรวรรดินี้ก็ถูกการรุกรานจากพวกมุสลิม พวกอ็อกโตมันเติร์ก  ซึ่งยึดเมืองหลวงได้ในปี ค.ศ.1453 และถูกเปลี่ยนชื่อจากกรุงคอนสแตนตินโนเบิล  ไปเป็น อิสตันบูล  ซึ่งปกครองแบบมุสลิมโดยพวกเติร์ก

          ระหว่างยุคกลางอันยาวนาน  นับตั้งแต่ จักรวรรดิโรมันตะวันตกล่มสลายในปี ค.ศ. 476 ไปจนถึง จักรวรรดิโรมันตะวันออกล่มสลายในปี ค.ศ. 1453 ยาวนานร่วมพันปีนั้น  คริสต์ศาสนาได้เข้ามามีอิทธิพลกับประชากรในทวีปยุโรป อีกทั้งบ้านเมืองอยู่ในสภาวะสงครามแย่งชิงดินแดนและเกิดโรคระบาดต่างๆอย่างรุนแรงเป็นระยะๆ  ความก้าวหน้าในการศึกษารวมไปถึงหลักฐานต่างๆที่ได้คิดค้นในวิชาโหราศาสตร์ดาราศาสตร์ ซบเซาลงเป็นอย่างมาก  อย่าว่าแต่วิชาโหราศาสตร์และวิชาดาราศาสตร์เลย เพราะแม้แต่วิชาวิทยาศาสตร์หรือศิลปวิทยาการสาขาในอื่นๆ  ที่ขัดกับศาสนศาสตร์ในยุคนั้น ก็ไม่ได้พัฒนาขึ้นเท่าที่ควรจะเป็นแต่อย่างใด  เพราะประชาชนและสังคมต่างก็ศึกษาสนใจมุ่งแต่พัฒนา  ไปทางด้านยกระดับจิตวิญญาณเพื่อชาติภพหน้ามากกว่า อันเป็นผลสืบเนื่องมาจากความไม่แน่นอนและความมั่นคงในทุกๆด้านของการดำรงชีวิตซึ่งง่อนแง่นและไม่แน่นอน  ในทางประวัติศาสตร์โลก จึงนับว่าช่วงพันปีดังกล่าวนี้ ถือเป็นช่วงขาดตอนในทางปัญญาภิวัฒน์ของโลกทางฝั่งตะวันตก หรือ เป็นยุคมืดในทางปัญญา

         แต่ถึงกระนั้น ในศตวรรษที่ 13 ก็ยังพอมีตำราเดี่ยวกับโหราศาสตร์ที่แต่งโดย Johannes De Sacrobosco และ Guido Bonatti จากอิตาลีได้แต่งตำราโหราศาสตร์ชื่อ Liber Astronomicus ซึ่งนักโหราศาสตร์รุ่นหลังต่อมาถือกันว่า เป็นตำราโหราศาสตร์ที่แต่งเป็นภาษาละตินเล่มสำคัญที่โดดเด่นในยุคกลางช่วงปลาย  และ Richard De Willingford นักประดิษฐ์เครื่องวัดมุมดาว        

         หลังจากสงครามทางศาสนาหรือสงครามครูเสด ในสมัยกลางที่ดำเนินมายาวนานกว่า 300  ปี ได้สิ้นสุดลงในศตวรรษที่ 14 ระหว่างนั้นได้มีการค้นพบศึกษาเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมของกรีกและโรมันที่คงเหลือซากอยู่ในเมืองเก่าหลายๆแห่งอันงดงามขึ้นมาใหม่  แถมยังมีการแก้ไขปรับปรุงดัดแปลงศิลปะวิทยาการต่างๆจากยุคนั้นให้ดียิ่งๆขึ้นไป  ทำให้มีการมุ่งพัฒนาค้นคว้ากันเพิ่มมากขึ้นอย่างเนื่อง  ในทางประวัติศาสตร์ถือกันว่าเป็นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการหรือ ยุคเรเนซอง ( Renesance Era )  ความรู้ในด้านวิทยาศาสตร์  กลศาสตร์ การเดินเรือ  เคมี ดาราศาสตร์ โหราศาสตร์ คณิตศาสตร์ รวมไปถึงงานวิศวกรรม สถาปัตยกรรม และงานศิลปกรรม เป็นไปอย่างก้าวหน้าชนิดพรวดพราดขึ้นมาแบบผิดหูผิดตา และสิ่งสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการแพร่หลายวิทยการทางความรู้ได้แก่ การประดิษฐ์เครื่องพิมพ์หนังสือ โดย โยฮันเนส กูเตนเบิร์ก ( Johanese Gutenberg )ประมาณปี ค.ศ.1468 ทำให้หนังสือตำรามีราคาถูกลงมากๆช่วยให้การศึกษาวิชาต่างๆแผ่ขยายไปอย่างกว้างขวาง อีกทั้งชาติต่างๆในยุโรปที่เริ่มเป็นประเทศ เป็นอาณาจักรที่มีดินแดนที่แน่นอนชัดเจนยิ่งขึ้น  มีการค้นพบเส้นทางการเดินเรือพาณิชย์สายใหม่ ค้นพบบุกเบิกเรื่องการเดินทางทางทะเล การค้า และค้นพบทวีปอเมริกา  และความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยี่  ทวีปยุโรปเริ่มเป็นผู้นำเป็นประเทศมหาอำนาจของโลกมากยิ่งขึ้น
นักดาราศาสตร์ นักวิทยาศาสตร์ และโหราจารย์คนสำคัญในยุคนี้ เริ่มปรากฏตัวและนำเสนอทฤษฎีการค้นพบที่ปฏิวัติรูปแบบของทัศนคติแห่งโหราศาสตร์  ก็คือ การพิสูจน์ว่า โลกกลม และเป็นบริวารของดวงอาทิตย์ เช่นเดียวกับดาวเคราะห์ต่างๆที่ต่างก็โคจรรอบดวงอาทิตย์  ทำให้ความรู้ทั้งทางทฤษฎีดาราศาสตร์และมุมมองเกี่ยวกับจักรวาลได้เปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง  นักดาราศาสตร์ซึ่งในทางปฏิบัติแล้วต่างก็เป็นโหรแห่งราชสำนักในอาณาจักรนั้นๆไปด้วย ที่มีชื่อเสียงโดดเด่นในผลงานในยุคนี้ที่สำคัญ อาทิเช่น   กาลิเลโอ  กาลิเลอิ (Galileo Galiei), ไทโค  บาเฮ ( Tycho Brahe )  , โยฮันเนส เคปเลอร์ ( Johannese Kepler ), นิโครลาส คอร์เปอร์นิคัส ( Nicolas Copernicus ), เซอร์ไอแซค  นิวตัน ( Sir Isac Newton ) ฯลฯ ท่านเหล่านี้ได้สร้างคุณูปการกับวิชาโหราศาสตร์ในด้านความถูกต้องของการสร้างทฤษฎีการคำนวณหาตำแหน่งที่แน่นอนของปัจจัยต่างๆที่ใช้ในระบบโหราศาสตร์ด้วยกันทั้งสิ้น

           มีนักโหราจารย์ชื่อดัง  ยุคนี้ที่ปรากฏอยู่ในประวัติศาสตร์ของวิชาโหราศาสตร์ที่ยาวนานซึ่งปรากฏมีชื่อเสียงโด่งดังมากมายหลายท่าน  ที่มีผู้จดจำบันทึกผลงานเอาไว้ได้  อาทิเช่น  Johannes Stoffler ( 1452 – 1531 )โหราจารย์ชาวเยอรมัน หรือโหราจารย์ชาวฝรั่งเศสผู้แต่ง The Century รวมคำพยากรณ์นามอุโฆษอย่าง Michel De Nosterdam ซึ่งที่รู้จักกันในนาม นอสตราดามุส ( Nostradamus  1503 – 1566 ) ในฝรั่งเศสนี้มีโหราจารย์ที่โด่งดังหลายท่าน เช่น Jacques Gaffarel ( 1601-1681 ) กับ Merin De Villefranche โหราจารย์ผู้ลึกลับแต่ทรงอิทธิพลอย่างยิ่งแห่งราชสำนักพระเจ้าหลุยส์ที่ 14  ในประเทศอังกฤษนั้น ในยุคนี้ก็มีโหราจารย์คนสำคัญ เช่น William Lilly ( 1602-1681 ) , Robert Fludd ( 1574 – 1637 ) Francis Bacon ( 1561 – 1626 ) ซึ่งไม่ได้เด่นเฉพาะวิชาวิชาเคมีเท่านั้น แต่ในทางโหราศาสตร์ก็มีผลงานออกมาให้เป็นที่ลือลั่นในวงการเหมือนกัน หรือ Sir Thomas Browne ( 1605 -1682 )ผู้อธิบายทฤษฎีการเชื่อมโยงโหราศาสตร์กับมนุษย์ได้อย่างเป็นระบบหรือที่เรียกกันในเวลาต่อมาว่า Metaphysics

...

The best Introductions to Astrology
Astrology: Classic Guide To Understanding Your Horoscope - Ronald Davison, CRCS
Astrology, a Cosmic Science - Isabel Hickey, CRCS
Spiritual Astrology - Spiller & McCoy, Simon & Schuster
Spiritual Approach To Astrology - Myrna Lofthus, CRCS
Astrologer"s Handbook - Sakoian & Acker, Harper
Secrets From a Stargazer"s Notebook - Debbi Kempton-Smith, Topquark
Only Way To Learn Astrology, Vol 1 - Basic Principles - March & McEvers, ACS
Only Way To Learn Astrology, Vol 2 - Math & Interpretation Techniques - March & McEvers, ACS
Only Way To Learn Astrology, Vol 3 - Horoscope Analysis - March & McEvers, ACS

The best books on Relationships/Synastry:
Astrology & Sex - Vivian Robson, Astrology Classics
How to Handle Your Human Relations - Lois Sargent, AFA
Synastry - Ronald Davison, Aurora
Love Formulas-2 - Nance McCullough, Namac Publishing
Karmic Relationships - Martin Schulman, Weiser
Prediction Techniques Regarding Romance - Ana Ruiz, AFA

The best book on Transits:
Planets In Transit, expanded 2nd edition - Robert Hand, Whitford Press

The best book on Progressions:
Delineation of Progressions - Sophia Mason, AFA

The best books on Solar Returns:
Solar Returns: Formulas & Analyses - Nance McCullough, Namac Publishing
The Key Cycle - Wynn, AFA
Planets in Solar Returns - Mary Shea, Twin Stars Unlimited
New Solar Return Book of Prediction - Raymond Merriman, Seek-it

The best book on Solar Arcs:
Solar Arcs, Astrology"s Most Successful Predictive System - Noel Tyl, Llewellyn

The best books on Primary Directions:
Primary Directions I , Rumen Kolev, Astro-Research
Primary Directions II , Rumen Kolev, Astro-Research

The best books on how to Combine Forecasting Techniques:
Art of Predictive Astrology: Forecasting your life events - Carol Rushman, Llewellyn
Predictive Astrology, The Eagle & the Lark - Bernadette Brady, Weiser

The best books on Fixed Stars:
Fixed Stars & Constellations in Astrology - Vivian Robson, Astrology Classics
Brady"s Book of Fixed Stars - Bernadette Brady, Weiser
Fixed Stars - Ebertin-Hoffman, AFA

The best Astrological Reference Books:
Encyclopedia of Astrology - Nicholas de Vore, Astrology Classics
Encyclopaedia of Medical Astrology - H.L. Cornell, Weiser, Astrology Classics, hardcover
Encyclopaedia of Psychological Astrology - C.E.O. Carter, Astrology Classics

The best books on Money:
Planetary Stock Trading (3rd edition) - Bill Meridian, Cycles Research
Planetary Economic Forecasting - Bill Meridian, Cycles Research
Money: How to find it with Astrology - Lois Rodden, Data News

The best books on Employment & Careers:
Vocational Astrology - Judith Hill, AFA
In Search of a Fulfilling Career - Joanne Wickenburg, AFA,
See also: Money: How to find it with Astrology - Lois Rodden, Data News

The best books on Relocation:
Astrolocality Astrology, What it is & How to use it - Martin Davis, Wessex Astrologer
Where in the World with Astro*Carto*Graphy - David Meadows,AFA
Planets in Locality, Exploring Local Space Astrology - Steve Cozzi, AFA

The best book on Electional Astrology:
Electional Astrology - Vivian Robson, Astrology Classics

The best books on Horary Astrology:
Christian Astrology, books 1 & 2 - William Lilly, Astrology Classics
Horary Astrology, Plain & Simple - Anthony Louis, Llewellyn
Martial Art of Horary Astrology - J. Lee Lehman, Whitford,
Simplified Horary Astrology - Ivy Goldstein-Jacobson

The best Essays about Astrology:
Real Astrology - John Frawley, Apprentice Books
The Real Astrology Applied - John Frawley, Apprentice Books
Horoscope Symbols - Robert Hand, Whitford
Essays on Astrology - Robert Hand, Whitford
Cosmic Loom: The New Science of Astrology - Dennis Elwell, Urania Trust
Astrology in the Year Zero - Gary Phillipson, Flare Publications

The best books on Astrological Body Types:
Astrological Body Types: Face/form/expression - Judith Hill, Borderlands Press
Astrological Types - Howard Duff, AFA

The best books on Astrology as a Business:
Astrology: A Language of Life vol. 3: A Handbook for the Self-Employed Astrologer - Robert Blaschke, Earthwalk School of Astrology

