รอดตัวได้แบบไม่น่าจะเชื่อ แต่ต้องดิ้นรนสุดชีวิต นี่เป็นเงื่อนไขให้รอดไปได้คับ

มีเรื่องนึงที่เกี่ยวข้องจะขอรบกวนถามครับว่า

ผมมีที่แปลงนึงอยู่ที่เอาไปวางไว้กับญาติ ในยอดเงิน 5.5แสน

เค้าช่วยเพราะไม่อยากให้ที่แปลงนี้ไปตกในมือคนอื่นที่ไม่ใช่ญาติ

กำลังตัดสินใจว่า จะบอกเค้าว่าขายให้เลย แล้วถ้ามีปัญญาจะไปขอซื้อคืนทีหลัง หรือยังไงดีครับ คิดไม่ตกจริงๆ

เพราะใจจริงก็ไม่ติดยึดกับที่แปลงนี้อยู่เท่าไหร่ครับ

ถ้าให้เลือกระหว่าง กิจการ กับที่ก็คงเลือก กิจการอยู่แล้วครับ

แต่อีกใจนึง ก็กลัวว่า จะไม่มีปัญญาไปซื้อคืน

คิดวนไปวนมาหาทางออก ก็มาลงแบบนี้ทุกทีครับ

เอาใจช่วยค่ะ สู้สู้ค่ะ

**เราว่าเราทุกข์แล้ว จขกท ทุกข์กว่าเราอีก ... ฟ้าหลังฝน สดใสเสมอค่ะ

เดี๋ยวเวลามีคนเขาแห่เอามาขายถมเถไปคับ

ก่อนอื่นขอบพระคุณ อาจารย์ ภารต ครับ สำหรับคำแนะนำ

และขอบคุณ คุณ (เรา)แบกทุกข์ไว้ทำไมหนอ สำหรับ กำลังใจครับ

เมื่อเช้านี้ ตัดสินใจโทรไปคุยกับพี่ ที่ผมวางที่ดินไว้กับเค้าแล้วครับ

แต่เผอิญ เค้ากำลังเดินทางก็เลยนัดคุยกันตอนค่ำๆอีกที

จากท่าทีแล้วเค้าก็คงช่วย ด้วยไม่อยากให้ที่ดินไปอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ญาติ

ขออนุญาต เล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องครับ เผื่อเป็น แนวทางสำหรับคนที่ได้เข้ามาอ่าน เอาไปทำ ธรรมานุสติ

จริงๆแล้วเริ่มต้น ที่ ผมโดนลูกน้อง โกงไปด้วยความไว้วางใจ

คือผมทำหน้าที่ขายและดูแลลูกค้า คนเดียว

ให้ลูกน้องดูแลโรงงาน แต่ด้วยเงินลงทุนของผมทั้งหมด

อยู่มาวันร้ายคืนร้าย

ก็โดนลูกน้องยกเค้า เกลี้ยงโรงงาน พร้อมทิ้งหนี้สินไว้บานเบอะ

แต่ก็พยายามฟื้นตัวเองโดยการตั้งทีมใหม่ และดูแลเองทั้งหมด(ไม่เชื่อใครแล้ว)

พออะไรค่อยดีขึ้นนิดนึง ก็ พักงานไปบวชประมาน ครึ่งค่อนเดือน (ต้นปีที่แล้ว)

ให้ ภรรยาและหลานๆ ช่วยกันดูแล กิจการไปก่อน

ตอนบวชก็รู้สึกว่าพบทางที่ดี ใจจริง ตัวเองไม่อยากกลับมาทางโลกแล้ว

แต่ด้วยภาระ จำใจที่ ทิ้งไม่ได้จริงๆ ก็เลยยอมสึก

จำได้ดีครับว่า ตอนสึก พระอาจารย์ เอื้อมมือมาดึง ผ้ามัด สังฆาฏิ ผมยังกำไว้แน่น

แทบจะร้องไห้เลยด้วยซ้ำ......แต่ในที่สุดก็ปล่อยมือ

แต่ก็ปวารณา กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมเคารพว่า จะกลับมาบวชอีกโดยไม่มีกำหนดสึก

เมื่อ ผมทำให้ครอบครัวเค้าเลี้ยงตัวเองกันได้แล้ว

และพอสึกออกมาแล้วอะไรๆ ในกิจการก็ดีขึ้นมาตลอดปีที่แล้ว

จากเงินที่ติดลบมา ในช่วง 10 กว่าปี

ก็เริ่มมีเงินเก็บ ทีละน้อยๆ

หนี้สินถูกทะยอยใช้ไปจนเกือบหมด เหลือแค่ ภาระผ่อนบ้านเท่านั้น

งานก็ไหลมาเรื่อยๆ จน กระทั่งเริ่มเมื่อต้นปีนี้ครับ

เข้าสู่ วาระกรรมเก่าแสดงผลแบบแรงๆ

จากลูกค้าใหม่ที่ชำระดีๆ

ก็กลายเป็น ยกเลิกสัญญาแบบ จงใจโกง(จากที่ผมถามในกระทู้ข้างบนนั่นแหละครับ)

ลูกค้าเดิม ก็มีปัญหา กับเครื่องที่ส่งไปต้องตามดูแล เสียเงินมากมาย

งานที่ทำอยู่ก็ล่าช้า ด้วยการเงินที่กระพร่องกระแพร่ง

ตัวผมเองเวลา สวดมนต์ทำวัตรเช้า/เย็น ก็นั่งมอง ความทุกข์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป

มองไปว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันมีวาระอันควรแล้วทั้งสิ้น

และก็แก้ไขสถานะการณ์ไปเรื่อยๆ แต่พอปัญหามากๆเข้ามากๆเข้า ก็แย่ครับ

หากถามว่า แล้วงานลูกค้าอื่นๆล่ะ จริงๆ มันก็พอแก้ไขสภานะการณ์ได้ทีละนิดทีละนิด นะครับ

แต่ตอนนี้ร้านค้าที่ปล่อยเครดิตเรา ก็เริ่มทวงถามเรื่อยๆแล้ว (เงินหมุนไม่ทัน)

ทำให้ต้องตัดสินใจว่าจะต้อง ปล่อยที่ดินผืนเดียวที่เรามี ให้กับญาติไป

ทำใจครับ ไม่ใช่ ตัวกูของกู (ขอ อาศัยบารมีคำของท่าน พุทธทาส ครับ)

เพียงแต่ก็หวังด้วย โลภะ ต่อไปว่า อะไรๆก็คงดีขึ้นครับ แล้วก็นั่งดู มันไป...