เอ๊ะ....รึกะลังตกหลุมรักครายแถว ๆ นั้นอยู่ ขึ้นมะไหว เด๋วข้าเจ้าส่งหน่วยกู้ภัยลงไปช่วยละกัน แถมออกซิเจนช่วยหายใจให้ด้วยเอ้า

โอ้ว...เห็นด้วยคับป้าหญ่าย นี่ก็แว่ว ๆ ว่าปีนี้ย่างเข้าสู่ปีที่หกสิบอะคับ อาการก้อเลยค่อนข้างรุนแรง

อ้อ...คุณพี่อาเหลาคับ ข้าเจ้ามะใจร้ายขนาดทุ่มถังออกซิเจนลงไปใส่หัวร๊อก แค่จะฝังกลบบ่ดาย

หุหุ..อันว่าวัยทองนี้ ถ้าทำใจยอมรับสภาพแห่งกายสังขาร เดินสู่วิธีแห่งครรลองของมัน ก็จะเป็นไปตามกฎของธรรมชาติ ว่าด้วยการแก่ และแก่

แต่ถ้ามิอาจทำใจยอมรับได้ ก็จะเกิดอาการ ขัดแย้งในด้านร่างกายและจิตใจ ทำให้เกิดการต่อต้านภายใน แบ่บ กายแก่แต่ใจไม่รับที่เรามักเรียกว่า  อืมม์ ...อะไรกลับๆเนี่ยแหละ

อะ..น่า เมื่อเวลาของเจ้ามาถึง เจ้าจะรู้ด้ายด้วยตนเอง...สิริรวมแล้ว อีกไม่น่นดอกย้งเอ๋ย

อ้าว...เจ่ก อย่าเงียบดิ เค้ามามอบตัวกันหมดแร้ว แหม..ทำเฉย อาการออกยัง

ป้าจ๋า มะได้อยู่บ้าน ต้องตระเวนไปใช้คอมตามคาเฟ่ เลยหายเงียบไปน่ะ เรื่องแก่นั้น ข้าพเจ้า ขอนำ เพราะเป็นคนชอบทำแก่ ไม่รู้เป็นไงอ่ะ ทำได้แนบ ทำได้เนียน จนใคร ๆ ทักกันเกรียว...ส่วนเฮียเหล่าเหย่ของเรานั้น ปล่อยท่านไปเต๊อะ เพราะท่านเป็นธาติลม ลมดีก็ดี๊ ดี ลมร้ายก็ตาขวาง ๆ ชอบกลน่ะ...นี่ก้อมะได้มาเที่ยวเจียงใหม่เมินแระ ได้สาวกรุงเทพดามหัวจาย เลยลืมน้องลืมนุ่งแถวนี้เน้อ บะดีนะ***จาย...