The best books on Medical Astrology:
Encyclopaedia of Medical Astrology - H.L. Cornell, Weiser, Astrology Classics, hardcover
Medical Astrology: A guide to planetary pathology - Judith Hill, Stellium Press
Medical Astrology - Eileen Nauman, Blue Turtle Publishing
How to Give Astrological Health Reading - Diane Cramer, AFA
Medical Astrology: Healing for the 21st Century - Marcia Starck, Earth Medicine Press
Encyclopaedia of Psychological Astrology - C.E.O. Carter, Astrology Classics
Astrological Judgement & Practice of Physick, deducted from the position of the Heavens at the decumbiture of the sick person - Richard Saunders, Astrology Classics
Astrological Judgement of Diseases from the Decumbiture of the Sick - Nicholas Culpeper, Astrology Classics

The best books on Aspects:
Aspects in Astrology: A guide to understanding planetary relationships in the horoscope - Sue Tompkins, Destiny Books
Astrological Aspects - C.E.O. Carter, AFA
Dynamics of Aspect Analysis - Bil Tierney, CRCS
Understanding Aspects: The Inconjunct - Alan Epstein, Trines Publishing
Yod: Its Esoteric Meaning - Joan Kellogg, AFA

The best book on Arabian Parts:
Arabian Parts Decoded - Lind Weber, AFA

The best books on the History of Astrololgy:
A History of Horoscopic Astrology, from the Babylonian Period to the Modern Age - James Herschel Holden, AFA
Astrological Pioneers of America - James Herschel Holden & Robert A. Hughes, AFA
Moment of Astrology - Geoffrey Cornelius, Wessex Astrologer

The best translation of Ptolemy:
Tetrabiblos - Claudius Ptolemy (trans: J.M. Ashmand), Astrology Classics

The best Ephemeris for the 20th Century:
Ephemerides 1900-2000 - Rosicrucian Fellowship

The best Ephemeris for the 21st Century:
The American Ephemeris 2001-2010 (midnight) - Rique Pottenger (Neil Michelsen), ACS

The best Tables of Houses (Placidus):
Tables Of Houses (Placidus) - Rosicrucian Fellowship

The best book on Asteroids:
Mechanics of the Future: Asteroids - Martha Lang-Westcott, Treehouse Mountain

The best books on Chiron:
View from Chiron: Essence & Application - Zane B. Stein, Zane Stein
Chiron ephemeris: Chiron & the Healing Journey - Melanie Reinhart, Penguin Arkana

The best book on the Moon:
Moon in Your Life - Donna Cunningham, Weiser

The best books on Pluto:
Healing Pluto Problems - Donna Cunningham, Weiser
Pluto: The Evolutionary Journey of the Soul - Jeff Green, Llewellyn

The best books on Cosmobiology & Midpoints:
Combination of Stellar Influences - Reinhold Ebertin, AFA
Cosmobiology For the 21st Century, Kimmel, Eleonora, AFA
A Course in 90 degree Dial Techniques (includes 2 C-90 cassettes) - Martha Lang-Wescott, Treehouse Mountain
Dial Detective: Investigation with the 90 degree dial - Maria Kay Simms, Cosmic Muse Publications
90 Degree Dial, Penelope Publications

The best books on Uranian Astrology:
Rules for Planetary Pictures - Witte-Lefeldt, Witte-Verlag
Phoenix Workshop, Uranian Astrology Manual, Cosmobiology Conference - Penelope Bertucelli, Penelope Publications
Orders of Light - Martha Lang-Westcott, Treehouse Mountain
Architects of Time - Martha Lang-Wescott, Treehouse Mountain

The best books on Weather Forecasting:
Weather Predicting - C.C. Zain, Church of Light
Astrometeorology, Planetary Power in Weather Forecasting - Kris Brandt Riske, AFA

The best books on Mundane Astrology:
Mundane Astrology three books by H.S. Green, Raphael & C.E.O. Carter, Astrology Classics
Mundane Astrology (Course XIII) - C.C. Zain, Brotherhood of Light
Fixed Stars & Judicial Astrology - G.C. Noonan, AFA
Book of World Horoscopes - Nicholas Campion, Wessex Astrologer

The best book on the Nodes:
Lunar Nodes - Mohan Koparkar, Mohan Enterprises

The best book on the Sabian Symbols:
The Sabian Symbols as an Oracle - Lynda Hill, White Horse Book
Sabian Symbols, A Screen of Prophecy - Diana E. Roche, Trafford

The best books on Traditional Astrology:
Matheseos Libri VIII - Ancient Astrology Theory & Practice - Firmicus Maternus, translated by Jean Rhys Bram, Astrology Classics
Classical Astrology for Modern Living - J. Lee Lehman, Whitford
Practical Guide to Traditional Astrology - Joseph Crane, Arhat Publications
On the Judgments of Nativities - Johannes Schoener (trans: Robert Hand), ARHAT
Essential Dignities - J. Lee Lehman, Whitford Press
Judgments of Nativities - Abu "Ali Al-Khayyat, trans. by James Holden, AFA

The best books on Rulerships:
Book of Rulerships - J. Lee Lehman, Whitford
Rulership Book - Rex E. Bills, AFA

The best book on the Vertex:
Vertex: The Third Angle - Donna Henson, AFA

The best books on Astrology & Science:
Cosmic Influences on Human Behavior - Michael Gauquelin, Aurora Press
Planetary Heredity - Michel Gauquelin, ACS
Tenacious Mars Effect - Suitbert Ertel & Kenneth Irving, Urania Trust
Sun - Earth - Man, A mesh of cosmic oscillations - Theodore Landscheidt, Urania Trust
Astrology as Science: A statistical Approach - Mark Urban-Lurain, AFA

The best books on Harmonics:
Harmonics in Astrology - John Addey, Urania Trust
New Study of Astrology - John Addey, Urania Trust
Harmonic Charts - David Hamblin, Aquarian
Working With Astrology: The Psychology of Midpoints, Harmonics & Astro*Carto*Graphy - Michael Harding & Charles Harvey, Consider Publications

The best intelligible book on Esoteric Astrology:
Cabalah of Astrology, The Language of Numbers - William Eisen, DeVorss

The best unintelligible book on Esoteric Astrology:
Esoteric Astrology - Alice Bailey, Lucis Trust

The best books on Astrology & Kabbalah:
Kabbalistic Astrology, Sacred Tradition of the Hebrew Sages - Rabbi Joel C. Dobin, Inner Traditions
Astrology & Kabbalah, a rewrite of the Anatomy of Fate - Z"ev ben Shimon Halevi, Urania Trust

The best books on Eclipses:
Favorable Eclipses - Helen Adams Garrett, AFA
Your Prenatal Eclipse - Rose Lineman, AFA
Lunar Shadows, The Lost Key to the Timing of Eclipses - Dietrech J. Pessin, Galactic Press

The best Research (one tough book):
Astrology of the Brain, an introduction - Martha Lang-Wescott, Treehouse Mountain

สวัสดีครับ อ.ภารต ผมติดตามอ่านทุกวันครับ แต่ผมว่า (ความเห็นส่วนตัว) อยากให้ อ.เข้าเนื้อหาเร็วหน่อยก็ดีนะครับ พวกประวัติเนี่ย ไว้รอสรุปตอนท้ายได้ไหมครับ ผมอยากอ่านเนื้อหาเร็วๆอะครับ เพราะผมเคยเรียนยูเรเนียนมาบ้าง แต่ก็ลืมไปเยอะแล้ว จะได้มาทวนไปในตัว ก็เป็นความเห็นส่วนบุคคลนะครับ ยังไงก็แล้วแต่ อ.จะสะดวก ส่วนผมก็เปิดอ่านทุกวันอะครับ เป็นกำลังใจให้ อ.นะครับ ขอให้ อ. สุขภาพแข็ง+แรง(อิอิ) จะได้มีแรงเขียนให้พวกเราอ่านและมีความรู้เพิ่มเติมครับ ขอบคุณครับ

เอาน่าใจเย็นๆนะ  ( สงสัยวัยรุ่นใจร้อน !! )  อ่านตำราที่อื่นไปพลางๆก่อน  ของผมนั้นเพราะคิดหลายตลบไง  ว่าจะวางแนวกันอย่างไร  เพราะทำไปค้นไป  จะให้เข้าสู่ระบบโหราศาสตร์แบบลงลึกกันทั้งที  มันต้องรู้ที่มาที่ไปกันก่อนว่า  ความเป็นมามันเป็นอย่างไรกัน  ถ้าตามหลักการแล้ว อีกนานพอควรคับ กว่าจะเข้าเรื่อง (บอกตามตรงเลย ) ต้องแนะนำความเป็นมา  เนื้อหา การดำเนินเรื่อง  พระเอก นางเอก ผู้ร้าย ตัวโกง ตัวประกอบ ฉาก ดนตรี และอื่นๆ  จะให้ขึ้นปุ๊บก็เรื่องยูเรเนียนเลย  มันไม่สะใจคนเขียนอ่ะคับ  แต่ผมก็บอกไกด์ไลน์ เอาไว้ให้แล้ว  ในสารบัญ  หลายท่านไปค้นต่อเอาได้จากสารพัดตำรา ที่พอหากันได้ใน กระบวนหนังสือตำราที่ยกมานั่นแหล่ะคับ  แต่จะบอกให้ว่า พี่ไทยเราไปได้ไกลกว่านี่อีกเพียบ

เรื่องโหราศาสตร์ในประเทศไทย  อาจจะข้ามไปไว้ทีหลังก็ได้เพราะในเว็บเรามีพอให้อ่านมากพอสมควรแล้ว ไม่ว่าจะเรื่อง วิัวัฒนาการองค์ความรู้แห่งโหรสยาม หรือ  ประวัติโหราศาสตร์ยูเรเนียนในประเทศไทย ที่ท่านอาจารย์วรเชษฐ์ท่านทำไว้ ในกระทู้แรกของกระดานโหรา  ของผมถ้าเขียนก็แค่ต่างสำนวนและเพิ่มรายละเอียดอีกนิดหน่อยที่ไม่สู้จะสำคัญอะไร อีกอย่างหนึ่งอยากให้เป็นมาตรฐานหน่อยเพราะ ท่านอาจารย์ของไทยหลายๆท่านเคยวางรูปแบบและแนวทางมาตรฐานเอาไว้สูงมาก  เราทำทีหลังต้องศึกษาแนวทางของเดิมไว้ด้วย

         นอกจากตำรับตำราต่างๆที่นักโหราศาสตร์แนวตะวันตกหรือแนวสากล  จะใช้ศึกษาอ้างอิงซึ่งเป็นแนวเดียวกันไปจนเป็นมาตรฐานที่รู้ศึกษากันไปทั่วโลกแล้ว  ยังมีเทคนิคต่างๆในการเข้าถึงวิชาให้รวดเร็วทางการประมวลข้อมูล ที่จะให้ผลการทำนายเป็นที่ถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้นซึ่งโหราจารย์แต่ละสำนักของแต่ละยุคสมัยอีกมากมายนัก   และแต่ละสำนักต่างก็ได้วางระบบระเบียบแนวทางเอาไว้ในรูปแบบที่แตกต่างกันไป    ดังนั้นผู้ที่จะศึกษาวิชานี้และต้องการที่จะลงลึกเข้าไปในรายละเอียด เพื่อให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งโดยใช้เวลาในการศึกษาอย่างรวดเร็วทันใจจึงมักจะต้องพาตัวเข้าหาสำนักครูบาอาจารย์ต่างๆเท่าที่ตนจะสะดวกและหาได้   ให้ช่วยแนะนำสั่งสอนให้  เพื่อให้ช่วยนำพาผู้ศึกษาได้เข้าสู่วงการ   และเข้าถึงแหล่งฐานข้อมูลแห่งวิชานี้ เพื่อใช้ในการค้นคว้าหาประสบการณ์จริงได้ด้วยตนเองต่อไป

          การพัฒนาต่อยอดในเรื่องวิชาการและเทคนิคต่างๆ   คงไม่ได้ยุติแค่ในยุคปัจจุบันนี้เท่านั้น  ยังคงจะมีต่อไปอีกมากตามวิวัฒนาการทางปัญญาของมนุษย์ แต่ก็จะยังคงอยู่ในกรอบของปรัชญาที่มีมาก่อนหลายพันปีแล้ว ที่ว่า “เมื่อข้างบนเป็นเช่นไร  ข้างล่างก็เป็นเฉกเช่นเดียวกัน “

       " การดูดวงชะตาแบบจรต้องดูทั้งภาพเคลื่อนไหวแบบหนังทั้งเรื่อง ไม่ใช่ดูภาพใดภาพใดภาพแล้วตีความเดาเอาเอง "

“ โหราศาสตร์เป็นเรื่อง  ฟ้า  โลก  และมนุษย์   โดยมี เวลา  เป็นตัวเชื่อมโยง ”

        ผู้ที่ศึกษาในวิชานี้ หลายๆท่านเมื่อ วิเคราะห์ปัญหาและตีโจทย์แล้วมักจะพลาด  ซึ่งเหตุที่พลาดเท่าที่พบมาก็มีหลายประเด็น  แต่การพิจารณาไม่ครบทั้ง 4 องค์ประกอบที่ว่านั้น  ถือเป็นประเด็นหลัก  คือผิดตั้งแต่กระบวนการคิดชั้นต้นๆของชิ้นงานนั้นเลย   บางท่านพิจารณาแต่ประเด็นความสัมพันธ์ของดวงดาวว่าทำมุมกันอย่างไร  แล้วก็ผลีผลามทำนายออกมา ซึ่งผลที่ได้มักจะผิดหรือบางทีก็แค่ถูกโดยบังเอิญเท่านั้น  แต่ก็มีหลายท่านศึกษามาตั้งนานก็ยังไม่รู้ วิธีแยกวิธีเชื่อมโยงว่าแต่ละอย่างเหมือนกันหรือต่างกัน  และจะเชื่อมโยงกันได้อย่างไร โดยวิธีไหน

