ดวงนี้  ระยะนี้น่าเห็นใจครับ  เนื่องจากว่า  ในพื้นดวงกำเนิด  นั้น มีดาวเสาร์ลอยกลางฟ้า  พร้อมกับพาศูนย์รังสี  เนปจูน/วัลคานุส เกาะมาด้วย เลยทำให้  แปลได้ว่า  ทุกข์ระทมและภาระหนักนั้น  ครอบงำจิตใจและหาทางออกไม่ได้เป็นเวลาเนิ่นนาน  อีกทั้ง ภาพดวงในวัย อยู่ในวับข้างแรมแก่ๆ  ทำให้มฤตยูมากุมลัคนา  สิ่งแวดล้อมทำให้เครียดเพราะหวังอะไรไม่ได้เลย พลิกล๊อคตลอด  ที่ผ่านมาในเดือนสิงหา  ก็ย่ำแย่มาแยะแล้ว  เพราะดาวเสาร์มาทับอาทิตย์ช่วงนั้น  และมิหนำซ้ำ จะถอยมาทับอีกทีในเดือนในช่วงต้นเมษา และดาวเสาร์ก็จะเดินหน้ากลับมาทับ กลางๆเดือนพฤษภาคม  เรียกว่าโดนบดขยี้ กันแบบลูกกลิ้งปลาหมึกแห้งย่างกันเลยทีเดียว   นอกจากนี้ช่วงต้นเดือนมิถุนายน  วันที่ 4-6  เสาร์จรทับอาทิตย์กำเนิด  พร้อมอาทิตย์จรทับเสาร์ กำเนิด  มากันแบบครบวงจร  .......  เฮ้ออ ดูไปแล้วก็ยิ่งงงกับดวงชะตาชีวิตของคุณไปด้วยครับ  ก็ต้องบอกว่า  เย็นให้ลงปลงให้เป็น  จะอะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด  และอยู่กับมันให้ได้อย่างมีความสุข  เมื่อเสาร์มันแรงนัก  ก็ต้องหาวิธีพลัดพราก  ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งแทนครับ แยกๆย้ายๆ  เงียบๆ ซะบ้างก็ดี

ขอบคุณทั้ง 2 ท่านมาก ๆ นะคะ ทั้งคุณภารต และ คุณ nUm

ยังไม่ครบเหรอค่ะ เข้าใจไปเองว่า แค่วันเดือนปีเกิด เวลาตกฟาก คงครบแล้ว อ้อ เกิดที่กรุงเทพฯ ค่ะ

ตอนช่วง 2 ปีที่ผ่านมาค่อนข้างจะคิดมากหลายเรื่อง ทั้งเรื่องงานที่มีแต่ศัตรูอยู่รอบข้าง ต่อหน้าดี ลับหลังโดนแทงข้างหลังอยู่เรื่อย ถูกดิสเครดิตด้วยวิธีต่าง ๆ  และจากหลาย ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ตัวเองกำลังรู้สึกหมดคุณค่าในที่ทำงานไปเรื่อย ๆ  คนที่คิดว่าเป็นมิตรแท้ และแอบตั้งความหวังว่าสักวันอาจจะเป็นได้มากกว่าเพื่อน  ก็เข้าใจตัวเราผิด ตอนนี้แม้แต่หน้าเขาก็ยังไม่มอง เครียดมากค่ะ คิดจะลาออก หางานใหม่ ก็ยังไม่กล้าพอะทำงานที่นี่มา 12 ปีแล้วค่ะ  ที่สำคัญก็ห่วง พ่อ แม่ หลาน จะเดือดร้อนด้วยถ้าผลีผลามลาออกตอนนี้  แถมยังมีภาระหนี้สิ้นมากมายที่ยังแก้ไม่ตก แม่ก็ไม่ค่อยสบาย 

ที่จริงปัญหาถ้าเทียบกับคนอื่น  ถือว่าเป็นปัญหาเล็กน้อย แต่ช่วงนี้มันเหนื่อยใจมาก ท้อ พยายามกลับมาฮึดใหม่ แก้ไขตัวเอง  แต่ก็เจอเรื่องที่ทำให้เสียใจ เสียความรู้สึกแบบเดิม ๆ อีก

ที่เข้ามาถามเพราะอยากรู้วิธีแก้ไขให้  และเผื่อจะพอมีความหวังบ้างว่าสักวันนึงหรือในปีหน้ามันอาจจะดีขึ้นบ้าง ไม่อยากปล่อยให้ชีวิตตัวเองเป็นไปแบบนี้ตลอดโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ

ขอบพระคุณทั้ง 2ท่านอีกครั้งนะคะ

อย่างน้อยตอนนี้ก็พอจะรู้แล้วว่าปีหน้า ก็ต้องทำใจยอมรับสภาพไปอีกปีนึง และต้องคิดถึงครอบครัวมาก่อนเป็นอันดับหนึ่งเหมือนที่เคยเป็น :)