ผมรู้จักท่านตั้งแต่เด็ก  เพราะท่านมาวัดพระพิเรนทร์ ฟังปี่พาทย์ประชันถวายมือ วันไหว้ครูศิลปิน  ของ สมาคมสงเคราะห์สหายศิลปิน ที่จัดในต้นเดือน กันยายน  กันทุกปี

สมัยผมไปอยู่อยุธยา ช่วงปี 2535-38  เคยไปหาท่านที่วัดจีน  หรือ วัดหอรัตนไชย  ก็หลายครั้ง

ท่านยังจำได้ เพราะผมอ้างถึงคนเก่าๆ ที่ผมเคยนับถือเคารพ เช่น หลวงพ่อพระครูสม หรือ ครูนิ่ม ปรมาจารย์ลิเก

ก็เฮฮา สนุกสนาน พูดคุยกันสนิทสนมดี

ท่านว่า ท่านเป็น เถรกุโสดอ  คือ หมดภาระทางโลก ก็มาบวชทางธรรม เอาดีแทน ซึ่งผมก็เห็นด้วย แปลกใจที่ท่านก็ไม่ได้ยากจนอะไร ญาติเพียบ และ มีที่มีทางร่วม 100 ไร่แถวอยุธยา

พอห่างกันไป ร่วม 10 กว่าปี พอมาได้ข่าวว่า เข้า โรงพยาบาลสงฆ์ ก็ยังเป็นห่วงอยู่

เมื่อวานได้ข่าวว่า มรณภาพซะแล้ว

ก็ขอไว้ลงอาลัยให้ท่านด้วย

แต่ท่านคงไปดีคับ มีกาสาวพัตร์ เป็น ธงชัยนำทาง

คงได้ไปในภพภูมิอันสมควรคับ

ผมเคยถามเรื่องเพลงน้ำตาลาไทร  ว่าเรื่องจริงหรือป่าวหลวงอา

ท่านบอกว่า  เรื่องจริง(สิวะ)  สาวนัดท่านหลังโรงลิเก

ตอนนั้นเป็นพระเอกถ้วยทอง ของจอมพล ป.

ที่วัดประตูศาล  สุพรรณบุรี

ถึงเวลา นัดแล้วไม่มา  โดนยุงรุมกัดซะขาลาย

เท่าที่ผมรู้จักมาเนี่ย  พวกศิลปินดังๆอย่าง นาฏคนตรีหรือลิเก เนี่ย  แก่ตัวมักจะบวช

เมื่อหมดภาระทางโลกีย์วิสัย

หรือม่ายก็ถือศีลกินเพลเป็นตาเถร กันหลายต่อหลายคนนัก

คือเสพกามจนหมดรสกันจริงๆไปเลยเห็นโทษ ทำให้เบื่อหน่ายคลายวางเรื่องการครองเรือน