“ ราศี เป็นเรื่องของฟ้า  เรือนชะตาเป็นเรื่องของโลก ”

                   หลายท่านยังแยกไม่ออกว่า ราศีกับเรือนชะตานั้นใช้ร่วมกันอย่างไร  โดยเฉพาะท่านที่ไม่ได้ศึกษาโหราศาสตร์แนวสากลคลาสสิก มาก่อน พอเห็นการตั้งดวงแบบสากล เช่น ดวงแบบพลาสิดุส ก็เลยงง ไม่สามารถนำมาใช้งานด้านการตีความให้ได้เต็มที่  หรือบางท่านศึกษามาแบบเรือนชะตาเท่า โดยมีเรือนชะตาและราศีทับกันสนิท เมื่อรู้แค่นี้ก็เลยพลาด  เหตุเพราะขาดข้อมูลทางด้านเรือนชะตาที่อิงดาราศาสตร์รูปแบบอื่นในเชิงประจักษ์ไป  ทำให้ไม่เห็นภาพปรากฏการณ์จริงทางดาราศาสตร์  ซึ่งเมื่อขาดภาพปรากฏการณ์ที่เป็นจริงเชิงประจักษ์ เช่น สามารถกำหนดทิศ ขอบฟ้า ปัจจัยพิกัดบนฟ้า และเวลา แล้ว การตีความเพื่อพยากรณ์จะมีโอกาสที่จะคลาดเคลื่อนได้ง่าย

 “ถูกวิธีคิด  แต่ผิดวิธีทำ ”

         มักจะมาคล้ายกับสำนวนที่ว่า “ มาถูกทางแต่จอดไม่ถูกที่ ”  เช่นการตีความแต่ศูนย์รังสีและจุดอิทธิพล ตามความเข้าใจของตนเอง แล้วยึดมั่นถือมั่นว่าถูกต้อง และใช้ได้ในทุกกรณี  หรือในกรณีที่ใช้เป็นแต่วิธีดูดวงจรปัจจุบันกระทบกับดวงกำเนิดเท่านั้น แล้วสรุปตีความออกมาแบบโผงผางเลยโดยไม่ได้พิจารณาดวงวัยแบบอื่นๆที่จะมารองรับ และอีกหลายๆวิธีซึ่งเข้าข่ายที่ว่ามานี้  ทำให้ผลการพยากรณ์ของตนเองผิดพลาดได้โดยง่าย

 “ ยัดเยียดดาวให้สูตร  ยัดเยียดสูตรให้ดาว ”

         เกิดขึ้นได้ง่ายจากการแกะจากดวงของเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นไปแล้ว เพื่อมาเป็นกรณีศึกษา  โดยใส่คำแปลหรือคำกุญแจเข้าไป ตามเหตุการณ์ที่รู้แล้วเฉลยออกมาแล้ว แต่คำความหมายที่ว่านี้นำไปใช้ไม่ครบหรือไม่ถูกตัว หรือไม่ถูกสถานะทางสมการและมุมสัมพันธ์ หรือ กระทบกับเจ้าชะตาที่ผิดตัวผิดฝั่งผิดฝา  ยกตัวอย่างเช่น จุดหวย จุดแต่งงาน  จุดคู่ครอง จุดฟุตบอล ฯลฯ ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องการตีความหมายทางปรัชญาโหราศาสตร์ชั้นลึกและมีตัวแปรอื่นๆเข้ามาอีกมาก  ถ้าไปยึดมั่นโดยไม่ยืดหยุ่นกับการพิจารณาของแนวอื่นๆที่เกี่ยวข้องด้วยนั้นอาจจะทำให้เกิดการผิดเพี้ยนในด้านการพยากรณ์ได้ง่าย

“ สภาวะความเป็นจริง  ปรากฏการณ์  สมการ และจินตนาการ เป็นคนละเรื่องเดียวกัน ”

         เรื่องนี้ถือว่า เป็นเรื่องสำคัญมากในการศึกษาวิชาโหราศาสตร์สากลยูเรเนียน  ครูโหรหลายท่านเน้นนักเน้นหนาว่า  ต้องรู้จักแยกแยะให้ออกเมื่อได้แล้วให้นำมาใช้ให้ถูกแบบครบทุกประเด็น  ก่อนที่จะประมวลออกมาเป็นคำพยากรณ์  ครูโหรหลายท่านเน้นเลยว่า การพิจารณาดูดวงชะตานั้น  ต้องดูทั้งให้ครบทั้งแบบตามนุษย์  ตาทิพย์ และตาเทวดา  โดยคำว่า  ตามนุษย์นั้น คือ ปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์  มีเส้นขอบฟ้า มียอดฟ้า มีเวลา  มีทิศทาง มีพิกัด และเห็นจริงหรือไม่  ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญต้องพิจารณาก่อน  เพราะเป็นภาพแสดงออกจริง  และเป็นหัวใจหลักของโหราศาสตร์ดาราศาสตร์มาแต่โบราณกาล ซึ่งตรงกับคำว่า ปรากฏการณ์  ส่วนคำว่า ตาทิพย์นั้น เป็นจินตนาการ และสมการ ประกอบกัน  ซึ่งเป็นกระบวนการแห่งตรรกวิทยาและ ทางวิทยาศาสตร์ ทาง คณิตศาสตร์ และ การประมวลองค์ความรู้ทั้งหมดมาตัดสินวิเคราะห์  เรื่องพวกนี้ไม่เห็นด้วยตาเปล่า ณ เวลาประสงค์ แต่สามารถคาดคะเนและวิเคราะห์เอาจากปัจจัยต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสมองและสร้างแบบจำลองในรูปแบบต่างๆเพื่อให้เกิดความเข้าใจในสภาวการณ์เท่านั้น  มีบ่อยครั้งที่ผู้ศึกษาเผลอเข้าใจว่า ผลลัพธ์ของค่าสมการทางคณิตศาสตร์ และแบบจำลองเท่านั้นเป็นตัวตัดสินในประเด็น โดยลืมเรื่องปรากฏการณ์ที่เห็นทางตาเชิงประจักษ์  หรืออาจจะไม่เคยเข้าใจเลยว่า เรื่องนี้ มีอยู่ในวิชานี้ซึ่งสำคัญเป็นอย่างมากด้วย  ส่วนตาเทวดานั้น เป็นเรื่องของการใช้มุมมองของรูปดวงชะตา ทั้ง ระบบโลกเป็นศูนย์กลาง ( Geocentric ) กับ ระบบดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง ( Heliocentric )  ซึ่งต่างก็เป็นปรากฏการณ์จริงทางดาราศาสตร์ทั้งคู่แต่ต่างมุมมองและพิกัดมิติในการสังเกต โดยตาเทวดานั้น ต้องออกไปยืนนอกโลกตรงขอบของสุริยจักรวาลเท่านั้นจึงจะเห็น ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเทวดามองเข้ามา  ที่ว่าเรื่องนี้สำคัญเพราะ อัตราความเร็วในการโคจร ทิศทางการโคจร การปัดเฉียงของเส้นทางโคจร การทำมุมสัมพันธ์และคุณสมบัติอื่นๆ ของดาวเคราะห์นั้น ต่างก็มีผลต่อคุณสมบัติในการตีความหมายของดาวและปัจจัยต่างๆทางโหราศาสตร์ด้วย ซึ่งก็ส่งผลต่อการออกคำพยากรณ์ให้กระชับและมีแนวโน้มที่ให้ความถูกต้องมากยิ่งขึ้น

“  เอาความเชื่อส่วนตัวที่คลาดเคลื่อนมาเป็นความรู้ ”

        ความรู้ของแต่ละคนนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ถ้าผู้นั้นยังคงหมั่นศึกษาค้นคว้าไปเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง ก็จะมีการพัฒนาเพิ่มพูนไปมากยิ่งขึ้น  ความรู้อย่างเดิมที่เคยมีมาก่อนบ่อยครั้งในหลายประเด็นและหลายเรื่อง  เมื่อมีข้อมูลใหม่เสริมเข้ามา  เจ้าตัวอาจจะพิจารณาได้เองว่าความรู้ดังกล่าวนั้นใช้ไม่ได้แล้ว  เพราะจำต้องมีการเปลี่ยนแปลงความเชื่อไปบ้าง  และในบางเรื่องบางราวนั้นอาจจำต้องเปลี่ยนแปลงกันไปอย่างชนิดกลับขั้วกันไปเลยก็มี  หรือหาเสริมเข้าไปใหม่จนจำสภาพเดิมแทบไม่ได้นั้นกรณีแบบนี้ก็มีเยอะมาก  หรือในประเด็นทางโหราศาสตร์ก็เช่นกัน  ความเข้าใจเรื่องวิธีการทางโหราศาสตร์แท้ๆ จะไปทำลายความเชื่อเดิมทางด้านพิธีกรรมหรือวิธีการต่างๆที่เคยรู้เคยเชื่อเคยเข้าใจ  หรือแม้แต่เคยใช้มาแล้วอย่างได้ผล  ให้เปลี่ยนไปเป็นเข้าใจทางด้านวิธีการที่ปรับเรื่องให้คล้องจองเพื่อให้เข้ากับวิธีการตามธรรมชาติได้อย่างกลมกลืน  ซึ่งเรื่องนี้ก็มีความละเอียดอยู่ในหลายระดับ  แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวผู้ศึกษาเองด้วยว่าจะรู้สึกรู้สา  แล้วยอมรับการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาปรับความเชื่อแต่เดิมให้กลายไปเป็นความรู้ใหม่ได้หรือไม่ 

 “ ราศี คือ ชื่อเรื่อง  เรือนชะตา คือ ฉาก  ดวงดาว คือ ดารานักแสดง  ตำแหน่งสัมพันธ์และคุณสมบัติ คือ บทบาทที่ได้รับ  ”

        ประโยคนี้ถือเป็นสูตรแม่แบบ  หรือหัวใจของวิธีและลำดับขั้นในการอ่านดวงชะตาที่สำคัญอีกสูตรหนึ่ง เพราะได้จำแนกลำดับขั้นตอนเอาไว้อย่างครอบคลุมรัดกุมและลึกซึ้ง  ซึ่งผู้เขียนเห็นว่าจำง่าย และเข้าใจได้ไม่ยาก  อีกทั้งป้องกันการสับสนในการแก้ปัญหาระหว่างการตีโจทย์  เพื่อให้ลดความผิดพลาดในการตีความก่อนออกมาเป็นคำพยากรณ์ได้อย่างดี

 “ การดูดวงชะตาแบบจร ต้องดูทั้งภาพเคลื่อนไหวแบบหนังทั้งเรื่อง ไม่ใช่ดูภาพใดภาพใดภาพหนึ่งแล้วตีความเดาเอาเอง ”

       ประโยคนี้เป็นก็ถือเป็นสูตรแม่แบบสำคัญของการพยากรณ์จรที่ผู้เขียนเห็นว่าสำคัญ  ดังตัวอย่างเช่น  การพิจารณาดวงวัยใดของเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง  แล้วผู้พยากรณ์ได้ยึดมั่นปักใจว่าจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนในระดับความรุนแรงเท่าที่เห็นในดวงเหตุการณ์นั้น  โดยละเลยการดูกลุ่มดวงของลำดับเวลาที่จะเกิดขึ้นได้ตามเงื่อนไข  บ่อยครั้งมากที่การพยากรณ์แล้วพลาดได้ง่าย  เช่นการทำนายว่าจะได้รับโชคเงินก้อนใหญ่ ณ ช่วงเวลานั้นเวลานี้ แต่กลับกลายเป็นว่า ที่ได้น่ะได้จริง  และเป็นแค่เงินผ่านมือผ่านบัญชีเพื่อรอจ่ายจนแทบไม่เหลือ หรือรับมาเพื่อให้ทำงานที่ขาดทุนเสียหายแก่เจ้าชะตา

        ความจริงยังมีวรรคทองคำในวิชาโหราศาสตร์อีกหลายอย่าง  ที่ผู้เขียนเคยได้ยินได้อ่านได้รับมาจากครูโหรหลายท่านและจากตำราหลายแหล่งที่น่าสนใจ  แต่ที่นำมาลงไว้ก่อนเข้าเรื่องเนื้อหาวิชา  ก็เพื่อให้เป็นข้อคิดและรู้เข้าใจข้อความที่เป็นประโยชน์เพื่อทราบแนวทางของเนื้อหาหลักการของวิชานี้โดยรอบ  และรู้จักการใช้วิชาแบบครบถ้วนครบประเด็นให้เป็น

โอม ...
มนัตสิตวา
    นบพระตถา -
     คตธรรมคัมภีร์
    นบสงฆ์สิกขา
                     นบอาจารีย์                     
นบโหราตรี
             เวทวิทศาสตร์ไสยฯ

.... คัมภีร์จักรทีปนี

ภาคที่ 1  หลักพื้นฐานโหราศาสตร์สากลยูเรเนียน

จักรวาลวิทยา

         กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว   ในสมัยที่มนุษย์เรายังไม่รู้จักโทรทัศน์ ไม่รู้จักคอมพิวเตอร์  ไม่รู้จักสื่ออินเตอรเน็ต  ไฟฟ้าอิเล็คโทรนิค อีกทั้งการพิมพ์หนังสือก็ยังไม่มีการค้นพบ  มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความเข้าใจในพื้นที่ที่เขาพำนักอาศัย  มีความสามารถในการล่าหาอาหาร  รู้จักก่อไฟขึ้นเพื่อให้ความอบอุ่นและแสงสว่าง  หลังจากล่าหาอาหารในตอนกลางวัน  พอตกกลางคืนเขาก็ก่อไฟ  ณ  ที่พำนักในคืนเดือนมืด  เขาก็จะนอนมองท้องฟ้า เพ่งสายตาฝ่าความมืดมิดไปสู่จุดแสงระยิบระยับเหล่านั้นที่อยู่บนท้องฟ้า

