แหม! จานขา อยากได้ของฝากมั๊ยค่ะ เดี๋ยวจาเก็บไปให้ กรุงเทพมีเยอะ มันชอบเอาไปวางแถวๆแหล่งชุมชน 

คห. 5 ....ขอบคุณมากคับ..อันว่า..ลูกบอร์ม นั้นทางนี้ก็มีเหลือเฟือคับ

พูดถึงเรื่องวิ่งกับม๊อบเนี่ย ...ช่วงนี้ถ้าจะ..อาวุโส (ยังไม่คิดว่าแก่ )...เท่าที่ผ่านมา ตั้งแต่เด็ก..ป.5 ก็วิ่งแล้ว 14 ตุลา 16 แม่ใช้ไปซื้อข้าวยำปักษ์ใต้ ยายลาบเจ้าอร่อย ที่สนามหลวง ตรงข้ามธรรมศาสตร์ ไปถึงแต่เช้า ไปหาเพื่อนที่เขาขายกล้วยไม้อยู่แถวริมคลองหลอด...ตอนนั้นรู้สึกจำได้ว่าสะพานพระปิ่นเกล้า..กำลังสร้าง..ตลาดนัดยังมีอยู่ที่ท้องสนามหลวงวันเสาร์รึไงเนี่ย...มีคนเยอะแยะ...สักพักเค้าตูมตามเก็บข้าวของกันวุ่นวาย ได้ยินเสียงปืน ก็วิ่งหนีตับแลบไปทางบางลำพู ...กระเจิดกระเจิงไปถึงบางกระบือ..ถึงจะโทรศัพท์ไปบอกที่บ้านได้

ไม่นานก็ม๊อบที่โรงพักพลับพลาชัย ไปกินก๊วยเตี๋ยว...มีคนเยอะแยะก็ตามไปดูเขา สักพักก็เห็นตำรวจเอาปืนไล่ยิง...ก็วิ่งอีก..อ้อมจากพลับพลาชัย...วิ่งไปโบ๊เบ๊

พอ มศ.1 ก็วิ่งอีกตอนนั้นเรียนอยู่วัดราชบพิธ...ไปหาเพื่อนที่วัดโพธิ...จะไปมุงดูเขายิงกันที่ท่าพระจันทร์..เห็นท่าไม่ดีทหารเรือไล่กระทืบวิ่งหนีไปปากคลองตลาด

โตขึ้นมาเป็นม็อบมือถือ พฤษภาทมิฬ เจอเพื่อนสมัยมัธยมมันเป็นทหาร  ดีใจซื้อน้ำหวานมันมาให้มันกิน มันก็ไล่ให้รีบกลับ หันหลังกลับมาไม่ถึง 10 นาที ก็ยิงกันกันเละตรงผ่านฟ้า...เพื่อนที่มาด้วยกันหนีออกมาไม่ได้ต้องทิ้งรถมอเตอร์ไซด์..เลยรถถูกเผาไปคันนึง..วิ่งหนีตายกันออกมาได้

ม็อบไล่ทักษินไม่ได้ไป ก็ไม่เห็นเค้าวิ่ง หรือครั้งนี้ก็เถอะไม่มีการวิ่ง

คิดไปคิดมา หรือเราเป็นตัวซวย ไปกับม๊อบไหน เป็นโดนไล่ยิง....ทุกทีไป

อืมม! ผู้มากด้วยประสบการณ์ เข้าใจแล้วค่ะ ......

(อินทรีย์ สีเงิน...รึ...จาสู้ ดาวสีเงินของอิชั้นได้..หุ..หุ..หุ..) 

ช่าย...หยาบมาก....ไม่ละเอียดเลย