คุณนกยูงทอง บอกจังหวัดที่เกิดด้วยนะคะ

พวกพี่ๆ น้องๆ จะได้ช่วยกันดูให้จ้า

กรุงเทพมหานคร ค่ะ

ขอบคุณนะคะ ในความใส่ใจอ่ะค่ะ(ตอนนี้ รู้สึกจิตใจอ่อนไหว และอ่อนแอมากทีเดียว)

อ่านภาวะสถาณ์ การที่เกิด

ดุจเหตุเกิด..ประจันหน้า แทบอาสัญ

กามารมณ์เป็นเหตุร้าย อย่างไรกัน?

ผูกพันนั้น...จะหยุดนิ่ง ด้วยสิ่งใด?

ถ้าไม่หยุด ฉุดรั้ง ดั่งโซ่รัด

แสนอึดอัด คับค่อง หมองโศกสรร

หนทางที่ชี้แนะให้ ได้ทำกัน

แต่ละวัน ยิ่งซึมเซา น่าเศร้าใจ

ห่วงงานการ ควรรุ่ง พุ่งก้าวหน้า

แต่ชีวา ขาดวิ่น สิ้นสงสัย

ร่างทำงาน..ให้สิ้นพ้น หมดวันไป

แสนปวดใจ ทุกข์ระทม ตรอมตรมครวญ.........

ขอบพระคุณค่ะ

ยามเผลอ ใจลอย คอยคิด

เศร้าจิต เจ็บช้ำ ระกำแสน

เมื่อใด รู้สึกตัว รับรู้แทน

ว่าที่แค้น แน่นอก ...นรกในทรวง

พึงคิด จิตจับ ไว้กับสติ

ระลึกรู้ ทีละนิด พินิจไว้

เมื่อไม่เผลอ ปล่อยไปตามหัวใจ

จะรู้ได้ ว่าใดๆล้วนไม่มี

เวลานี้..รู้แท้แน่เหตุเศร้า

ใจคอยเฝ้าถึงวันฝันใฝ่หา

ถึงวันจริงสิ่งฝันบันดาลมา

ใจโลดร่า เริงรื่น ชื่นหัวใจ

............

แม้รู้ว่าตอนจบ ต้องลบสิ้น

โลกความจริงสุดโหดร้าย ทำลายฝัน

ใกล้วันเศร้า ใจหม่นพร่า น้ำตาริน

รู้ตอนจบ เวลาสิ้น ทุกข์ระบม คงจมใจ

พึงคิด จิตจับไว้ กับสติ

เป็นนิมิตร หนทางแท้ แก้ปัญหา

หยุดหัวใจ ปล่อยวาง อำพลาวเศร้า

ให้จิตเบา อดทน จนทำใจ

อันที่จริง วงจรเรา ไม่ผูกแล้ว

แต่ดวงแก้วพัน ผูกกัน ไม่ทันระวัง

เก็บเอาไว้ สิ่งมีค่าที่เป็นจริง ไม่เพียงฝัน

ถึงวันนั้น.. คงยิ้มร่า รักษาหัวใจกัน....