        ท้องฟ้าในยามราตรีเป็นสิ่งที่น่าสนเท่ห์พิศวงใจยิ่งนัก  จุดแสงเหล่านั้นดูจะมีรูปแบบที่แตกต่างกันไป ซึ่งเราสามารถจะนึกวาดภาพรูปแบบไปได้ต่างๆนานาเป็นอะไรก็ได้สุดแท้แต่จะนึกคิด   ณ ห้วงนภาแถบทางเหนือมีกลุ่มดาวมากมายที่มองดูแล้วทำให้คนแถบนั้นนึกรูปร่างออกมาเป็นภาพต่างๆมากมาย  เรียกกันว่า  จักรราศี ( Constellation ) หรือหมู่ดาวประจำเดือน 

       มีหมู่ดาวหมู่หนึ่งอยู่ทางทิศเหนือ  พวกเขามองดูแล้วเห็นเป็นรูปสัตว์  เหมือนตัวหมีเล็กๆ จึงเรียกมันว่า หมู่ดาวหมีเล็ก เออร์ซา ไมเนอร์ ( Ursa Minor ) ซึ่งคนไทยเรียกดาวหมู่นี้ว่า “ดาวไถ”  แน่นอนว่ามันไม่ใช่เป็นอะไรทั้งนั้น มันเป็นแค่ภาพหมู่ดาวที่สุดแท้แต่จะคิดเห็นไปตามจินตนาการว่าจะให้มันเป็นภาพอะไร

เยี่่ยมไปเลยค่ะอาจารย์

ช่วงนี้อยู่ต่างประเทศ  ไม่สะดวกในการโพสขอรับคับ  ขออำภัยมา

อาจารย์ครับ

ผม มีความเห็นว่า อาจารย์ภารต น่าจะพิมพ์ขายนะครับ ผมเข้าใจเจตนารมย์ของอาจารย์ที่จะจจรโลฃโหราศาสตร์ โดยไม่หวังผลกำไร จึฃมาโพสวิชาให้ฟรี นับเป็นคุณูประโยนช์ที่น่ายกย่องอย่างยิ่งในสมัยนี้ แต่ผม มีความเห็นว่า อาจารย์น่าจะพิมพ์ขายนะครับ ผมอยากให้อาจารย์ได้อะไรบ้าง ควรจะได้ค่าวิชาที่อาจารย์อุตสาห์สรรหามาให้  ผมว่าทุกคนยินดีซื้อนะครับ  โดย้แสดฃความประสงค์ผ่านช่องทางนี้นะครับ อาจารย์ครับ อย่าคิดเป็นอย่างอื่นนะครับ ผมไม่ได้ดูถูกอาจารย์นะครับ แต่อย่าฃให้อาจารย์ได้อะไรบ้าง เพราะการศึกษาต้องมีการลงทุนบ้างครับ เล่มละ1,000 บาท ผม ว่าไม่แพงเลยในสมัยยนี้ 3 เล่ม ก็ 3 พัน  รักและเคารพครับ ลูกศิษย์คนหนึ่ง

ขอบพระคุณคับที่อุตส่าห์แนะนำมา  ยังอีกไกลเกินกว่าจะคิดเรื่องพิมพ์ขายคับ  เอาให้เขียนได้จบตามเป้าหมายที่ตั้งไว้  ก็ดีถมแล้ว  ผมเพียงแค่อยากจะอ่านตำราโหราศาสตร์แบบที่ผมเคยอยากหา อยากอ่าน แบบว่าอ่านแล้วรู้เรื่องเข้าใจดูเป็น  จากไม่รู้อะไรเลย  จนพอจะเข้าใจหมายรู้เอาไปหาทางขบคิดขยายแนวไปค้นคว้าต่อแบบรอบรู้ทะลุลึกได้ด้วยตนเองได้  แล้วอ่านแบบเพลินๆ  หยิบอ่านได้เรื่อยๆแบบสารคดีได้ความรู้รอบตัวไม่เป็นตำราหนักหัวก็เท่านั้นเอง  (แต่บางตอนหนักหนาสาหัสนะคับ กว่าจะเข้าใจได้)

หลายท่านคงรู้จัก "อาร์คิมีดีส" ปราชญ์ชาวกรีก เจ้าของคำอุทาน "ยูเรกา" แต่หลายคนคงไม่ทราบว่า เขามีเพื่อนซี้ชื่อ "อีราโตสธีเนส" ที่เป็นปราชญ์เช่นเดียวกัน และมีความปราดเปรื่อง ในระดับที่ใช้ไม้แท่งเดียว วัดเส้นรอบวงของโลกได้ และเทคนิคเดียวกันนี้ ยังคงถ่ายทอดมาถึงปัจจุบัน ให้เราได้เรียนรู้ โลกและดาราศาสตร์ผ่านไม้แท่งเดียว
       
       กว่าสองพันปีมาแล้วที่ "อีราโทสธีเนส" (Eratosthenes) ปราชญ์ชาวกรีกผู้มีชีวิตอยู่ระหว่างปี 276-194 ก่อนคริสตกาล

ได้คำนวณหาเส้นรอบวงของโลก ในแนวเหนือ-ใต้ ด้วยหลักการว่า แสงอาทิตย์ส่องมายังทุกส่วนบนโลก เป็นเส้นตรงเหมือนกันหมด แต่เนื่องจากโลกเป็นทรงกลมขนาดใหญ่ ทำให้มุมตกกระทบในแต่ละพื้นที่ ไม่เท่ากัน
       
       หากสถานที่ 2 แห่งอยู่ในตำแหน่งเหนือ-ใต้บนเส้นลองจิจูดเดียวกัน ก็สามารถคำนวณหาเส้นรอบวงของโลกได้ด้วยสูตร...
       
      

เส้นรอบวงของโลก = (ระยะทางระหว่างเมือง / ผลต่างมุมตกกระทบของดวงอาทิตย์) x 360
     

     
       ทั้งนี้ ขณะปฏิบัติหน้าที่เป็นหัวหน้าห้องสมุด อยู่ที่เมืองอเล็กซานเดรีย (Alexandria) ในยุคปโตเลมีที่ 3 เขาได้ยินข่าวว่า ในวันครีษมายัน (Summer Solstice ประมาณ วันที่ 21-22 มิถุนายน )  ซึ่งเป็นที่ดวงอาทิตย์ตั้งฉากกับโลก ที่ละติจูด 23.5 องศาเหนือ ซึ่งทำให้กลางวันยาวที่สุดนั้น ที่เมืองไซอีน (Syene) หรือเมืองอัสวัน (Aswan) ในอียิปต์ปัจจุบัน ดวงอาทิตย์จะส่องแสงลงไปยังก้นบ่อน้ำตอนเที่ยงตรง ขณะที่เวลาเดียวกันนี้ ที่เมืองอเล็กซานเดรียดวงอาทิตย์ทำมุม 7 องศากว่าๆ กับแท่งเสาหินโอเบริสก์ (Obelisk)

       
       อีราโทสธีเนสจึงได้พิสูจน์ว่า ดวงอาทิตย์ส่องไปยังก้นบ่อ ที่เมืองไซอีนตอนเที่ยงตรงจริงหรือไม่ และว่าจ้างให้คนเดินเท้า เพื่อวัดระยะทางระหว่างเมืองอเล็กซานเดรีย และเมืองไซอีนแบบก้าวต่อก้าว ซึ่งได้ระยะทาง 5,000 สตาเดีย ตามหน่วยวัดของกรีกโบราณ

       
       ส่วนผลต่าง 7.2 องศา ประมาณได้เท่ากับ 1/50 ของ 360 องศา
       จึงคำนวณเส้นรอบวงของโลกออกมา ได้เท่ากับ 250,000 สตาเดีย
       
       ทั้งนี้เชื่อกันว่า 1 สตาเดียเท่ากับ 185 เมตร ดังนั้นระยะทางที่เขาคำนวณได้ น่าจะประมาณ 46,250 กิโลเมตร ซึ่งมีความคลาดเคลื่อน 7%เศษ เมื่อเทียบกับข้อมูล ที่วัดด้วยดาวเทียมแห่งยุคปัจจุบัน ( 40,075.16 กิโลเมตร วัดที่รอบเส้นศูนย์สูตร)!!

และที่เมืองท่าอเล็กซานเดรียในราวปี ค.ศ.300  นี่เอง  ที่เป็นจุดเริ่มต้นแห่งการที่มนุษยชาติ  เริ่มที่จะสำรวจออกไปทั้งบนท้องฟ้าและผืนโลกพิภพนี้  เพราะเหตุว่าคนที่นั่นทราบกันแล้วว่าโลกนี้มีสันฐานเป็นทรงกลมขนาดใหญ่มหึมา  เช่นเดียวกับดวงจันทร์  ดวงอาทิตย์  และดวงดาวต่างๆที่โคจรอยู่บนท้องฟ้า  และเนื่องจากเมืองอเล็กซานเดรียเป็นเมืองศูนย์กลางของท่าเรือในสมัยนั้น  เพราะความรู้เช่นนี้เองที่ทำให้นักเดินเรือทั้งหลาย จึงเริ่มกล้าที่ออกเดินเรือไปไกลมากกว่าแต่เดิมด้วยความมั่นใจยิ่งขึ้น  เหตุเพราะไม่ต้องกลัวว่าจะตกขอบโลกออกไปอันเนื่องมาจากความเชื่อที่มีมาแต่ก่อนเก่าว่าโลกของเรานี้มีสันฐานแบน

     และด้วยเหตุนี้ทำให้ความรู้เรื่องปรากฎการณ์ที่เห็นประจักษ์กับตากับความเป็นจริงตามธรรมชาติที่พอจะจินตนาการเรียนรู้ได้นั้น เริ่มแตกต่างกันแล้ว  จึงถือเป็นการเริ่มยุคแห่งการใช้วิธีพิสูจน์สมมติฐานทางการใช้เหตุผลด้านของความคิดซึ่งนำพาไปสู่รากฐานแห่งวิชาวิทยาศาสตร์อย่างเป็นหลักเป็นฐานจริงจังขึ้นมา และที่เมือง อเล็กซานเดรียแห่งนี้นี่เอง  ที่ความรู้ต่างๆของมนุษย์เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นระบบฐานข้อมูล  มีการตั้งหอสมุดแห่งเมืองอเล็กซานเดรียอย่างเป็นทางการ มีการรวบรวมความรู้เชิงวิชาสาขาต่างๆจนนับถือกันว่าเป็นศูนย์กลางของสมองอันยิ่งใหญ่ของโลก ( Serapeum )ในสมัยนั้น

     อีกทั้งการที่ทราบว่า มีในเฉพาะวันเดียวเท่านั้นที่ดวงอาทิตย์จะมาตรงตำแหน่งเดิมเต็มดวง ณ เวลาเดิม  ทำให้ค่าการคำนวณหาค่าเวลารอบ 1 ปีนั้น  เริ่มจะแน่นอนยิ่งขึ้นในการสร้างจัดทำปฏิทิน จึงเป็นจุดเริ่มต้นของ วิชาที่ว่าด้วย เรื่องแห่งเวลา   

     และจากวันนั้นด้วยองค์ความรู้ที่มนุษยชาติได้สั่งสมวิวัฒนาการมาเป็นเวลาหลายพันปีจนถึงเวลานี้ เมื่อเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้าเราพอจะทราบได้ว่า...

เอกภพ (Universe)

In the beginning God created the heavens and the earth.  Now the earth was formless and empty, darkness was over the surface of the deep, and the Spirit of God was hovering over the waters.

And God said, “Let there be light,” and there was light.  God saw that the light was good, and he separated the light from the darkness.  God called the light “day", and the darkness he called “night.” And there was evening, and there was morning—the first day.

