เคยอ่านหนังสือของเอเบอร์ตินว่า หลังจากทดสอบเก็บสถิติกันอยู่นานแล้ว สรุปได้ว่า มุมกลมกลืน หรือมุมขัดแย้ง มันได้ผลไม่สม่ำเสมอ จะดีหรือไม่ดี จึงควรดูที่ดาวที่มาทำมุมสัมพันธ์ต่อกันมากกว่า และมุมชุด90 นี่สัมพันธ์ถึงกันแรง ชนิดเห็นประจักษ์ ไม่เหมือนชุด60 ที่ให้เรื่องราวทำนองมีเงื่อนไข (เขาว่างั้น)

โหราจารย์ของเราส่วนมากก็มีพื้นฐานจากโหรไทย สากลกันมาก่อน เข้าใจว่าอะไรดี นำมาใช้อ่านแล้วได้ผลท่านก็ใช้รวมๆกันแบบบูรณาการ ไม่ใช่ว่าท่านเป็นอาจารย์ยูเรเนียน แล้วท่านจะไม่ได้ใช้อย่างอื่นๆเลย

ยูเรเนียนยังมีเรือนชะตาเป็นระบบเฉพาะตัว แต่ส่วนมากเท่าที่เห็นก็ยังใช้ระบบคลาสสิคในการอ่านกันอยู่

จริงๆฮัมบรูคเขาก็ไม่ได้ห้ามใช้มุม60 120 แต่อย่างใด บางท่าน(จากบทความของฮัมบรูค)ก็ยังใช้จาน 30องศาด้วยซ้ำไป สำคัญคือไม่ให้ความหมายของมุม แต่ใช้ความหมายผสมของดาว

เรื่องมุมสัมพันธ์ มีการถามกันมาก จะขออธิบายดังนี้

อ.ประยูร กล่าวว่า วิตเตอ ให้ความสำคัญกับจำนวนเท่าของมุม 45 องศา โดยเรียงลำดับอิทธิพลแรงไปหาน้อย 0 (360) 180 90 45 และ 135 โดยให้พิจารณาอิทธิพลจากอิทธิพลของปัจจัยคู่ที่ประกอบมุม  เพื่อใช้สำหรับพิจารณาเปรียบเทียบกันว่าใครจะมีอิทธิพลมากกว่ากันประกอบกับปัจจัยที่ประกอบมุมสัมพันธ์ด้วย เช่น การประกวดความงาม ของสาวงาม 2 คน น.ส.กุ๊กไก่ มี อาทิตย์ 90 กับศุกร์ เปรียบเทียบกับ น.ส. กิ๊ก ที่มีอาทิตย์ 45 กับศุกร์ ถือว่า ความงามที่ปรากฎให้เห็นทางกายภาพ  น.ส.กุ๊กไก่ น่าจะสวยงามกว่า น.ส. กิ๊ก อย่างนี้เป็นต้น

อ.ประยูร บอกว่า มุมสัมพันธ์ ให้ผลที่ไม่น่าประทับใจ แต่ไม่ได้บอกว่าไม่ให้ใช้ เพียงแต่ในการใช้มุมสัมพันธ์อื่นๆอาจจะต้องเอาอิทธิพลของมุมมาใช้ประกอบด้วยและวิตเตอ ไม่ยิยมใช้ จึงได้บัญญัติการใช้มุมสัมพันธ์เป็นจำนวนเท่าของ 45 องศา

เมื่อช่วงเช้ามาอธิบายสั้นไปนิด ติดธุระด่วน เลยมาขยายความต่อ

เท่าที่ผมเรียนกับอ.ประยูร อาจารย์บอกว่า มุมอื่นที่อาจจะพอใช้ได้ก็มี เช่น มุม 60 หรือ 120 ใช้แทนมุม 45 และ 90 แต่ผลหรืออิทธิพลต้องพิจารณาดูว่าเป็นเช่นไร เพราะอาจจะไม่ประทับใจเหมือนมุมสัมพันธ์จำนวนเท่า 45 องศา และอีกเรื่องหนึ่งคือ การใช้มุมในทาง Harmony นั้น หากเข้าใจเรื่องบันได้เสียงดนตรีก็จะเข้าใจมุมในอนุกรม Harmonyได้

อาจารย์กล่าวไว้ว่า การรู้เทคนิคหลากหลายเป็นสิ่งดี เพราะทำสามารถเลือกใช้ให้เหมาะสมตามแต่สถานการณ์ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องรู้ทุกเรื่อง และประการสำคัญการรู้ให้ถ่องแท้แม้เพียงเรื่องเดียวก็อาจจะดีกว่ารู้หลายเรื่องแต่ใช้ไม่เป็น

  เรียนเพื่อพอใช้งานได้ก็อย่างนึง เรียนเพื่อความเป็นเลิศทางวิชาการก็อย่างนึง ดูเผินๆว่าเหมือนกันแต่ก็ไม่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นไม้จิ้มฟัน เรื่อยไปจน นุ๊ก ก็ใช้เป็นอาวุธได้ทั้งนั้น อยู่ที่ความลึกตื้นของปัญหาที่จะแก้ ว่าผู้แก้ต้องการให้ครบวงจรแบบบูรณาการแค่ไหน ระดับไหน อยู่ที่ความพอใจของผู้แก้ในเรื่องความสมบูรณ์แห่งชิ้นงานของปัญหานั้น