ซึ่งได้รับการนิยามอย่างกว้างๆ ว่าหมายถึงระดับความเชื่อในตนเองของพ่อแม่เกี่ยวกับความสามารถในการประสบความสำเร็จในบทบาทการเป็นพ่อแม่ ( Jones and Prinz, 2005 ) ความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติของพ่อแม่ไม่ได้ถูกกำหนดโดยกันและกันเท่านั้น เด็กผู้ชาย  แต่ยังมาจากปัจจัยทางบริบทหลายประการ รวมทั้งลักษณะของเด็ก (เช่น เพศ นิสัยใจคอ) ประสบการณ์ของผู้ปกครอง (เช่น จากวัยเด็ก) และสถานการณ์ ความคาดหวังที่ได้รับจากผู้อื่น เช่น ครอบครัว เพื่อน และเครือข่ายทางสังคมอื่นๆ และระบบวัฒนธรรม ความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการศึกษานี้ ปัจจัยเชิงบริบทที่มีอิทธิพลต่อความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติในการเลี้ยงดูบุตรยังรวมถึงการสนับสนุนที่มีอยู่ในชุมชนขนาดใหญ่และจัดทำโดยสถาบัน ตลอดจนนโยบายที่ส่งผลต่อลักษณะและความพร้อมของบริการสนับสนุน