The Genesis..Bible

  เมื่อประมาณ 13.7 พันล้านปีมาแล้วนัก ดาราศาสตร์เชื่อว่าเอกภพเกิดจากการระเบิดใหญ่ ( Big bang )  เอกภพที่เกิดใหม่นี้ยังมีขนาดเล็กมากและ เติมไปด้วยรังสี หรือโฟตอน ( Photon ) พลังงานสูง ในช่วงเวลาอันสั้น รังสี หรือโฟตอนพลังงานสูงจะแปรสภาพเป็นเนื้อสารที่อยู่ในรูปของอนุภาคพื้นฐานที่ เรียกว่า ควาร์ก ( Quark ) , อิเล็กตรอน ( Electron ), นิวทริ โน ( Neutrino ) โดยยังมีโฟตอนหลงเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก   

นอกจากวัตถุดัง กล่าวแล้ว ยังมีปฏิอนุภาค  ( Anti-particle ) ซึ่ง มีประจุไฟฟ้าตรงข้ามกับอนุภาคที่เป็นคู่ เช่น โพซิตอน ( Positron ) จะเป็น อนุภาคของอิเล็กตรอน แต่มีประจุเป็นบวก ส่วนนิวทริโน จะมีปฏิอนุภาค เป็น แอนตินิวตริโน ( Anti-neutrino ) เป็นต้น ทั้งอนุภาคและปฏิอนุภาค สามารถหลอมรวมกันได้กลายไปเป็นพลังงานจนหมด เช่น อิเล็กตรอนสามารถหลอมรวม กับโพซิตรอน กลายเป็นโฟตอนทั้งหมด เป็นต้น กระบวนการดังกล่าวมีชื่อเรียก ว่า กระบวนการคู่ประลัย ( Pair Annihilation )

 หลังจากระเบิดใหญ่เพียง 10-6 วินาที 
-----> อุณหภูมิของเอกภพลดลงเป็นสิบล้านล้านเคลวิน ทำให้ควาร์กรวมกัน กลายเป็นโปรตอน ( นิวเคลียสของไฮโดรเจน ) และนิวตรอน 
หลังจากนั้นอีกประมาณ 3 นาที      
-------> อุณหภูมิของเอกภพลดลงเป็นร้อยล้านเคลวิน ช่วงนี้โปรตอนสามารถ รวมกับนิวตรอนได้ กลายเป็นนิวเคลียสของฮีเลียม หรืออนุภาคอัลฟา เอกภพยังคง ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง 

เมื่อเวลาผ่านไป 300,000 ปี      
--------> อุณหภูมิของเอกภพลดเหลือ 10,000 เคลวิน นิวเคลียสของไฮโดรเจน และฮีเลียมสามารถดึงอิเล็กตรอนเข้ามาอยู่ในวงโคจร จึงเกิดอะตอมของไฮโดรเจน และฮีเลียมในที่สุด และอะตอมเหล่านี้เองที่กระจักกระจายไปทั่วเอกภพและเป็น แหล่งกำเนิดของกาแล็กซี ดาวฤกษ์ และวัตถุท้องฟ้าอื่น ๆ ในเวลาต่อมา

 ในปัจจุบัน เชื่อว่าสสารทั้งหมดประกอบขึ้นจากอนุภาคพื้นฐานเพียง 2 ชนิด คือ 
          (ก) เลปตอน ( Lepton )
          (ข) ควาร์ก ( Quark )

เลปตอน แบ่งออกเป็น 6 ชนิด ซึ่งจัดได้ 3 คู่ คือ
          (ก.1) อิเล็กตรอน และอิเล็กตรอนนิวตริโน ( Electron Neutrino ) 
           (ก.2) มิวออน ( Muon ) และ มิวออนนิวตริโน ( Muon Neutrino )
           (ก.3) ทาว ( Tau ) และทาวนิวตริโน ( Tau Neutrino )

สำหรับ ควาร์ก ก็สามารถแบ่งออกเป็น 6 ชนิด ซึ่งจัดได้ 3 คู่ คือ
                 (ข.1) ควาร์กขึ้น ( Up Quark ) และควาร์กลง ( Down Quark )
                 (ข.2) ควาร์กแปลก ( Strange Quark )  และ ควาร์กชาร์ม ( Charmed Quark )

(ข.3) ควาร์กบน ( Top Quark ) และ ควาร์กล่าง ( Bottom Quark )

เลปตอน และ ควาร์ก บางตัวสามารถรวมกันสร้างอะตอมของธาตุต่าง ๆ ขึ้นมาได้ เราทราบ ว่า นิวเคลียสของอะตอมต่าง ๆ ประกอบด้วย โปรตอนและนิวตรอน อนุภาค ทั้ง 2 ชนิด นี้ เป็นอนุภาคที่ง่ายที่สุด และสำคัญที่สุด อย่างไรก็ ตามอนุภาคทั้งสองชนิดนี้ไม่ได้เป็นอนุภาคพื้นฐาน แต่ประกอบขึ้นจากควาร์ก 3 ตัว ที่ยึดกันด้วยแรงนิวเคลียร์แบบ เข้ม ( Strange Nuclear Force ) โดยโปรตอนประกอบขึ้นจากควาร์ก ขึ้น 1 ตัว และ ควาร์กลง 2 ตัว ทั้งโปรตอนและนิวตรอน เป็นอย่างสำคัญ ของอนุภาคที่เรียกว่า แบริออน ( Baryon )

จากความมืด  มาเป็นพลังงาน  แสง  ขี้ฝุ่นมธุลี  ก่อตัวขึ้นจนเป็นมวลดาวแบบต่างๆ

 ภายในดาวฤกษ์ที่มี อุณหภูมิสูงมาก โดยบริเวณใจกลางของดาวฤกษ์อาจมีอุณหภูมิสูงนับสิบล้านเคลวิ น อะตอมไม่สามารถคงสภาพอยู่ได้ภายใต้ภาวะอุณหภูมิและความดันสูงขนาดนี้ ดัง นั้นบริเวณใจกลางของดาวฤกษ์จึงเต็มไปด้วยนิวเคลียส โดยเฉพาะนิวเคลียสของ ไฮโดรเจน หรือโปรตอน และอิเล็กตรอนอิสระ ภายใต้อุณหภูมิสูงเช่นนี้นิวเคลียส ของไฮโดรเจนสามารถหลอมรวมกันได้ โดยปฏิกิริยานิวเคลียร์แบบลูกโซ่ ( Nuclear Chain Reactions ) กลายเป็นนิวเคลียสของฮีเลียม หรืออนุภาคอัลฟา หรือนิวเคลียสของธาตุที่หนักกว่านี้ได้ แล้วปล่อยพลังงานจำนวนมหาศาลทั้งในรูปแสงและความร้อน

 จึงอาจกล่าวได้ ว่า แรงนิวเคลียร์และปฏิกริยานิวเคลียร์มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการ สังเคราะห์นิวเคลียส ( Nucleosynthesis ) และการผลิตพลังงานภายในดาวฤกษ์

แรงนิวเคลียร์ แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท ได้แก่

(ก) แรงนิวเคลียร์แบบเข้ม ( Strong Nuclear Force )

(ข) แรงนิวเคลียร์แบบอ่อน ( Weak Nuclear Force )

แรงนิวเคลียร์ทั้ง 2 ประเภทนี้ เป็นแรงที่เกิดในธรรมชาติ 2 ใน 4 แรง โดยแรงอีกสองแรงที่เรารู้จักกันดี ได้แก่ แรงโน้มถ่วง ( Gravitational Force ) และ แรงแม่เหล็กไฟฟ้า( Electromagnetic Force ) 

แรงนิวเคลียร์แบบเข้ม

เมื่อพิจารณานิวเคลียสของอะตอม ซึ่งประกอบด้วยโปรตอน และนิวตรอน พบว่า ทั้งโปรตอนและนิวตรอนนั้นยึดเหนี่ยวอยู่รวมกันได้ด้วยแรงชนิดหนึ่งที่ไม่ใช่ แรงแม่เหล็กไฟฟ้า แต่เป็นแรงนิวเคลียร์แบบเข้ม ซึ่งเกิดจากการแลกเปลี่ยน อนุภาคชนิดหนึ่ง ไป-มา ระหว่างโปรตอนและนิวตรอน โดยอนุภาคที่ถูก แลก ไป-มา ดังกล่าวนี้ มีชื่อเรียกว่า เมซอน(Mesons) และ การแลกเปลี่ยนเมซอนนี้จะก่อให้เกิดแรงดึงดูดที่ทำให้โปรตอนและนิวตรอนยึดติด กันได้ อนุภาคเมซอนตัวที่รู้จักกันดี ได้แก่ อนุภาคพายเมซอนซึ่ง ประกอบด้วย ควาร์กขึ้น หรือ ควาร์กลง และปฏิอนุภาคอีก 1 ตัว ตัวอย่าง เช่น อนุภาคพายเมซอนชนิดบวก จะประกอบด้วยควาร์กขึ้น 1 ตัว และแอนติควาร์กลง อีก 1 ตัว รวมกัน

แรงนิวเคลียร์แบบอ่อน

นอกจากแรงนิวเคลียร์แบบเข้มแล้ว ยังพบว่า โปรตอนและนิวตรอน สามารถทำปฏิ กริยากันได้ด้วยแรงนิวเคลียร์แบบอ่อนด้วย โดยการแลกเปลี่ยนอนุภาคชนิดหนึ่ง ที่เรียกว่า วีคอน ( Weakons ) แรงนิวเคลียร์แบบอ่อนนี้มีความสำคัญ มากในการสังเคราะห์ธาตุหนักชนิดต่าง  ๆ ในดาวฤกษ์เนื่องจากแรงนิวเคลียร์แบบ อ่อนสามารถเปลี่ยนโปรตอนให้เป็นนิวตรอน และในทางกลับกันแรงดังกล่าวสามารถ เปลี่ยนนิวตรอนกลับไปเป็นโปรตอนได้อีกด้วย

 เมื่อพิจารณา นิวเคลียสของไฮโดรเจน พบว่า มีแต่อนุภาคโปรตอนเพียงอย่างเดียว แต่เมื่อ พิจารณานิวเคลียสของธาตุหนักต่าง ๆ พบว่า มีอนุภาคโปรตอนและนิวตรอนเป็น จำนวนมาก ดังนั้น ในการหลอมนิวเคลียสของไฮโดรเจนในปฏิกริยาเทอร์โม นิวเคลียร์ที่แกนกลางของดาวฤกษ์ให้เป็นธาตุหนัก แรงนิวเคลียร์แบบอ่อนจะต้อง เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง โดยเปลี่ยนโปรตอนเริ่มแรกให้เป็นนิวตรอนและหลังจาก นั้น แรงนิวเคลียร์แบบเข้มจะทำหน้าที่ยึดโปรตอนและนิวตรอนให้อยู่ร่วมกันใน นิวเคลียสของอะตอมต่อไป 

 ดังนั้นปฏิกริยา เทอร์โมนิวเคลียร์ทั้งหลายภายในดาวฤกษ์ที่สังเคราะห์ธาตุหนักต่างๆ จะเกี่ยว ข้องกับแรงนิวเคลียร์ทั้ง 2 ประเภท ดังกล่าวมาแล้วข้างต้นนี้โดยตรง

การวิวัฒนาการของดาวฤกษ์เป็น การศึกษาความเป็นมาของดาวฤกษ์ตั้งแต่การก่อกำเนิด การดำรงอยู่ และการสิ้น อายุของดาวฤกษ์ เชื่อว่าดาวฤกษ์เกิดจากการยุบตัวของกลุ่มก๊าซขนาดมหึมาซึ่ง องค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นก๊าซไฮโดรเจน ภายใต้แรงโน้มถ่วงระหว่างอะตอมหรือ โมเลกุลของก๊าซ การยุบตัวทำให้อุณหภูมิของกลุ่มก๊าซสูงขึ้นเรื่อยๆ พลังงาน ความร้อนที่เกิดขึ้นสูญเสียออกไปในอากาศได้ การยุบตัวภายใต้แรงโน้มถ่วงของ กลุ่มก๊าซในลักษณะนี้เรียกว่าการยุบตัวแบบเคลวิน-เฮล์มโฮลท์ (Keluin-Helmheltz Contraction)

สภาพของกลุ่มก๊าซในขั้นตอนนี้เรียก สภาพก่อนดาวฤกษ์ (Protostar)การ ยุบตัวดำเนินไปจนกระทั่งบริเวณใจกลางของกลุ่มก๊าซมีอุณหภูมิสูงถึง 10 ล้าน องศาเคลวิน ภายใต้อุณหภูมิสูงขนาดนี้ ทำให้เกิดปฏิกิริยาของหลอม นิวเคลียส (Nuclear Fusion) ของไฮโดรเจนขึ้นในลักษระของปฏิกิริยาลูก โซ่ (Chain Reaction)  2 แบบคือ
(ก) ปฏิกิริยาโปรตอน – โปรตอน (Proton-Proton Reaction) เป็นการหลอมโปรตอน (นิวเคลียสของไฮโดรเจน) ไปเป็นอนุภาค อัลฟา (นิวเคลียสของฮีเลียม) ผ่านปฏิกิริยา 2 ชั้น ซึ่งในปฏิกริยาทั้ง สอง มีการสร้างดิวทีเรียม (Deuterium) และฮีเลียม 3 รวมทั้งนิวตริโน และ รังสีแกมมาออกมาด้วย

(ข) วัฎจักรคาร์บอน-ไนโตรเจน (Carbon-Nitrogen Cycle) ซึ่ง เป็นการ หลอมโปรตอนไปเป็นอนุภาคอัลฟาเช่นกัน แต่วัฏจักรคาร์บอน-ไนโตรเจนจะ เกิดที่อุณหภูมิสูงกว่า (ปฏิกริยาโปรตอน-โปรตอนเกิดที่อุณหภูมิต่ำ กว่า 1.8 x 10⁷ K ในขณะที่วัฏจักรคาร์บอน-ไนโตรเจน เกิดที่อุณหภูมิสูงกว่า 1.8 x10⁷Kมี คาร์บอนไนโตรเจนและออกซิเจนเป็นตัวเร่งปฏิกริยา ในวัฏจักรคาร์บอน-ไนโตรเจน นี้จะมีรังสีแกมมา และนิวตริโนเกิดขึ้นมาด้วย เมื่อปฏิกริยาหลอมนิวเคลียส เกิดขึ้นที่ใจกลางกลุ่มก๊าซ กลุ่มก๊าซดังกล่าวจะกลายเป็น ดาวฤกษ์  เป็นทรง กลมของก๊าซที่แผ่พลังงานความร้อนและแสงสว่างออกมา ดังที่ปรากฎเห็นระยิบ ระยับอยู่บนท้องฟ้า

