เราก้อเป็นอีกคนที่เกิดเป็นเมียน้อยตลอด ใจจริงก้อไม่อยากเป็นแต่ทำไงได้ ทั้งฐานะทางบ้านเราก้อไม่ได้ร่ำรวย ต้องให้เค้าดูแล เรื่องเรียน ทำงาน พออยู่ไปก้อเกิดรักมากขึ้น และยอมทุกอย่าง อดทน บ้างครั้งเหนื่อยมากแต่จะทำไงได้ ก้อใสเมื่อชีวิตเปงแบบเนี้ย อยากเลิกน่ะ เพราะว่ามันไม่ดี รู้ทั้งรู้  นึกถึงตัวเองถ้าเปงเรา เราคงไม่ยอมให้สามีเราไปมีคนอื่น  เพราะรู้อยู่เต็มอก เราจึงไม่ไม่ปากมีเสียง และไม่ยุ่งวุ่นวาย และก้าวล้ำเส้น อยู่อย่างเงียบๆๆ บางครั้งเจ็บใจ เสียใจ แต่จะทำไง ถ้าเราตัดใจเลิกไป แล้วจะมีคนมาช่วยดูแลเรื่องเงินไดรึป่าวก้อไม่รู้ เพราะเราต้องดูแลครอบครัว เราเปงเสาหลักของบ้านด้วย. ทุกครั้งที่เค้าพูดถึงคนที่บ้านและลูกเค้าเราก้อเสียใจ  อยากจะไปไกลๆๆ แต่เค้าดีกะเรามาก และเราก้อรู้ว่าเค้ารักเรา บางครั้งเราคิดน่ะ ว่าคนๆนึง ทำมัยถึงรักคนที่ขึ้นชื่อว่าเมียได้ 2 คน ..................