ดวงอาทิตย์เป็นดาว ฤกษ์ที่อยู่ใกล้เรามากที่สุด จึงปรากฎเห็นเป็นทรงกลมของก๊าซขนาดใหญ่แผ่ พลังงานความร้อน และแสงสว่างมาถึงโลกได้ การที่ดาวฤกษ์คงสภาพเป็นทรงกลมอยู่ ได้ก็เนื่องมาจากการสมดุลระหว่างความโน้มถ่วงของก๊าซที่ประกอบเป็นดาวฤกษ์ กับแรงดันจากปฏิกริยาการหลอมนิวเคลียสบริเวณใจกลางของดาว เรียกการสมดุลใน ลักษณะเช่นนี้ว่า   "การสมดุลทาง อุทกสถิตยศาสตร์ (Hydrostatic Equilibrium) "

สำหรับดวงอาทิตย์ ของเรา จะคงสภาพเป็นดาวฤกษ์อยู่ได้ภายใต้ภาวะสมดุลทางอุทกสถิตยศาสตร์ เป็น ระยะเวลาประมาณหมื่นล้าน (1010) ปีหลังจากดวงอาทิตย์ถือกำเนิดขึ้น มา ปัจจุบันดวงอาทิตย์ดำเนินสภาพเป็นดาวฤกษ์มาแล้วประมาณเกือบ 5,000 ล้าน ปี เมื่อเชื้อเพลงบริเวณใจกลางของดาวฤกษ์ (ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ของมวลดาว ฤกษ์ทั้งหมด) ถูกเผาผลาญหมดไปโดยปฏิกริยาการหลอมนิวเคลียส แรงดันบริเวณใจ กลางของดาวฤกษ์จะยุติลง ทำให้แกนกลางของดาวฤกษ์ยุบตัวเนื่องจากผลของความ โน้มถ่วงการยุบตัวของแกนกลาง จะเป็นผลให้เปลือกนอกของดาวฤกษ์ขยายตัวออกดังนั้นสภาพดาวจึงมี แกนกลางที่ยุบตัวมีขนาดเล็กและความหนาแน่นสูง ขณะเดียวกันเปลือกนอกขยายตัว ออกไป จนมีขนาดใหญ่มาก เราอาจเรียกดาวฤกษ์ในสภาพเช่นนี้ว่า ดาวยักษ์ แดง (Red Giant Stars) ที่เรียกเช่นนี้เนื่องจากดาวปรากฎขยายใหญ่ขึ้นกว่า เดิมมาก และในขณะที่เปลือกดาวขยายตัวอุณหภูมิผิวของดาวจะลดลงทำให้ดาวปราก ฎเป็นสีแดง สำหรับแกนกลางของดาวฤกษ์ที่ยุบตัว อาจทำให้อุณหภูมิบริเวณ แกนกลางสูงพอที่จะจุดปฏิกริยาการหลอมนิวเคลียสของธาตุที่หนักขึ้นได้ ทำให้ ดาวอาจมีการยุบขยายตัวสลับกันไป และสภาพไม่สมดุลดังกล่าวจะทำให้แสงดาวมีการ เปลี่ยนแปลงสว่าง-หรี่ สลับกันไป เรียกว่า ดาวแปรแสง (Variable Stars)

ขั้นตอนสุดท้ายของ การวิวัฒนาการของดาวฤกษ์ สภาวะสมดุลทางอุทกสถิตยศาสตร์ไม่เกิดขึ้นอีกต่อ ไป เปลือกของดาวฤกษ์กระจายออกไป ซึ่งสภาพการเปลี่ยนแปลงในช่วงนี้จะเป็น อย่างไร ขึ้นอยู่กับดาวฤกษ์ดังกล่าว เป็น ดาวฤกษ์มวล ต่ำ (Law Mass Star) หรือเป็น ดาวฤกษ์มวลสูง (High Mass Star)

ดาวฤกษ์มวลต่ำ เปลือกของดาวกฤษ์จะค่อย ๆ กระจายออกไปโดยแกนกลางมีขนาดเล็กและมีความหนาแน่นสูงมากเป็นซากของดาวที่เรียกว่า ดาวแคระขาว (White Dwarf)จึงปรากฎเห็นเป็นวงแหวนของก๊าซล้อมรอบแกนกลางขนาดเล็กอยู่ เรียกว่า เนบิวลา ดาวเคราะห์ (Planetary Nebula) เนื่อง จากเมื่อมองด้วยกล้องดูดาวขนาดเล็กจะเห็นวัตถุนี้คล้ายกับดาวยูเรนัส และดาว เนปจูน แต่แท้จริงแล้ววัตถุท้องฟ้าดังกล่าวเป็นสภาพดาวฤกษ์มวลต่ำในขั้นตอน สุดท้ายของช่วงชีวิต ดาวอาทิตย์จัดว่าเป็นดาวฤกษ์มวลต่ำ จึงจะวิวัฒนาการไป เป็นเนบิวลาดาวเคราะห์ที่มีซากเป็นดาวแคระขาวในอีกประมาณ 5,000 ล้านปีข้างหน้า

ดาวฤกษ์มวลสูง ใน ขั้นตอนสุดท้ายของช่วงชีวิต ปฏิกริยาการหลอมนิวเคลียสอาจเกิดได้นอกบริเวณ แกนกลางลามออกมาเกือบถึงเปลือกนอก ปฏิกริยาที่รุนแรงนี้ทำให้เปลือกของดาว ฤกษ์ระเบิดออกอย่างรุนแรงเรียกการระเบิดของดาวฤกษ์มวลสูงนี้ว่า ซุปเปอร์โนวา (Supernova) เมื่อ ดาวฤกษ์เกิดการระเบิดจะทำให้ดาวสว่างขึ้นมากจนเห็นได้ชัดบนท้องฟ้า ดังเช่น การระเบิดของซุปเปอร์โนวา 1987A ในเมฆแมกเจลแลน ใหญ่ (Large Magellanic Cloud) ที่เกิดขึ้นเมื่อ ค.ศ.1987 เป็นต้น

 ส่วน แกนกลางที่เป็นชากของดาวมวลมากอาจยุบตัวเป็น ดาวนิวตรอน (Newtron Star) หรือหลุมดำ (Blackhole)

กาแล็กซี่ (GALAXIES)

       เอกภพมีการขยายตัวมาตั้งแต่ครั้งที่มีกระเบิดครั้งใหญ่ครั้งแรก (original great explosion) สสารที่เกิดขึ้นจากการระเบิดในครั้งนั้นคือ สิ่งที่เป็นหมู่เมฆระหว่างดาว (interstellar clouds) ที่ประกอบด้วยก๊าซและธุลี  ดาวฤกษ์และดาวเคราะห์ต่าง ๆ ในปัจจุบันนี้ สสารและเทห์ฟากฟ้าทั้งหมดดังกล่าวไม่ได้กระจายออกไปในห้วงอวกาศโดยสม่ำเสมอ เท่ากัน  หากแต่ออกไปเป็นกลุ่ม ๆ  กลุ่มหนึ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ กาแล็กซี่ (galaxy)  ซึ่งเป็นที่อยู่ของระบบสุริยะ

ประเภทของกาแล็กซี่ (TYPE OF GALAXY)
             บรรดากาแล็กซี่ที่ประกอบด้วยดาวฤกษ์จำนวนมากมายมหาศาลนั้นสามารถจำแนกได้ หลายประเภท บ้างก็กลม (round) บ้างก็รีอยางรูปไข่  (elliptical)  บ้างก็แบนหรือนูนอย่างรูปเลนส์  (flat or lens-shaped)   บ้างก็เป็นรูปเกลียวก้นหอย (spiral) ที่มีแขนยื่นออกมาจากใจกลางซึ่งเป็นที่ที่ดาวฤกษ์ส่วนมากอยู่ในนั้นจำนวน  2  แขนหรือมากกว่านั้น

              การตั้งชื่อกาแล็กซี่ก็คล้ายกับการตั้งชื่อหมู่ดาวฤกษ์และหมู่เนบิวลาที่ใช้ อักษรหนึ่งตัวกับตัวเลขอีกจำนวนหนึ่ง ทั้งนี้ ผู้ที่ได้จำแนกกาแล็กซีเป็นคนแรกคือ  ซี.  แมสเซียร์ (C. Messier)  นักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศส  และนั่นคือเหตุผลที่ว่าเหตุใดชื่อของหลายกาแลกซีจึงขึ้นต้นด้วยอักษรเอ็ม (M)  เหมือนกันและตามด้วยตัวเลขอีกจำนวนหนึ่ง

 การประทะกันของกาแล็กซี (THE COLLiSION OF GALAXY)
       เนื่องจากกาแล็กซีมีจำนวนมาก ส่วนใหญ่คุมกันเป็นกลุ่มเฉพะที่ (local group) และต่างอยู่ค่อนข้างจะใกล้ชิดกัน  ดังนั้นจึงมีการ "ปะทะ"  กันบ่อย ๆ  สิ่งที่เกิดขึ้นจากการปะทะกันก็คือเมื่อกลุ่มกาแล็กซีเคลื่อนเข้ามาใกล้กับ อีกกาแล็กซีหนึ่งจนได้ระยะ ความโน้มถ่วงแบบดึงเข้าหาตัว (gravitation pull)  ของแต่ละกาแล็กซีในกลุ่มกาแล็กซีนั้นก็จะเริ่มดึงดูดดาวฤกษ์ดวงที่อยู่ไกล สุดของอีกกาแล็กซีที่มันเคลื่อนเข้าหา  และยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งแรงขึ้น ซึ่งในที่สุดก็เป็นผลให้กาแล็กซีนั้นต้องสูญเสียดาวฤกษ์ไปให้กลุ่มกาแล็กซี ทีละดวงสองดวง  ในกรณีที่ปะทะกันหนัก  มวลของดาวฤกษ์ของทั้งสองฝ่ายที่ปะทะกันก็จะก่อให้เกิดกาแล็กซี่ใหม่ขึ้นมา อีก 1 กาแล็กซี

 การขยายตัวของเอกภพ (EXPANSON OF THE UNIVERSE)
        ข้อพิสูจน์การขยายตัวของเอกภพ (expansion of the unierse)  ข้อหนึ่งก็คือข้อเท็จจริงที่ว่ากาแล็กซีจำนวนมากที่ประกอบกันขึ้นเป็นเอกภพ นั้นกำลังเคลื่อนที่ห่างออกไปจากกันและกัน การสังเกตการณ์จากโลก  ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกาแล็กซีหนึ่งนั้นพบว่ากาแล็กซีอื่น ๆ กำลังเคลื่อนห่างออกไปจากเรา  และยิ่งเคลื่อนที่ห่างออกไปก็ยิ่งมีความเร็วเพิ่มขึ้น  บรรดากาแล็กซี่ที่อยู่ริมนอกของเอกภพเป็นพวกที่ได้ก่อเกิดขึ้นก่อนเป็นพวก แรก  หรืออีกนัยหนึ่งเป็นพวกที่มีอายุน้อยที่สุด  และเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเกือบเท่าความเร็วแสง ซึ่งเป็นความเร็วสูงสุดที่เป็นไปได้

         ในการวัดความเร็วของดาวฤกษ์ดวงหนึ่งของกาแล็กซีหนึ่งนั้น  นักวิทยาศาสตร์ใช้สิ่งที่เรียกว่า ปรากฏการณ์ดอปเปลอร์ (Doppler Effect) โดยหลักการที่ว่าเมื่อเทห์ฟากฟ้าเคลื่อนที่ห่างออกไปจากเรา  ถ้าแสงของมันยิ่งแดงมากขึ้นก็แสดงว่ามันยิ่งเคลื่อนที่เร็วขึ้น  ในทางกลับกัน  ถ้ามันเคลื่อนที่เข้ามาหาเราแสงของมันจะเป็นสีน้ำเงิน  เช่นเดียวกับเสียงหวูดรถไฟที่กำลังวิ่งเข้าหาเราจะมีเสียงแหลมขึ้น ๆ แต่ถ้ากำลังวิ่งออกห่างไปจากเราจะมีเสียงที่ค่อย ๆ ทุ้มต่ำลง ๆ

 galaxias  หมายถึง "น้ำนม" ซึ่งสื่อโดยตรงถึงดาราจักรทางช้างเผือก (Milky Way) ดาราจักรโดยทั่วไปมีขนาดน้อยใหญ่ต่างกัน นับแต่ดาราจักรแคระที่มีดาวฤกษ์ประมาณสิบล้านดวง ไปจนถึงดาราจักรขนาดยักษ์ที่มีดาวฤกษ์นับถึงล้านล้านดวง  โคจรรอบศูนย์กลางมวลจุดเดียวกัน ในดาราจักรหนึ่ง ๆ ยังประกอบไปด้วยระบบดาวหลายดวง กระจุกดาวจำนวนมาก และเมฆระหว่างดาวหลายประเภท ดวงอาทิตย์ของเราเป็นหนึ่งในบรรดาดาวฤกษ์ในดาราจักรทางช้างเผือก เป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะซึ่งมีโลกและวัตถุอื่น ๆ โคจรโดยรอบ

ใน อดีตมีการแบ่งดาราจักรเป็นชนิดต่าง ๆ โดยจำแนกจากลักษณะที่มองเห็นด้วยตา รูปแบบที่พบโดยทั่วไปคือดาราจักรรี (elliptical galaxy)ซึ่งปรากฏให้เห็นเป็นรูปทรงรี ดาราจักรชนิดก้นหอย (spiral galaxy) เป็นดาราจักรรูปร่างแบนเหมือนจาน ภายในมีแขนฝุ่นเป็นวงโค้ง ดาราจักรที่มีรูปร่างไม่แน่นอนหรือแปลกประหลาดเรียกว่าดาราจักรแปลก (peculiar galaxy) ซึ่งมักเกิดจากการถูกรบกวนด้วยแรงโน้มถ่วงของดาราจักรข้างเคียง อันตรกิริยาระหว่างดาราจักรในลักษณะนี้อาจส่งผลให้ดาราจักรมารวมตัวกัน และทำให้เกิดสภาวะที่ดาวฤกษ์มาจับกลุ่มกันมากขึ้นและกลายสภาพเป็นดาราจักร ที่สร้างดาวฤกษ์ใหม่อย่างบ้าคลั่ง เรียกว่าดาราจักรชนิดดาวกระจาย (starburst galaxy) นอกจากนี้ดาราจักรขนาดเล็กที่ปราศจากโครงสร้างอันเชื่อมโยงกันก็มักถูกเรียก ว่าดาราจักรไร้รูปแบบ (irregular galaxy)

เชื่อ กันว่าในเอกภพที่สังเกตได้มีดาราจักรอยู่ประมาณหนึ่งแสนล้านแห่งดาราจักรส่วนใหญ่มีเส้นผ่านศูนย์กลางระหว่าง 1,000 ถึง 100,000 พาร์เซก และแยกห่างจากกันและกันนับล้านพาร์เซก (หรือเมกะพาร์เซก) ช่องว่างระหว่างดาราจักรประกอบด้วยแก๊สเบาบางที่มีความหนาแน่นเฉลี่ยต่ำกว่า 1 อะตอมต่อลูกบาศก์เมตร ดาราจักรส่วนใหญ่จะจับกลุ่มเรียกว่ากระจุกดาราจักร (cluster) ในบางครั้งกลุ่มของดาราจักรนี้อาจมีขนาดใหญ่มาก เรียกว่ากลุ่มกระจุกดาราจักร (supercluster) โครงสร้างขนาดมหึมาขึ้นไปกว่านั้นเป็นกลุ่มดาราจักรที่โยงใยถึงกันเรียกว่า ใยเอกภพ (filament) ซึ่งกระจายอยู่ครอบคลุมเนื้อที่อันกว้างใหญ่ไพศาลของเอกภพ

แม้ จะยังไม่เป็นที่เข้าใจนัก แต่ดูเหมือนว่าสสารมืดจะเป็นองค์ประกอบกว่า 90% ของมวลในดาราจักรส่วนใหญ่ ข้อมูลจากการสังเกตการณ์พบว่าหลุมดำมวลยวดยิ่งอาจอยู่ที่บริเวณใจกลางของ ดาราจักรจำนวนมาก แม้จะไม่ใช่ทั้งหมด มีข้อเสนอว่ามันอาจเป็นสาเหตุเริ่มต้นของนิวเคลียสดาราจักรกัมมันต์ (active galactic nucleus: AGN) ซึ่งพบที่บริเวณแกนกลางของดาราจักร ดาราจักรทางช้างเผือกเองก็มีหลุมดำเช่นว่านี้อยู่ที่นิวเคลียสด้วยอย่างน้อย หนึ่งหลุม

คำ ว่า กาแล็กซี มาจากคำศัพท์ในภาษากรีกที่ใช้เรียกดาราจักรของเรา คือ galaxias (γαλαξίας) หรือ kyklos galaktikos ซึ่งมีความหมายว่า "วงกลมน้ำนม" อันเนื่องมาจากลักษณะที่ปรากฏบนท้องฟ้า ในตำนานเทพปกรณัมกรีก เทพซูสมีบุตรคนหนึ่งกับสตรีชาวมนุษย์ คือ เฮราคลีส พระองค์วางบุตรผู้เป็นทารกบนทรวงอกของเทพีเฮราขณะที่นางหลับ เพื่อให้ทารกได้ดื่มน้ำนมของนางและจะได้เป็นอมตะ เมื่อเฮราตื่นขึ้นและพบว่าทารกแปลกหน้ากำลังดื่มนมจากอกนาง ก็ผลักทารกนั้นออกไป สายน้ำนมกระเซ็นออกไปบนฟากฟ้ายามราตรี เกิดเป็นแถบแสงจางๆ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่า "ทางน้ำนม" (Milky Way; ไทยเรียก "ทางช้างเผือก")

ใน บทความทางด้านดาราศาสตร์ คำว่า galaxy ที่ขึ้นต้นด้วยอักษรตัวใหญ่ ("Galaxy") จะใช้ในความหมายที่เฉพาะเจาะจงว่าหมายถึงดาราจักรทางช้างเผือกของเรา เพื่อให้แตกต่างจากดาราจักรอื่น

คำว่า "ทางน้ำนม" (Milky Way) ปรากฏครั้งแรกในวรรณกรรมภาษาอังกฤษ ในบทกวีของชอเซอร์ ดังนี้

 See yonder, lo, the Galaxyë
Which men clepeth the Milky Wey,
For hit is whyt. 
เจฟฟรีย์ ชอเซอร์, The House of Fame, ค.ศ. 1380

เมื่อกล้องโทรทรรศน์วิทยุจับคลื่นวิทยุจากจักรวาลได้ นักดาราศาสตร์จะใช้กล้องโทรทรรศน์ คลื่นแสง(Visible-light Telescopes) ส่องหาแหล่งที่มาของมัน บางครั้งพบว่าคลื่นวิทยุมาจากซูปเปอร์โนวา บางครั้งมาจากบริเวณแหล่งกำเนิดดาวฤกษ์ขนาดใหญ่ในกาแล็กซี่ที่แสนไกล และบางครั้งพบว่าแหล่งที่มาของคลื่นวิทยุคือ วัตถุคล้ายดาวที่เรียกว่า "Qausi-Stellar Radio Sources" หรือ ควอซาร์ (Quasars)

วัตถุคล้ายดาวที่ว่านี้มีความสว่างมากที่สุดในจักรวาล และอยู่ในกาแล็กซี่ที่ไกลที่สุดเท่าที่เราจะเห็นได้ ทำให้นักดาราศาสตร์งุนงงอยู่เป็น
เวลานานหลายปีว่า ควอซาร์คืออะไร ที่แน่ๆ มันไม่ใช่ทั้งกาแล็กซี่และซูปเปอร์โนวา แต่ปัจจุบันนักดาราศาสตร์รู้แล้วว่าควอซาร์คือหลุมดำยักษ์ (Supermassive Black Holes) ซึ่งมีมวลมากกว่าดวงอาทิตย์หลายร้อยล้านเท่าในบริเวณใจกลางกาแล็กซีขนาดใหญ่ ซึ่งอยู่ไกลจากโลกหลายพันล้านปีแสง

หลุมดำยักษ์ถูกล้อมรอบด้วยวงแหวนก๊าซและฝุ่นขนาดมหึมา และนี่คืออาหารของมันด้วย ในแต่ละปีหลุมดำยักษ์จะกินสสารในวงแหวนในปริมาณเท่ากับมวลของดาวฤกษ์รวมกัน 1 พันดวงโดยขณะที่มันดูดกลืนสสารในวงแหวนอยู่นั้น สสารจะเกิดความร้อนทำให้เกิดการแผ่พลังงานในปริมาณมหาศาลออกมาในรูปคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในหลายช่วงคลื่น ทั้งรังสีเอ็กซ์ คลื่นแสงที่สายตามนุษย์มองเห็น และรังสีอินฟราเรด ความสว่างที่ปรากฏคือ สิ่งที่เราเรียกว่า "ควอซาร์"

แต่เราก็ไม่สามารถจะมองเห็นตัวหลุมดำยักษ์ได้ ควอซาร์มีขนาดเท่าระบบสุริยะ มันเล็กมากเมื่อเปรียบเทียบกับขนาดของกาแล็กซี่ทั่วไปที่มีควอซาร์อยู่ ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6,000-50,000 ปีแสง แต่ควอซาร์แผ่รังสีมากกว่ากาแล็กซีถึง 100 เท่า

พัลซาร์(Pulsar ย่อมาจาก Pulsating Star) คือดาวนิวตรอนที่หมุนรอบตัวเองด้วยความเร็วสูงมาก และแผ่รังสีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกมาเป็นจังหวะ คาบการหมุนที่สังเกตได้อยู่ระหว่าง 1.4 มิลลิวินาที ถึง 8.5 วินาที  เราสามารถสังเกตเห็นการแผ่รังสีได้จากลำรังสีที่ชี้มาทางโลกเท่านั้น ลักษณะปรากฏการณ์เช่นนี้เรียกว่า ปรากฏการณ์ประภาคาร (lighthouse effect)

ดวงแรกค้นพบโดย Jocelyn Bell Burnell ในปลายปี ค.ศ. 1976 ในช่วงที่เธอเป็นนักศึกษา และทำงานอยู่กับกล้องโทรทรรศน์วิทยุ เธอก็พบสัญญาณวิทยุที่มีลักษณะเป็น คาบ คือมีคาบ 1.3373011 วินาที ซึ่งเป็นเทหวัตถุแรกที่ค้นพบนอกระบบสุริยะของเรา อาจารย์ที่ปรึกษาของโจเซลีนได้รับรางวัลโนเบล จากการค้นพบครั้งนี้

Pulsar เกิด จากดาวฤกษ์ที่มีมวลมากกว่าดวงอาทิตย์ 4 – 8 เท่า เมื่อมันจะตายมันจะไม่ระเบิดกลายเป็นซูเปอร์โนวาเพราะแรงโน้มถ่วงมีค่า มากกว่าปฏิกริยานิวเคลียร์ ทำให้แกนกลางของดาวจะยุบตัวลงอย่างรวดเร็ว เมื่ออิเล็กตรอนถูกดึงไปรวมกับโปรตรอนจะทำให้ดาวทั้งดวงกลายเป็นนิวตรอน ล้วนๆ ซึ่งดาวนิวตรอนที่มวลประมาณ 1.5 เท่าของดวงอาทิตย์จะมีขนาดเหลือเพียง 10 –20 กิโลเมตรเท่านั้น ความหนาแน่นมากมายมหาศาลนี้ ทำให้เนื้อสารของดาวนิวตรอนเพียง 1 ช้อนชา จะมีน้ำหนักถึงหนึ่งพันล้านตัน และสามารถสร้างสนามความโน้มถ่วงที่มีความเข้มมากกว่าโลกเรา ถึง 300,000 เท่า แต่ถ้าขบวนการยุบตัวไม่ยอมหยุด ก็จะพัฒนาต่อไปเป็นหลุมดำ

แกนหมุนและแกนแม่เหล็กของนั้น ไม่ได้อยู่ในแนวเดียวกันเหมือนกับโลกเรา ทำให้ขั้วเหนือ และขั้วแม่เหล็กเหนือนั้นอยู่คนละที่ สนามแม่เหล็กมีความเข้มกว่าโลกเราถึงหนึ่งแสนล้านเท่า ทำให้แสงและรังสีอื่น ๆ ของดาวถูกบีบให้เป็นลำเหมือนกับไฟจากประภาคาร

ลักษณะที่สำคัญของ Pulsar คือการรวมกันของสนามแม่เหล็กที่มีความเข้มสูงและการหมุนรอบตัวเองอย่างรวดเร็วของดาวนิวตรอน โดย Pulsar จะค่อยๆหมุนช้าลงตามอายุ แต่ในบางครั้ง Pulsar ที่มีอายุมาก ๆ ก็จะสามารถหมุนเร็วขึ้นได้โดยอาศัยการดึงดูดมวลจากดาวคู่ของมัน ทั้งนี้เป็นลักษณะสามัญของมวล เมื่อมวลมีขนาดมากขึ้นจะดึงดูดตัวเองให้เล็กลง (รัศมีแคบลง) เมื่อขนาดเล็กลงอัตราการหมุนรอบตัวเองจะเร็วขึ้นเหมือนการงอแขนเข้าหาตัวเอง ของนัก
สเก็ตน้ำแข็ง

ในปี ค.ศ. 1974 ได้มีการค้นพบ Pulsar คู่โดย Mulse และ Taylor ซึ่ง Pulsar คู่ที่พบนั้นมีคาบการหมุนรอบตัวเอง 59 มิลลิวินาที และคาบการโคจรของมันคือ 7 ชั่วโมง 45 นาที ปัจจุบันเราค้นพบ Pulsar คู่แล้ว 40 ระบบ ระบบดาวคู่ Pulsar ยังสามารถพิสูจน์ทฤษฎีของไอสไตน์เกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงได้ด้วย

ตัวอย่างของ Pulsar ที่มีการศึกษากันอย่างมากคือ Pulsar  ในเนบิวลาปู หรือ M1 ชื่อ PSR 0531+21 ซึ่งอยู่ปลายเขาของกลุ่มดาววัว Pulsar นี้เกิดจากดาวฤกษ์มวลมากดวงหนึ่งที่ระเบิดเมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1054 สามารถมองเห็นได้ใน เวลากลางวันนานถึง 23 วัน
บันทึกโดยนักดาราศาสตร์ชาวจีน Pulsar ดวงนี้มีคาบ 33.085 มิลลิวินาที หรือหมุนรอบตัวเอง 33 รอบต่อวินาที และที่สำคัญมีดาวเคราะห์โคจรอยู่รอบ Pulsar ถึง 3 ดวง โดยดาว A มีมวล 15% ของโลกและอยู่ห่างจาก Pulsar  0.19 AU. ดาว B มีมีมวล 3.4 เท่าของโลกและ อยู่ห่างจาก Pulsar  0.36 AU. และดาว C มีมวล 2.8 เท่าของโลกและอยู่ห่างจาก Pulsar 0.47 AU. แต่เนื่องจาก Pulsar เป็นดาวที่ไม่แผ่รังสีเหมือนดวงอาทิตย์ของเรา ทำให้ดาวเคราะห์ทั้ง 3 นี้ทั้งมืดและเย็น ไม่มีโอกาสที่จะมี สิ่งมีชีวิตได้เลย

นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เกิดบิกแบง เป็นต้นมา  จนถึงปัจจุบันกว่า 13.7พันล้านปี  เอกภพของเราได้สร้างสรรค์สิ่งต่างๆอันแสนที่จะมหัศจรรย์จนเกิดตัวเราๆท่านๆนี้ขึ้นมา   มนุษย์เรานั้นอาศัยอยู่บนโลกซึ่งเป็นดาวบริวารดวง หนึ่งของดวงอาทิตย์ โดยที่ดวงอาทิตย์ของเราเป็นดาวฤกษ์ที่มีวงจรอยู่ในกาแล็กซีทางช้างเผือก

และกาแล็กซีทางช้างเผือกนี้ ก็เป็น กาแลกซีชุดหนึ่งใน 100 พันล้านกาแล็กซีเท่าที่มนุษย์ปัจจุบันประเมินไว้ได้

สุริยจักรวาล (Solar System)

อุเทตะยัง จักขุมา เอกะราชา
หะริสสะวัณโณ ปะถะวิปปะภาโส
ตัง ตัง นะมัสสามิ
 หะริสสะวัณณัง ปะถะวิปปะภาสัง
ตะยาชชะ คุตตา วิหะเรมุ ทิวะสัง

พระอาทิตย์ผู้เป็นดวงตาของโลก ผู้ยิ่งใหญ่พระองค์นี้ เสด็จอุทัยขึ้นทรงพระรัศมีสีทองสาดส่องปฐพี ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าขอนมัสการพระอาทิตย์ผู้ทรงรัศมีสีทองสาดส่องปฐพีพระองค์นั้น พระองค์ได้คุ้มครองข้าพระองค์ในวันนี้แล้ว ขอให้ข้าพระองค์มีชีวิตยั่งยืนอยู่ตลอดวัน

คาถานกยูงทองโมรปริตร

นอกเหนือ จาก ดวงอาทิตย์ยังแผ่รังสีที่ประกอบด้วยกระแสของประจุอนุภาคจำนวนมากต่อเนื่องกัน (เป็นพลาสมาชนิดหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อลมสุริยะ กระแสประจุนี้แผ่ออกไปด้วยความเร็วประมาณ 1.5 ล้านกิโลเมตรต่อชั่วโมงทำให้เกิดชั้นบรรยากาศบางๆ ขึ้น เรียกว่า เฮลิโอสเฟียส์ที่แผ่ปกคลุมทั่วระบบสุริยะออกไปเป็นระยะทางอย่างน้อย 100 หน่วยดาราศาสตร์  ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เรียกกั นว่า สสารระหว่างดาวเคราะห์

พายุแม่เหล็กไฟฟ้าที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวดวงอาทิตย์เช่น โซลาร์แฟลร์ หรือลำอนุภาคโคโรนา จะทำให้เกิดการรบกวนต่อเฮลิโอสเฟียร์ และสร้างสภาวะที่เรียกว่า space weather ขึ้น สนามแม่เหล็กของดวงอาทิตย์ที่หมุนวนไปสร้างผลกระทบต่อสสารระหว่างดาวเคราะห์ ทำให้เกิดแผ่นกระแสเฮลิโอสเฟียร์ (heliospheric current sheet) ขึ้น ซึ่งถือเป็นโครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะ

สนามแม่เหล็กของโลกช่วย ป้องกันชั้นบรรยากาศเอาไว้มิให้เกิดปฏิกิริยากับลมสุริยะ

ขณะที่ดาวศุกร์กับดาวอังคารไม่มีสนามแม่เหล็ก ลมสุริยะจึงขับไล่ชั้นบรรยากาศของดาวทั้งสองจนสูญหายไปหมด การปะทะระหว่างลมสุริยะกับสนามแม่เหล็กของโลกทำให้เกิดปรากฏการณ์ออโรรา หรือแสงเหนือ-แสงใต้ ที่พบเห็นบริเวณใกล้ขั้วโลก

รังสีคอสมิก มีกำเนิดมาจากห้วงอวกาศอื่นนอกระบบสุริยะ เฮลิโอสเฟียร์ทำหน้าที่ปกป้องระบบสุริยะเอาไว้ส่วนหนึ่ง โดยสนามแม่เหล็กของดาวเคราะห์ (สำหรับดวงที่มี) ก็ช่วยทำหน้าที่ป้องกันรังสีด้วยอีกส่วนหนึ่ง ความหนาแน่นของรังสีคอสมิกใน สสารระหว่างดาว  กับ ความเข้มของสนามแม่เหล็กของดวงอาทิตย์จะเปลี่ยนแปลงไปเมื่อเวลาผ่านไปนานๆ ดังนั้นระดับของการแผ่รังสีคอสมิกในระบบสุริยะจึงไม่แน่ไม่นอน แต่จะมีอยู่เป็นปริมาณเท่าใดไม่อาจระบุได้

สสารระหว่างดาวเคราะห์เป็นแหล่งกำเนิดของย่านแผ่นจานฝุ่นคอสมิกอย่างน้อย 2 แห่ง แห่งแรกคือเมฆฝุ่นจักรราศี ซึ่งอยู่ในระบบสุริยะชั้นในและเป็นต้นเหตุการเกิดแสงจักรราศี โดยมากเป็นเศษชิ้นส่วนในแถบดาวเคราะห์น้อยที่เกิดขึ้นจากการปะทะกับดาวเคราะห์ แผ่นจานฝุ่นแห่งที่สองแผ่ครอบคลุมพื้นที่ตั้งแต่ระยะ 10 หน่วยจนถึง 40 หน่วยดาราศาสตร์ ซึ่งน่าจะเกิดขึ้นจากการปะทะในลักษณะเดียวกันใน  แถบไคเปอร์ 

 เมฆออร์ต เป็นข้อสมมุติฐานถึงกลุ่มมวลขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยวัตถุน้ำแข็งนับล้านล้าน ชิ้นที่เชื่อว่าเป็นแหล่งกำเนิดของดาวหางคาบยาว และครอบคลุมบริเวณรอบนอกของระบบสุริยะเอาไว้ในระยะทางประมาณ 50,000 AU (ประมาณ 1 ปีแสง) หรืออาจกว้างได้ถึง 100,000 AU (1.87 ปีแสง) เชื่อว่าองค์ประกอบของมันคือดาวหางที่ถูกดีดออกมาจากระบบสุริยะชั้นในด้วย ปฏิกิริยาแรงโน้มถ่วงกับดาวเคราะห์ชั้นนอก วัตถุในเมฆออร์ตมีการเคลื่อนที่ต่ำมาก และอาจถูกกระทบกระทั่งเส้นทางด้วยเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยนัก เช่นการปะทะ แรงโน้มถ่วงรบกวนจากดาวที่เคลื่อนผ่าน หรือแรงดึงดูดระหว่างดาราจักร

แถบไคเปอร์ (Kuiper Belt) หมายถึง บริเวณที่อยู่เลยวงโคจรของดาวเนปจูนออกไป มีก้อนวัตถุแข็ง เป็นน้ำแข็งขนาดเล็กจำนวนมากโคจรรอบดวงอาทิตย์

ลักษณะ คล้ายกับแถบดาวเคราะห์น้อย ที่อยู่ระหว่างวงโคจรของดาวอังคารกับดาวพฤหัสบดี วัตถุที่อยู่ในแถบไคเปอร์ มีชื่อเรียกว่า วัตถุในแถบไคเปอร์ (Kuiper Belt Object - KBO) หรืออีกชื่อหนึ่งว่า วัตถุพ้นดาวเนปจูน (Trans-Neptunian Object - TNO)

ซึ่งมีองค์ประกอบส่วนใหญ่เป็นน้ำแข็ง เชื่อกันว่าก้อนน้ำแข็งเหล่านี้ เป็นแหล่งกำเนิดของดาวหางคาบสั้น โดยชื่อแถบไคเปอร์นี้ ได้ตั้งเพื่อเป็นเกียรติแก่ เจอราร์ด ไคเปอร์ ผู้ค้นพบ

เดิมทีวัตถุที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ที่ถูกค้นพบในแถบไคเปอร์ คือ ดาวพลูโต ซึ่งถูกค้นพบเมื่อ พ.ศ. 2473 ส่วนก้อนน้ำแข็งอื่น ๆ นั้นมีแสงริบหรี่และมองหายาก จึงถูกค้นพบในเวลาต่อมา

ดวงแรกที่ค้น พบ คือ 1992 QB1 เมื่อ พ.ศ. 2535 และใน พ.ศ. 2548 นักดาราศาสตร์ได้ค้นพบวัตถุในบริเวณนี้ดวงหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเรียกว่า 2003UB313 โดยมีขนาดใกล้เคียงกับพลูโต
และนำไปสู่การถกเถียงในหมู่นักดาราศาสตร์ว่า ควรจะเรียกวัตถุใหม่ที่มีขนาดใกล้เคียงกับพลูโตว่าดาวเคราะห์หรือไม่

สหพันธ์ ดาราศาสตร์สากลจึงลงมติปลดพลูโต จากการเป็นดาวเคราะห์มาเป็นดาวเคราะห์แคระ และวัตถุที่มาของความขัดแย้งนี้ก็ได้ชื่อเป็นทางการว่า เอริส (Eris)

ต่อมาในต้น พ.ศ. 2550 นักดาราศาสตร์ก็ยืนยันขนาดของเอริสว่า มีขนาดใหญ่กว่าพลูโตเล็กน้อย โดยมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 2,400 กิโลเมตร

      ดาวพลูโต เป็นดาวเคราะห์ทีอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ไกลที่สุดเป็นลำดับที่ 9 ส่องกล้องค้นพบดาวพลูโตโดย ไคลด์ ทอมบอห์ (Clyde Tombaugh) เมื่อวันที่ 23 มกราคม พ.ศ.2473 (ค.ศ.1930) เป็นดาวเคราะห์ที่มี ขนาดเล็กที่สุด ในระบบสุริยะ ความรู้เรื่องต่างๆ ของดวงดาวนี้ยังมีความชัดเจนไม่มากนัก เพราะเป็นดาวที่อยู่ห่างจากโลกถึง 38.46 หน่วยดาราศาสตร์ หรือประมาณ 7,400,000,000 กิโลเมตร ซึ่งหากจะส่งยานอวกาศขึ้นไปสำรวจดาวพลูโต จะต้องใช้เวลาเจากการคำนวณ เส้นผ่านศูนย์กลาง ของดาวพลูโตจะมีความยาวประมาณ 2,284 กิโลเมตร และมีมวลเท่ากับ 0.17 ของมวลของโลก ใช้เวลาในการหมุนรอบ ดวงอาทิตย์ ประมาณ 248.5 ปี และหมุนรอบตัวเองประมาณ 6 วัน 9 ชั่วโมงของโลก มีดวงจันทร์เป็นบริวาร 1 ดวงชื่อ ชารอน (Charon) อยู่ใกล้ดาวพลูโตประมาณ 19,640 กิโลเมตร ค้นพบโดย นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกัน ชื่อ จิม คริสตี (Jim Crysty) เมื่อปีค.ศ. 1978 ดวงจันทร์ชารอน มีขนาดเส้น ผ่านศูนย์กลาง 1,192 กิโลเมตร ซึ่งเกินกว่าครึ่งของเส้นผ่านศูนย์กลางของดาวพลูโตเพียงเล็กน้อย จึงอาจได้ชื่อว่าเป็น ดาวเคราะห์คู่ เช่นเดียวกับที่โลกคู่กับดวงจันทร์ เดินทางอย่างน้อย 10-15 ปีทีเดียว

  จากการคำนวณ เส้นผ่านศูนย์กลาง ของดาวพลูโตจะมีความยาวประมาณ 2,284 กิโลเมตร และมีมวลเท่ากับ 0.17 ของมวลของโลก ใช้เวลาในการหมุนรอบ ดวงอาทิตย์ ประมาณ 248.5 ปี และหมุนรอบตัวเองประมาณ 6 วัน 9 ชั่วโมงของโลก มีดวงจันทร์เป็นบริวาร 1 ดวงชื่อ ชารอน (Charon) อยู่ใกล้ดาวพลูโตประมาณ 19,640 กิโลเมตร ค้นพบโดย นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกัน ชื่อ จิม คริสตี (Jim Crysty) เมื่อปีค.ศ. 1978 ดวงจันทร์ชารอน มีขนาดเส้น ผ่านศูนย์กลาง 1,192 กิโลเมตร ซึ่งเกินกว่าครึ่งของเส้นผ่านศูนย์กลางของดาวพลูโตเพียงเล็กน้อย จึงอาจได้ชื่อว่าเป็น ดาวเคราะห์คู่ เช่นเดียวกับที่โลกคู่กับดวงจันทร์

  ดาวพลูโตมีบรรยากาศหรือไม่ยังเป็นเรื่องที่ไม่แน่ชัด สมบัติทั่วๆ ไปของดาวพลูโต แตกต่างไปจากดาวเคราะห์ ดวงอื่น ๆ ในระบบสุริยะ แต่ในความคล้ายคลึงกับสมบัติทางกายภาพ ของดวงจันทร์ของดาวเคราะห์ โดยเฉพาะคล้าย ดวงจันทร์ไตรตัน (Triton) ของดาวเนปจูนอยู่มาก จึงอาจเป็นไปได้ว่าดาวพลูโต เคยเป็นดวงจันทร์ของ ดาวเนปจูน มาก่อน แต่ได้หลุดออกไปอยู่ในวงโคจรของดวงอาทิตย์แทนที่จะโคจรรอบดาวเนปจูน